AKP'nin Kürt illerinde yürüttüğü operasyon öylesine şiddetli ki, siyasi iktidar için kullanılan katil sıfatı dahi yetersiz kalıyor. Erdoğan ve ekibi Kürt halkına bütün gücüyle saldırıyor ve bu saldırının belli bir bölge dışında neredeyse sessizlikle karşılanmasına isyan ediliyor.
İsyan edilirken de adres olarak Türkler gösteriliyor ve Türkler nerede diye soruluyor; Kürtler öldürülürken Türkler nerede?
Türkiye'nin bu katliam politikasına karşı duyarsız kalmasına isyan etmenin mutlaka haklı bir yanı var ama soruyu böyle kurgulamak doğru mu peki?
Evet, ölenlerin Kürt olduğuna hiç şüphe yok, sessiz kalanların çoğunlukla Türklerden oluştuğuna da... Ama zaten Kürt sorunu olarak kodlanan problem kendisini bu şekilde var etmiyor mu? Türkiye'deki problem herhalde Türk milliyetçiliğinin artık neredeyse tamamen dinsel bir kimlikle temsil edilen halinin Kürtlere karşı duyduğu nefretten ibaret görülemez. Keşke sadece bu olsaydı, ancak sorunu büyüten ve karmaşıklaştıran husus, kendisini bu tür bir milliyetçiliğin dışında görenlerin farklı bir etnik kökenden gelen insanların acı ve sorunlarına dair ilgi ve duyarsızlığı.
Kürt sorununa kendileri gibi bakmayan, istedikleri tepkiyi üretmeyen herkesi milliyetçilikle yaftalayan bir kesimin işte bunun üzerine düşünmesi gerekiyor.
Bu insanların hepsi milliyetçi değil.
Ezin, öldürün, imha edin ve daha fazlasını yapın diyenleri bir kenara koyun. Konumuz onlar olamaz... Onlar zaten görmezden gelmiyor ve bu anlamda hiç de ilgisiz değiller. Gayet iyi görüyor ve bu savaş siyasetinin kitlesel tabanını oluşturuyorlar.
Ancak geri kalanlar, Türkiye'de şu anda Kürt illerinde yürütülen büyük imha operasyonunu görmezden gelenler ya da görmek istemeyenler milliyetçi duygularla yapmıyorlar bunu. Tam tersine, etnik temelli bir siyasetten huzursuz oldukları, bu siyasetin hangi taraftan olursa olsun içine giremedikleri için gelişmelere vakıf olamıyor ve gittikçe yabancılaşıyorlar.
Ama insanlar ölüyor demenin bir noktadan sonra anlamı yok. Çünkü bu ülkede herkes ölüyor. Uzun AKP iktidarı çok ama çok kötü bir işi başardı, insanı en büyük insanlık değeri olan yaşama hakkına yabancılaştırdı. Bu nedenle yaşanan ölümlerin insanları kendiliğinden sorunun bir parçası yapacağını ve duyarlılaştıracağını kimse düşünmesin. Tam tersine, bu ölümlerin insanlarda daha fazla kaçma ve uzaklaşma hissi yaratacağını herkes bilsin. Arkalarını dönecek ve unutmak isteyeceklerdir. Kendi günlük hayatlarına başka türlü devam edemezler çünkü.
Türkleri, Kürtlerin ölümüne karşı duyarlı olmaya çağıran ama bu şekilde bölerek, etnik kimliklere göre tasnif ederek çağıran bir siyasetin bu nedenle hiçbir şansı yok. Sadece ölümler için değil daha geniş bir çerçevede Kürtlerin genel olarak bu ülkede yaşadığı tüm sorunlar için geçerli bu.
Evet, Kürtler bu ülkede yıllardır sadece Kürt oldukları için eziliyor, dışlanıyor ve öldürülüyorlar. Türklerin de zaman zaman bunu yaşıyor olması, Kürtlerin kimliklerinden dolayı bundan daha fazla mağdur oldukları gerçeğini değiştirmiyor.
Ama tüm bunları anlatmak için yalnızca etnik bir kimlikten, Kürt kimliğinden yola çıkarak yapılacakların sınırlarına gelindi bu ülkede. Bu yaklaşımın Türkleri ve Kürtleri ortak bir mücadelede birleştirmeyeceği görüldü.
Bugün Türkleri ve Kürtleri bir araya getirebilecek ortak değer bu iki ulusal kimlikten birisine ait özellikler olamaz artık. Ancak ayrıştıran değil birleştiren tek bir değer ve kimlik, sınıfsal kimliğimiz hepimizi ortak bir mücadelede bir araya getirebilir.
Türkiye'nin tüm emekçileri birleşin! Bir daha ne Türkler, ne de Kürtler nerede dememek için...
Bu yazı haftalık siyasi dergi Boyun Eğme'nin 12. sayısında yayınlanmıştır.
