HDP Eş Genel Başkanı Selahattin Demirtaş, Biz Kürt gençlerine asla savaşı, şiddeti önermiyoruz. Biz varız, silaha gerek yok diyoruz dedi.
(İleri Haber) HDP Eş Genel Başkanı Selahattin Demirtaş, gündeme dair açıklamalarda bulundu. Kürt sorununu masada çözmenin Türkiye'nin birliği ve selameti için tehlike oluşturmadığını belirten Selahattin Demirtaş, Biz Kürt gençlerine asla savaşı, şiddeti önermiyoruz. Biz varız, silaha gerek yok diyoruz. Seçtiğiniz vekiller olarak en önde biz olacağız. Demokratik siyasetle mücadelemizi yürüteceğiz dedi.
HDP'nin Muş Varto'da düzenlediği mitingde konuşan Demirtaş, savaşmanın sorunları çözmeyeceğini vurguladı. Demirtaş, Eğer ki iktidarlar haklı olsaydı, devlet aklı savaşmakta haklı olsaydı, bugüne kadar savaşarak bu sorunu bin defa çözmüş olmaları gerekirdi. Kürtler binlerce yıldır bu topraklarda. Kürtlerin tarihini, geçmişini inkar etmeyeceksin. Bunları çözmek için ne operasyona, ne silaha, ne çatışmaya, ne ölüme, kana, gözyaşına gerek var. Çatışmanın hiçbir türlüsü kabul edilemez, ölümün hiçbir türlüsünü içimize sindiremeyiz diyoruz. Biz bu ölümleri durduralım diyoruz şeklinde konuştu.
YÖNETİCİLERİ HALK SEÇSİN
HDP Eş Başkanı, hükümet tarafından atanan memurların değil halkın seçtiği insanların halkı yönetmesini istediklerini ifade etti. Selahattin Demirtaş, Atadığınız Kaymakam değil kendi seçtiğim belediye meclisim, kendi seçtiğim eş başkanlarım, burada seçilmişler yönetsin istiyorlar. Buna da öz yönetim diyorlar. Yukarıdan gönderilen devlet memurları yönetici olmasın istiyorlar. Olsun diyorsanız onlar da seçimle gelsin. Buyursun kaymakam adayları, vali adayları halkın huzuruna çıksın. Halk kimi istiyorsa, vali, kaymakam yapsın. Bunun neresi yanlış, neresi bölünmedir. Bunun neresi tehlikedir. Kaymakam ve valilerin şahsıyla bir sorun yaşamıyoruz. Bizim derdimiz sistemledir, kişilerle değil. Kaymakam ve Muş Valisi kendine güveniyorsa aday olsun burada seviliyorsa seçilir ifadelerini kullandı.
1 KASIM TÜRKİYE'DE YENİ BİR SAYFA
NTV'nin haberine göre, Selahattin Demirtaş, 1 Kasım seçimleri için, 1 Kasım seçimleri artık Türkiye'de yeni bir sayfa, yeni bir tarih açabilir ondan sonra artık sonuç neyse herkes kabul edecek. Yenilen güreşçi inşallah 1 Kasım'dan sonra güreşe doyacak değerlendirmesini yaptı.
Demirtaş ayrıca, Muş Varto'da öldürülen kadın gerillanın fotoğrafının sosyal medya üzerinden servis edilmesi hakkında güvenlik güçlerine soruşturma açan Vali'nin de görevden alındığını iddia etti.
HDP Eş Başkanı, hükümet tarafından atanan memurların değil halkın seçtiği insanların halkı yönetmesini istediklerini ifade etti. Selahattin Demirtaş, Atadığınız Kaymakam değil kendi seçtiğim belediye meclisim, kendi seçtiğim eş başkanlarım, burada seçilmişler yönetsin istiyorlar. Buna da öz yönetim diyorlar. Yukarıdan gönderilen devlet memurları yönetici olmasın istiyorlar. Olsun diyorsanız onlar da seçimle gelsin. Buyursun kaymakam adayları, vali adayları halkın huzuruna çıksın. Halk kimi istiyorsa, vali, kaymakam yapsın. Bunun neresi yanlış, neresi bölünmedir. Bunun neresi tehlikedir. Kaymakam ve valilerin şahsıyla bir sorun yaşamıyoruz. Bizim derdimiz sistemledir, kişilerle değil. Kaymakam ve Muş Valisi kendine güveniyorsa aday olsun burada seviliyorsa seçilir ifadelerini kullandı.
Böyle bir isteğin diğer partiler tarafından kabul edilmeyeceğini Demirtaş bilmiyor mu? Böyle bir isteğin dile getirilmesi bile bu koşullarda saçma. Demirtaş acemi bir siyasetçi gibi açıklamalar yapıyor.
Demirtaş siyasi bir talepte bulunuyor bu talebin hemen olabilirliği veya uzak bir gelecekte olabileceği bence çok önemli değil. Kürt halkının yönetiminin kendileri tarafından gerçekleştirilmesini istiyor, ben bunu tartışılabilir buluyorum. Eğer sorunu, şiddeti bitirecekse neden tartışılmasın, Demirtaş'ın bunları söylemesini hiç yadırgamıyorum.
Metin Şenergüç
HDP, PKK dan bağımsız, ona rağmen siyaset yapabilir mi; hatta bir parti olarak varlığını koruması mümkün mü?
7 Haziran seçimleri sonrasında Bakırköyde yapılan kutlama görüntülerinden.
7 Haziran seçimi sonrası silahlı şiddet eylemlerine tekrar başlamasıyla birlikte, özellikle Dağlıcadaki saldırıdan sonra PKKya yönelik eleştiriler, eylemlerinin TSKnın operasyonlarına meşru bir zemin yarattığı, tek taraflı da olsa artık ateşkeş ilan etmesi gerektiği yönünde giderek artıyor. Hatta geçmişte sadece TSK operasyonlarını kınayan ancak PKK terörünü haklı bulan, en azından onlara bir eleştiri getirmeyen kesimler bile artık rahatsızlığını açıkça dile getiriyor. Bu eleştirilerin ortak dayanağı ise, HDPnin itibarsızlaştırılmasını isteyen AKP iktidarına PKKnın eylemleriyle katkıda bulunması. Bu çizgide, HDPnin PKK vesayetinden sıyrılması gerektiği konusunda bir konsensus oluştu. Ancak, tam bu noktada açıkça dile getirilmekten kaçınılan, adeta müstehcen kabul edilen bir soru var:
HDP, PKK dan bağımsız, ona rağmen siyaset yapabilir mi; hatta bir parti olarak varlığını koruması mümkün mü?
HDPnin, aralarında düşünsel bir ayrımın olmadığı ancak PKK ile iki ayrı örgüt oldukları yönündeki söylemlerine rağmen artık mızrak çuvala sığmıyor. Bu bağlamda Selahattin Demirtaşın bir kaç gün önce PKKya yaptığı tek taraflı ateşkes çağrısı üzerine Kandilden çocuk azarlaması tonunda gelen yanıt, bu soruya en azından şimdilik pratik bir nokta koydu.
HDP, hâlâ politik bir partiden çok -partileşme aşamasında- bir özgürlük hareketi görünümündedir.Şüphesiz yukarıdaki soruya günlük politika ve olaylar üzerinden yanıt vermek HDP ve PKK arasındaki spazmı tüm boyutlarıyla açıklığa kavuşturmayabilir. HDP nasıl bir parti, siyasi çizgisi nedir, nasıl bir toplumsal tabana dayanmaktadır, hangi koşullarda, neden-nasıl kurulmuştur vb. bir dizi temel soruyu da önümüze koymamız gerekiyor. Şüphesiz bu, Kürt halkının siyasi- tarihi-kültürel ve sosyolojik yapısının irdelenmesini gerektiren ciddi bir çalışmanın ürünü olmalıdır. Ancak yine de HDP-PKK arasındaki ilişkinin sonuçları ve aciliyeti nedeniyle, son dönemde yaşanan deneyimler ışığında bazı pratik sonuçlara varmak mümkün.
HDPnin üzerinde yükseldiği toplumsal katman, ki bu neredeyse tamamen Kürt kimliği üzerine kurulmuş bir taban, onu PKKya bağlayan ana damar. Başka bir deyişle aynı kökten yaşam alıyor bu iki hareket. Bu damarın kesilmesi, (artık Türkiye partisiyiz iddiasıyla birlikte açıkça gündeme gelen) doğal olarak HDPnin tabanıyla olan organik bağını da kesecektir. Başka bir deyişle, etnik kökenlerinden kopan HDPnin yaşam bulması, aynı yapısını koruması kolay değildir. Tam da bu nedenle HDP, hâlâ politik bir partiden çok -partileşme aşamasında- bir özgürlük hareketi görünümündedir. Politik taktikleri iki uçta görünen bu iki hareket/örgüt arasındaki koordinasyonu şimdiye kadar İmralıdaki Öcalan sağlıyordu. Ancak Öcalanın AKP tarafından bir süredir devreden çıkarılması aradaki gerilimi daha net ortaya çıkardı.
Masada sorun çıktığında, Kandil devreye giriyordu. Ancak HDPnin Türkiye partisi olma kararıyla birlikte bu iki alanın aynı anda kullanılmasının imkansız olduğunu yaşam bize gösterdi.HDP ve PKK arasındaki ayrılık, fark, ilkinin yasal yollarla mecliste siyaset yapması, diğerinin ise, silahlı mücadele yürütmesi ötesinde gerçek bir anlam hiç bir zaman bulamadı. Evet ilk başlarda politik gelişmelere -daha doğrusu AKPnin gündemine- uygun olarak taktiksel iki ayrı alanda mücadele ediliyor görüntüsü vardı. Masada sorun çıktığında, Kandil devreye giriyor, tehdit ediyordu. Masada bir konuda anlaşma sağlandığında Kandil başka tarafa bakıyordu. Ancak HDPnin Türkiye partisi olma kararıyla birlikte bu iki alanın aynı anda kullanılmasının imkansız olduğunu yaşam bize gösterdi. Mecliste seksen milletvekiliyle ciddi bir platform yaratan Kürt Siyasi Hareketinin, diğer yandan biraz işler ters gittiğinde elini beline atması, parlamenter sistem içinde mücadeleyi seçtiğini ilan eden bir siyasi hareketin doğasına aykırı olduğu ortaya çıktı. Türkiye de artık, temelden farklı bu iki savaşım yönteminin KSHne bir kazanım getirmediği gibi, Türk Halkıyla olan bağını da koparmaya başladığını hissetmeye başladı.
Türkiye partisi olmak Türkiye partisi olmak her şeyden önce belli bir ideolojik temel üzerinde Türkiyede yaşayan halklar, tüm vatandaşlar için bir siyasi vizyon gerektirir. İdeolojik söylem bütünlüğü ise, zaten daha baştan HDPnin yasal çerçevede aldığı politik konuşlanmanın ana sorunlarından biriydi. Türkiye partisi olma kararı üzerine Demirtaşın, artık ideolojik düşünmemiz gerekir demesi, her şeyden önce, o ana kadar KSHnin ideolojik karakterinin olmadığı itirafıydı. Yoksa, bugünkü Türkiyenin bir gerçeği olmasına rağmen, eski AKP kurucularından, liberal sola, toprak ağalarından, uyuşturucu mafya babası ve dinci kesimlere kadar uzanan renkli kimliklileri bir partide milletvekili adayı yapmakla Türkiye partisi olunamayacağı açıktı.
HDP program ve seçim bildirgesinde yeralan demokratik özerklik nosyonu, biz bunu tüm Türkiye için öneriyoruz ibaresiyle sunulmuştu. Ama gerçekte Kürt Halkı için düşünülmüş bir yerel yönetimdi. Bu öneriye karşı çıktığımdan değil (zaten bu öneriye kesin bir görüş bildirmek için seçim bildirgesinde demokratik özerkliğin nasıl olacağı konusunda ayrıntılı bir açıklama da yok) bu önerinin, sadece belli bir coğrafik alanda ve belli bir toplum katmanı için planlanan, böylesine devasa bir yeniden yapılanmayı programının merkezine alan bir partinin Türkiye partisi olma iddiasıyla çeliştiğini düşündüğümden bunu örneği verdim. İlginçtir, seçim öncesi miting ve konuşmalarda HDP yöneticileri bu konuda hiç konuşmadı.
HDPnin, otuz küsür yıldır silahlı mücadeleyle verilen özgürlük/bağımsızlık savaşımının birdenbire farklı bir platforma taşınma kararının yeterli pratik ve teorik dayanakları da yoktu.Diğer yandan, HDPnin, otuz küsür yıldır silahlı mücadeleyle verilen özgürlük/bağımsızlık savaşımının birdenbire farklı bir platforma taşınma kararının yeterli pratik ve teorik dayanakları da yoktu. Pratik yoktu, çünkü bu açıklamayla birlikte silahlı mücadelenin de bitirildiği kararı verilmeli ve askeri örgüt olarak PKKnin misyonunu bitirdiğini ilan etmesi ve tabii pratikte bunun adımlarını hızla atması gerekiyordu (IRA örneği). Öcalanın bu yönde bir girişimi oldu, ancak şimdi geriye baktığımızda bunun AKP iktidarına bir nefes aldırmaktan başka bir işlevi olmadığı görüldü. Zaten Kandil, Öcalanın çağrısına hiç bir zaman sıcak bakmadı. Hatırlanırsa, Bu onun görüşü, evet o liderimiz ama cezaevinde bir adam yani sahadaki eylemlere, gerçeklere uzak anlamında yanıtlar gelmişti Kandilden. Ki, bu konuda Kandilin hiç de samimi olmadığı 7 Haziran sonrası eylemlerinde açıklığa kavuştu; şiddetten uzaklaşmayı bırakın, çözüm sürecini silah depolama ve bölgeye mayın döşeme sürecine döndürmüştü.
Sonuçta, kendisinde olmayan vasıflar üzerinden misyonlar biçildi, hatta sol bir görünüm verilmeye çalışıldı.Teorik olarak da zaten bunun temelleri yoktu. Kürt halkının kültürel hak ve özgürlükleri, her ne kadar son yıllarda açıkça dile getirilmese de gerçekte arka planda bekleyen hedef, ulusal bağımsızlığı dışında bir politik hedefi olmamış bir siyasi örgütün kağıt üzerinde bile böyle bir değişime hazır olmadığı açıktı. HDP program ve seçim bildirgesinde yer alan Türkiye Partisi olmak hedefi, barajı aşmak için politik bir taktik, bir slogan olmanın ötesine geçemedi. Batıdan belli bir oranda oy alması da bu gerçeği değiştirmedi. Çünkü, batıdan gelen oylar, oralarda yaşayan Kürtler dışında büyük oranda AKPye karşı verilmiş taktiksel oylardı. Bir anlamda, HDPnin aldığı oyların farklı coğrafyalara dağılması, Kürt olmayanların da desteğini alması stratejik yanılsamaları da beraberinde getirdi. Oy yayılması, HDPnin var oluş nedenlerinin, KSHnin ve tabanının politik ve sosyolojik yapısının gözardı edilmesine neden oldu. Sonuçta, kendisinde olmayan vasıflar üzerinden misyonlar biçildi, hatta sol bir görünüm verilmeye çalışıldı.
