kapitalist toplumda işçi sınıfı özellikle dinlerin etkisi altında kaderci bir inanç sistemine sahip ı oluyor. böyle bir toplumda işçi sınıfının bilinçlenmesi nasıl olacak? bugün de görüyoruz, işçi sınıfı vahşi bir sömürü altındayken bile kendini savunan partilere değil, milliyetçi,sağcı ve dinci partilere oy veriyor. bu çarkı tersine tersine çevirmek hiç kolay değil. insanlar sosyalizmi nasıl öğrenecekler, nasıl mücadele edecekler. sosyalistler ne yapmalı?
bu konuya hiç cevap yazılmamış. bana göre önce sosyalistlerin birliğine ihtiyaç var. solcular çok dağınık ve çok farklı örgütlerin içinde bulunuyorlar. böyle olunca tek başlarına etkili olamıyorlar ve seslerini duyuramıyorlar.
kapitalist toplumda işçi sınıfı özellikle dinlerin etkisi altında kaderci bir inanç sistemine sahip ı oluyor. böyle bir toplumda işçi sınıfının bilinçlenmesi nasıl olacak? bugün de görüyoruz, işçi sınıfı vahşi bir sömürü altındayken bile kendini savunan partilere değil, milliyetçi,sağcı ve dinci partilere oy veriyor. bu çarkı tersine tersine çevirmek hiç kolay değil. insanlar sosyalizmi nasıl öğrenecekler, nasıl mücadele edecekler. sosyalistler ne yapmalı?
İşçi sınıfı ve emekçi halkın kendi sınıfsal bilincine sahip olmamasını sadece din ve inanç konularına bağlamamak gerek. Egemen sınıf çeşitli araçlarla kendi sınıfsal çıkarını işçi sınıfının çıkarıymış gibi göstermeyi biliyor. Yüzlerce yıl içinde bu konuda uzmanlaşmış. Ailede hakim olan kültürel yapıdan başlayarak, eğitimiyle, medyasıyla, hukuk sistemiyle vb. bu konuda bir hayli etkili olabiliyor. Kitleye yoksulluğu dayatarak onun yaşamını küçük fasit bir daireye hapsedebiliyor. Bu durumda onun kitlesel olarak bilinçlenmesini beklemek hayaldir. Ama bir de hayatın, maddi koşulların dayattığı gerçekler var. İşçi sınıfı ve emekçi halkın yaşamındaki yoksulluklar, yoksunluklar, geleceğe yönelik umutsuzluklar, bir şeylerin yanlış gittiği ve yaşanan hayatın ona bir şeyler katmadığını da sezgisel olarak dayatır. Bu bir denge durumudur. Sosyalistlerin bu toplumdaki tüm işlevi öncelikle bu dengeyi bozmaya çalışmak ve bu kitleyi sola,sosyalizme çekmeye çalışmak olmalıdır. Burada kritik soru bunun nasıl olacağıdır. Sosyalistler arasında ayrım da bu noktada başlıyor. İşçi sınıfı ve emekçi halkı sistemle birarada tutan bu bağların nasıl zayıflatılacağı ve kitlenin sokağa nasıl taşınacağı sorusunun yanıtı bu bakımdan önemli. Her siyasetin bu konuda farklı yaklaşımları var.
Sorunuza dönersek, proletaryanın kendiliğinden sınıfsal-tarihsel bilince sahip olamayacak olması, bu bilincin dışardan verilmesini gerekli kılıyor.( Lenin, dışardan bilinç konusu.) Dışardan bilinç ne demek? Her proletere, her emekçiye sosyalizmi anlatmak ve bu yolla onları sosyalist yapmak mı? Değil. Bunu da içerir, ama bu değil. Günümüzde bunun yolu emekçi halkı siyaset arenasına çekmekten ve gündelik sorunlarına sahip çıkmasını sağlamaktan geçiyor. Hem bu yolla sokak hareketlendirilecek, hem emekçi kitlenin siyasetle iç içe girmesi sağlanacak ve hem de kitle içinden devrimci kadrolar çıkartılması gerçekleştirilecektir. Öncü parti dediğimiz işçi sınıfının aklı olan komünist parti(lerin) ve tabii ki, bireysel olarak sosyalist bireylerin yapması gereken şey budur, diye düşünüyorum.