Evet, ölenlerin Kürt olduğuna hiç şüphe yok, sessiz kalanların çoğunlukla Türklerden oluştuğuna da... Ama zaten Kürt sorunu olarak kodlanan problem kendisini bu şekilde var etmiyor mu? Türkiye'deki problem herhalde Türk milliyetçiliğinin artık neredeyse tamamen dinsel bir kimlikle temsil edilen halinin Kürtlere karşı duyduğu nefretten ibaret görülemez. Keşke sadece bu olsaydı, ancak sorunu büyüten ve karmaşıklaştıran husus, kendisini bu tür bir milliyetçiliğin dışında görenlerin farklı bir etnik kökenden gelen insanların acı ve sorunlarına dair ilgi ve duyarsızlığı.
Kürt sorununa kendileri gibi bakmayan, istedikleri tepkiyi üretmeyen herkesi milliyetçilikle yaftalayan bir kesimin işte bunun üzerine düşünmesi gerekiyor.
Bu insanların hepsi milliyetçi değil.
Ezin, öldürün, imha edin ve daha fazlasını yapın diyenleri bir kenara koyun. Konumuz onlar olamaz... Onlar zaten görmezden gelmiyor ve bu anlamda hiç de ilgisiz değiller. Gayet iyi görüyor ve bu savaş siyasetinin kitlesel tabanını oluşturuyorlar.
Ancak geri kalanlar, Türkiye'de şu anda Kürt illerinde yürütülen büyük imha operasyonunu görmezden gelenler ya da görmek istemeyenler milliyetçi duygularla yapmıyorlar bunu. Tam tersine, etnik temelli bir siyasetten huzursuz oldukları, bu siyasetin hangi taraftan olursa olsun içine giremedikleri için gelişmelere vakıf olamıyor ve gittikçe yabancılaşıyorlar.
Doğudaki kürtlere dönük saldırılarda kürtlerin ''Türkler nerede?'' sorusu karşılıksız kalmaya mahkum bence. Batıda yaşayanlar insan ölümlerine kayıtsız kalıyorsa bunda kürt hareketinin çok hatası var. Kimlikler üzerinden yapılan siyasetin yanlış olduğunu anlamalıydılar. Batıda yaşayanların sanki hiç sorunu yokmuş gibi sürekli olarak kürtlerin sorunlarını savunmaları, bunu şiddet yoluyla yapmaya çalışmaları batıda da bıkkınlığa ve nefrete yol açmıştır. Bu gerçeği göremeden ''Türkler nerede'' diye yakınmanın hiç bir manası yok. Kendileri gibi düşünmeyenlere her türlü hakareti ve dışlayıcı sözleri reva görenler Türkiye'nin bu hale gelmesinden de sorumludur. Bu iki halkı nasıl biraraya getiririz sorusu bence çok daha önemli bir hale gelmiştir. AKP birtaraftan kürt hareketi de bir taraftan çekiştirirken kürt ve türk halkını biraraya getirmek şimdi o kadar zor ki.
AKP'nin Kürt illerinde yürüttüğü operasyon öylesine şiddetli ki, siyasi iktidar için kullanılan katil sıfatı dahi yetersiz kalıyor. Erdoğan ve ekibi Kürt halkına bütün gücüyle saldırıyor ve bu saldırının belli bir bölge dışında neredeyse sessizlikle karşılanmasına isyan ediliyor.
İsyan edilirken de adres olarak Türkler gösteriliyor ve Türkler nerede diye soruluyor; Kürtler öldürülürken Türkler nerede?
Türkiye'nin bu katliam politikasına karşı duyarsız kalmasına isyan etmenin mutlaka haklı bir yanı var ama soruyu böyle kurgulamak doğru mu peki?
Evet, ölenlerin Kürt olduğuna hiç şüphe yok, sessiz kalanların çoğunlukla Türklerden oluştuğuna da... Ama zaten Kürt sorunu olarak kodlanan problem kendisini bu şekilde var etmiyor mu? Türkiye'deki problem herhalde Türk milliyetçiliğinin artık neredeyse tamamen dinsel bir kimlikle temsil edilen halinin Kürtlere karşı duyduğu nefretten ibaret görülemez. Keşke sadece bu olsaydı, ancak sorunu büyüten ve karmaşıklaştıran husus, kendisini bu tür bir milliyetçiliğin dışında görenlerin farklı bir etnik kökenden gelen insanların acı ve sorunlarına dair ilgi ve duyarsızlığı.
Kürt sorununa kendileri gibi bakmayan, istedikleri tepkiyi üretmeyen herkesi milliyetçilikle yaftalayan bir kesimin işte bunun üzerine düşünmesi gerekiyor.
Bu insanların hepsi milliyetçi değil.
Ezin, öldürün, imha edin ve daha fazlasını yapın diyenleri bir kenara koyun. Konumuz onlar olamaz... Onlar zaten görmezden gelmiyor ve bu anlamda hiç de ilgisiz değiller. Gayet iyi görüyor ve bu savaş siyasetinin kitlesel tabanını oluşturuyorlar.
Ancak geri kalanlar, Türkiye'de şu anda Kürt illerinde yürütülen büyük imha operasyonunu görmezden gelenler ya da görmek istemeyenler milliyetçi duygularla yapmıyorlar bunu. