Sosyalizm işçi sınıfının çıkarlarını gözeten, onu prangalarından kurtarmak isteyen bir ideojidir, fakat yukarıda belirttiğiniz gibi latin Amerika ülkeleri işçilerini bir kenar koyarsak bu bilince sahip işçiyi dünyada ve özellikle de ülkemizde bulmak gerçekten imkansız gibi görünüyor bana. Emekçiler, inandıkları din adı altında bile olsa neoliberal köleci bir düzene karşı çıkmak yerine sol ideolojiye karşı çıkıp, onu din karşıtlığı ile yaftalayıp akp gericiliğini tercih etmektedirler. Böyle bir toplumda solu savununca da destek bulacağınıza yalnızlaşmanız işten bile değil, örneğin muhafazakar iç anadoludan bir sosyalist parti nasıl oy alabilir, sadece din konusu bile sağ kesimin elinde en büyük koz durumunda.Bu halk kesimlerinden inancınızı ve tanrıyı bırakın, sömürüye karşı çıkın dediğinizde nasıl bir tepkiyle karşılaşırsınız bir düşünün. Din eleştirisi olmadan da Marx'ın tabiri ile gökyüzünün eleştiri yapılmadan yeryüzünün eleştirisi sağlam temellere oturmayacağına göre dinsel hipnozdaki halkın yaşadığı hayal dünyasını bırakması demek, yani kral çıplak demesini beklemek imkansız olmasa da bana oldukça düşük bir ihtimal gibi geliyor ama gelecek ne getirir tabiki bilinmez. Din, milliyet ve aile gibi konularda sosyalizmin halkın değerleri ile uzlaşma konusunda ne kadar esneyebilir, bence bunu tartışabiliriz. Esnemenin, ideolojinin kendine yabancılaşması sonucunu doğurma riskini de gözardı etmemek gerekir.

Bu sözümona ''enternasyonalist komünist''lerde kuyrukçuluk da var, takiyyecilik de. Ne ararasan var da, bir tek komünistlik yok. Bu yüzden kendilerini komünüst olarak değil de enternasyonal komünist olarak niteliyorlar. Enternasyonallikleri devrim kaçkınlığından ileri geliyor. Ulusal ölçekte devrim konusu bunlarda hafakanlara yol açıyor. Evirip çevirip, burjuva kozmopolitizmini, burjuva enternasyonalizmini proleter enternasyonalizminin karşısına koyuyorlar. Bunun da farkında olduklarını sanmıyorum.

Yinelemekten bıktık, usandık, bu enternasyonalci komünistler(!) anlamazlıktan gelmekten yorulmadılar. Enternasyonalizm ulusal ölçekte siyasal devrim perspektifini içermiyor, önceliğine almıyorsa bir anlam ifade etmez. Onun karşılığı ya burjuva kozmopolitizmidir ya da kuyrukçuluktur. Bunun başka çıkışı, başka varış noktası yoktur. İnternette şöyle bir dolaşın, karşılaştığınız tüm kuyrukçular enternasyonalist, tüm emternasyonalistler de kuyrukçudur. Şaşırmamak gerek, devrim perspektifi yoksa, kaçınılmaz bir durum bu.

Feodal uykudan uyanmamış bir halkın çoğunlukta bulunduğu bir ülkede sosyalist devrimi hayal etmek bu yüzden nesnel koşulları inkar etmek anlamına gelir. Nesnel koşulları inkar etmek ise Marks'ı inkar etmek demektir. Marks'ın determinist olarak eleştirilmesinin nedeni de budur. Marks'ın determinist oluşu onun gerçekçiliği nedeniyledir. Marksist olduğunu iddia eden birinin bu determinizmi inkar edip iradeciliğe ağırlık vermesi Marksizme aykırı bir durum oluşturur. Enternasyonalistlerin ulusalcılık eleştirisi bu gerçeği görmezlikten gelenlere yönelttikleri bir eleştiridir. Burada ulusalcılık enternasyonalizm karşıtlığı ideolojik olarak ulusal saflarda bulunanlarla enternasyonalist saflarda bulunanların karşıtlığı değildir. İradeciliği dayatıp tek ülkede sosyalizm olabilirliğini savunanlarla sosyalizmi bir dünya sistemi olarak görüp mücadelesini dünya coğrafyasına yayıp, kurtuluşun ancak böyle mümkün olabildiğini savunanlar arasındadır. Emperyalist kuşatma altındaki bir ülkede sosyalizm olabilir demek, sosyalizm dışı unsurları devrime katmak demektir. Sosyalizmin çöktüğü bir dünyada bu hiç de olanaklı değildir. Proletarya bunu gördüğü için bilinci çöküş öncesi bilinçten daha geridir. Sadece din değil, yaşanan nesnelliğin de bunda payı vardır.

Feodal uykudan uyanmamış bir halkın çoğunlukta bulunduğu bir ülkede sosyalist devrimi hayal etmek bu yüzden nesnel koşulları inkar etmek anlamına gelir. Nesnel koşulları inkar etmek ise Marks'ı inkar etmek demektir. Marks'ın determinist olarak eleştirilmesinin nedeni de budur. Marks'ın determinist oluşu onun gerçekçiliği nedeniyledir. Marksist olduğunu iddia eden birinin bu determinizmi inkar edip iradeciliğe ağırlık vermesi Marksizme aykırı bir durum oluşturur. Enternasyonalistlerin ulusalcılık eleştirisi bu gerçeği görmezlikten gelenlere yönelttikleri bir eleştiridir. Burada ulusalcılık enternasyonalizm karşıtlığı ideolojik olarak ulusal saflarda bulunanlarla enternasyonalist saflarda bulunanların karşıtlığı değildir. İradeciliği dayatıp tek ülkede sosyalizm olabilirliğini savunanlarla sosyalizmi bir dünya sistemi olarak görüp mücadelesini dünya coğrafyasına yayıp, kurtuluşun ancak böyle mümkün olabildiğini savunanlar arasındadır. Emperyalist kuşatma altındaki bir ülkede sosyalizm olabilir demek, sosyalizm dışı unsurları devrime katmak demektir. Sosyalizmin çöktüğü bir dünyada bu hiç de olanaklı değildir. Proletarya bunu gördüğü için bilinci çöküş öncesi bilinçten daha geridir. Sadece din değil, yaşanan nesnelliğin de bunda payı vardır.