Ama öncelikle şu var: özellikle gençler mutlaka örgütlenmelidir. Örgüt lafından da hiç çekinmemek gerek. Yasal sosyalist partilerin gençlik kollarına gidilmelidir. Örgütlü çalışma olmadan hiç bir şey olmaz. Hem bilimsel sosyalizmi daha iyi öğrenilir ve hem de kendinize genç yaşta bir çevre edinmiş olursunuz. Örgütlü olmak bir anlamda çevreye göre feodal ilişkilerden de kurtulmak anlamına gelecektir.
bu konuya hiç cevap yazılmamış. bana göre önce sosyalistlerin birliğine ihtiyaç var. solcular çok dağınık ve çok farklı örgütlerin içinde bulunuyorlar. böyle olunca tek başlarına etkili olamıyorlar ve seslerini duyuramıyorlar.
Söylediğine katılmakla birlikte, sosyalist solun bu dağınıklığı içinde bunun kolay olabileceğini düşünmüyorum. Benim öncelikli çözümüm solcuların sosyalistlerin sosyalist partilerde örgütlenmesi gerektiği. Birleşme ilerde doğal süreçlerle gerçekleşecektir.
bu konuya hiç cevap yazılmamış. bana göre önce sosyalistlerin birliğine ihtiyaç var. solcular çok dağınık ve çok farklı örgütlerin içinde bulunuyorlar. böyle olunca tek başlarına etkili olamıyorlar ve seslerini duyuramıyorlar.
Söylediğine katılmakla birlikte, sosyalist solun bu dağınıklığı içinde bunun kolay olabileceğini düşünmüyorum. Benim öncelikli çözümüm solcuların sosyalistlerin sosyalist partilerde örgütlenmesi gerektiği. Birleşme ilerde doğal süreçlerle gerçekleşecektir.
50 yıldır duyduklarımızı burada tekraralamaktan başka bir şey değil. Kendi kendinizi aldatmaktan başka bir şeyde değil. Sol bu kafayla asla birleşemez, süreç falanda onları birleştirmez. Herkes kendisini dev aynasında görüyor, diğerini asla benimsemiyor, ötekileştiriyor,..... Sen hala ezber konuşuyorsun. Birleşmeleri için önce herkesin birbirine saygı göstermesi gerkli, hep ben demekten vazgeçmeli ve kendilerini dev aynasında görmektende vazgeçmeli. Birisi diğerine "kuyrukcu" diğeride ötekisine "ulusalci, sosyal şöven" demeye devam ettikçe sosyalist solun asla iki yakası bir araya gelmez. Dönem dönem stratejik birlikler olsada bunların ömrünün çok kısa olduğunu geçmiş deneyimlerden biliyoruz.
Sosyalist solun dağınıklığının en önemli nedeni emekçi kitlelerin bilinç düzeyidir. Emekçi kitleler içinde bilinçlilik yaygın olmadığından sol örgütlerin tabanını da yeterince bilinçli olmayan gençler ve çoğu genelde küçük burjuva kökenli aydınlar oluşturuyor. Bu zayıf kadroların oluşturduğu örgütler de tabii ki kısır tartışmalardan kurtulamıyor. Eylemlerde harcanan emeğin karşılığı, özverili çalışmaların sonucu kısa vadede alınamayınca da, hem moralisizlik ortaya çıkıyor, hem yapılan hatalar abartılıyor.
Öte yandan solun dağınıklığı da, hakim sınıflar tarafından aşırı abartılıyor ve sola vurmak için bu durum sanki yalnızca Türkiye'ye özgüymüş gibi gösterilmek isteniyor. Oysa benzeri durum tüm dünyada var. Türkiye'deki sol fraksiyonların paralleleri dünyanın tüm ülkelerinde var. Bunu da özellikle vurgulamak isterim.
Türkiye'deki sol fraksiyonların paralleleri dünyanın tüm ülkelerinde var. Bunu da özellikle vurgulamak isterim.
Demekki bu Sol'a özgü bir zaaf. Bu zaafı Sol bir an önce aşmalı, yoksa her zaman her yerde marjinallikten kurtulamazlar, kitlelerinde asla güvenini kazanamazlar. Her örgütte eleştiri yapan dışlanırsa, her üç kişi bir araya gelip yeni bir örgüt kurup öncü parti olduğunu iddia ederse sonuç yüzlerce fraksiyon olur. Burada dahi her eleştiri getiren ötekileştiriliyor, ...... Yani evrensel Sol'un zaaflarını burada dahi yaşıyoruz. Forumlar arasında dahi bu kavgalar var,.......
Sosyalist solun dağınıklığının en önemli nedeni emekçi kitlelerin bilinç düzeyidir. Emekçi kitleler içinde bilinçlilik yaygın olmadığından sol örgütlerin tabanını da yeterince bilinçli olmayan gençler ve çoğu genelde küçük burjuva kökenli aydınlar oluşturuyor. Bu zayıf kadroların oluşturduğu örgütler de tabii ki kısır tartışmalardan kurtulamıyor. Eylemlerde harcanan emeğin karşılığı, özverili çalışmaların sonucu kısa vadede alınamayınca da, hem moralisizlik ortaya çıkıyor, hem yapılan hatalar abartılıyor.
Öte yandan solun dağınıklığı da, hakim sınıflar tarafından aşırı abartılıyor ve sola vurmak için bu durum sanki yalnızca Türkiye'ye özgüymüş gibi gösterilmek isteniyor. Oysa benzeri durum tüm dünyada var. Türkiye'deki sol fraksiyonların paralleleri dünyanın tüm ülkelerinde var. Bunu da özellikle vurgulamak isterim.
Solun dağınıklığı her ülkede var diyerek geçiştirilemez. Solu en dağınık göründüğü ülkelerde bile solun toplum içinde örgütlü olduğu büyük yapılar vardır. Komşumuz Yunanistan'a bakın, SYRİZA birinci parti durumunda komünist parti yüzde 7'ye yakın oy alıyor. Başka ülkeler de böyle. Hiç bir ülkede solun dağınıklığı bizdeki durum ile örtüşmüyor.
Sosyalist solun dağınıklığının en önemli nedeni emekçi kitlelerin bilinç düzeyidir. Emekçi kitleler içinde bilinçlilik yaygın olmadığından sol örgütlerin tabanını da yeterince bilinçli olmayan gençler ve çoğu genelde küçük burjuva kökenli aydınlar oluşturuyor. Bu zayıf kadroların oluşturduğu örgütler de tabii ki kısır tartışmalardan kurtulamıyor. Eylemlerde harcanan emeğin karşılığı, özverili çalışmaların sonucu kısa vadede alınamayınca da, hem moralisizlik ortaya çıkıyor, hem yapılan hatalar abartılıyor.
Öte yandan solun dağınıklığı da, hakim sınıflar tarafından aşırı abartılıyor ve sola vurmak için bu durum sanki yalnızca Türkiye'ye özgüymüş gibi gösterilmek isteniyor. Oysa benzeri durum tüm dünyada var. Türkiye'deki sol fraksiyonların paralleleri dünyanın tüm ülkelerinde var. Bunu da özellikle vurgulamak isterim.
Solun dağınıklığı her ülkede var diyerek geçiştirilemez. Solu en dağınık göründüğü ülkelerde bile solun toplum içinde örgütlü olduğu büyük yapılar vardır. Komşumuz Yunanistan'a bakın, SYRİZA birinci parti durumunda komünist parti yüzde 7'ye yakın oy alıyor. Başka ülkeler de böyle. Hiç bir ülkede solun dağınıklığı bizdeki durum ile örtüşmüyor.
Sitemiz Bir Paylasim
Forum sitesidir Bu nedenle yazı, resim ve diğer materyaller sitemize
kayıtlı üyelerimiz tarafından kontrol edilmeksizin eklenebilmektedir. Bu
nedenden ötürü doğabilecek yasal sorumluluklar yazan kullanıcılara
aittir. Sitemiz hak sahiplerinin şikayetleri doğrultusunda yazı ve
materyalleri 48 Saat içerisinde sitemizden
kaldırmaktadır.
Bildirimlerinizi info@solpaylasim.com adresine
yollayabilirsiniz.