Kürt Siyasi Hareketi ve AKP
Yine geçmişte yapılanlara bakarak, halk, şehit haberleriyle bir süre daha dövülüp tavına getirildikten sonra, seçim arefesinde, birdenbire İmralı hattının açılması ve ada sakininin silahlara veda açıklaması yapması üzerine, ateşkes ilan edilmesi ve Erdoğanla birlikte Öcalanın elele batan güneşe doğru ilerlediği bir kare öngörmek çok mu fantazi olur?Oysa sadece son bir kaç yıldaki gelişmelere bir göz atmak bile KSHyle AKP iktidarı arasındaki ilişkinin tipik bir fatal attraction olduğu görülebilir. Bu ölümcül cazibe, bir madalyonun iki yüzü gibi, iki hareketin de kimlik siyasetindan aldıkları karakterden geliyordu. Biri islam, diğeri ise, Kürt milliyetçiliği. AKP iktidarının Kürt sorununa, çeşitli dönemler farklı adlarla yaklaşmasına rağmen, çözüm konusunda attığı her adım, politik çıkarları ve iktidarını kalıcılaştırmak doğrultusunda yaptığı manevralardan ibaretti. Retrospektif bir açıdan bu görüş bugün büyük oranda anlaşıldı. Ancak ilginç olan PKKnın da bu görüşe katıldığını açıklamasına rağmen, AKPnin seçim sonrası hodri meydan çağrısına hemen yanıt verip şiddete geri dönmesiydi. Yıllardır her seçim öncesi kısa dönemler ateşkes ilan ederek AKPye nefes aldıran PKK şimdi neden taktik değiştirmişti? Geçmişte izledikleri politikaya bakarsak bu soruyu tersinden de sorabiliriz. Nuray Mert köşesinde (07.09.15) tam da bunu yapıyor: ya iktidar da, Kürt siyaseti de yürüttükleri süreçte savaşı geçici bir taktik hamle olarak görüyor, bunca barış vaadinden sonra dahi, göz göre göre gençleri ölüme gönderiyorsa? diye soruyor. Daha açık bir şekilde soralım; Eğer barış daha önce politik bir oyun olarak kullanıldıysa, bugün savaş neden kullanılmasın?
Gelişmelere ancak tek taraflı bakanlar seçimler sonrası birdenbire alevlenen iç savaşı sürprizle karşıladı. Evet, tek başına iktidar olamaması, Erdoğanın başkanlık hayallerinin gerçekleşmemesi nedeniyle, faşist AKP iktidarının, bizzat Aksaraydaki cuntanın provakasyonları nedeniyle silahlara geri dönüldü. Ancak tersi olsaydı yani, HDP seçimlerde barajı geçemeseydi ve AKP tek başına iktidar olsaydı ne olurdu?
Bu takdirde PKK-KSH sahaya yine silahlarıyla inmeyecek miydi? Bugün yine benzer olaylar yaşanmayacak mıydı? Ki bu konudaki kararları ve kararlılıklarını defalarca, gerek HDP, gerekse Kandil olsun, en yüksek yönetim kademelerinde bulunan yöneticiler ağzıyla dile getirmemişler miydi? Demirtaş dahil, tek tek eşbaşkanlar, barajı aşmadıkları takdirde, bunun vebali ağır olur demeçleriyle tehdit etmemişler miydi? Bugün gafil avlanmış gibi, ne yapacağını şaşırmış bir şekilde kuru bir barış nakaratını tekrarlayanların çoğu aynı kesimlerden olması tesadüf olmasa gerek.
Bu süreçte belki de KSHnin sorması gereken en can alıcı sorulardan biri de şu; neden otuz yıldır verilen silahlı savaş, sadece iki ay süren Gezi Direnişi kadar toplumu (solu) değiştirmedi? Eğer gerçekten şimdi oyunun adı savaşsa o zaman beklentiler nedir sorusu gündeme geliyor. Yine geçmişte yapılanlara bakarak, halk, şehit haberleriyle bir süre daha dövülüp tavına getirildikten sonra, seçim arefesinde, birdenbire İmralı hattının açılması ve ada sakininin silahlara veda açıklaması yapması üzerine, ateşkes ilan edilmesi ve Erdoğanla birlikte Öcalanın elele batan güneşe doğru ilerlediği bir kare öngörmek çok mu fantazi olur?
HDP, genel olarak da KSH bu oyunun neresinde diye sormak barışa karşı olmak değil, tersine, içinde bulunulan aymazlıktan başını kaldırıp, gerçekten neler oluyor burada? diye sormaktır. KSH, hem düşünsel, hem de örgütsel bir ayrışma, saflarında netleşme sürecine girdi. HDP, İmralı ve Kandilin farklı görüşlerine bir de HDP içinde yer alan, sosyal tabanı olmayan solcular eklenince bu kaçınılmazdı. KSHnin bölünmesi ilk başta karanlık bir tablo karşımıza çıkarabilir ancak bu süreç gerçek ve kalıcı bir barış için yararlı da olabilir. Bu süreçte belki de KSHnin sorması gereken en can alıcı sorulardan biri de şu; neden otuz yıldır verilen silahlı savaş, sadece iki ay süren Gezi Direnişi kadar toplumu (solu) değiştirmedi?
Bu sorulara verilecek yanıtların sadece barış için değil, solun da yakın gelecekte, ne yapması gerektiği konusunda ipuçları vereceğine inanıyorum.
Kürt ulusal hareketinin çok uzun zamandır kararsızlık içinde bocaladığını düşünüyorum. Sözde barış-çözüm sürecine yaklaşımı taktiksel bir yaklaşım olabilir; ama stratejik yaklaşımının ne olduğu konusunda net görüşlere sahip olduğunu sanmıyorum. Öcalan tam olarak ne düşünüyor; Kandil'in stratejik duruşu ne, HDP Türkiyelileşmekle ne kastediyor? Bu konularda üç özne için üzerlerinde anlaştıkları bir proje var mı, belli değil. ''Demokratik özerklik'' kürt hareketinin tam anlamıyla kırmızı çizgisi mi, bunun içeriği nedir? Hiç biri belli değil!
Kürt ulusalcılığının kendi içinde bir konsensüse ihtiyacı var. ''Barış'' konusunda belli bir samimiyet taşınıyorsa ve kürt hareketi Öcalan'ı, Kandil'i ve HDP'si ve KCK'sı ile birlikte gerçekten Türkiyelileşme gibi bir projeyi işletmek istiyorsa bu konuda her ''kafadan'' ayrı bir ses çıkmaması gerekiyor. HDP ''silaha hayır'' dediğinde Kandil'den bir ''azar'' geliyorsa ortada ciddi bir sorun var demektir. Ayrıca Cizre başta olmak üzere ülkenin doğu ve güney doğusunda şiddetin ivmesi yükseltilirken bir yandan da hala AKP ile masanın etrafına oturma hevesleri dillendiriliyorsa kürt hareketinin siyaset üretme konusunda ciddi sıkıntılar içinde olduğu söylenebilir. Bu konuda HDP içindeki solun etkisizliği ise ayrı bir sorun.
Hep yinelediğimiz bir konuyu bir kere daha dillendirmenin yararı var: Kürt sorunu ulusal haklar da içeren bir emek sorunudur. Türkiye sosyalist solu bu konuda bir bütünlük sağlayamamışken, kürt ulusalcılığı ile bu temelde bir mutabakatın sağlanması ve yolların birleştirilmesi çok zor. Kürt hareketi Cizre'den sonra ne yapacak, nasıl bir stratejik ve taktiksel yönelim içine girecek bilemem, ama Türkiye solunun bir kesimin şu kuyrukçu yönelimden sıyrılması gerekiyor. Kuyrukçu siyaset ne sola bir şey kazandırıyor ve ne de kürt ulusalcılığı üzerinde etkili olabiliyor.
Sitemiz Bir Paylasim
Forum sitesidir Bu nedenle yazı, resim ve diğer materyaller sitemize
kayıtlı üyelerimiz tarafından kontrol edilmeksizin eklenebilmektedir. Bu
nedenden ötürü doğabilecek yasal sorumluluklar yazan kullanıcılara
aittir. Sitemiz hak sahiplerinin şikayetleri doğrultusunda yazı ve
materyalleri 48 Saat içerisinde sitemizden
kaldırmaktadır.
Bildirimlerinizi info@solpaylasim.com adresine
yollayabilirsiniz.
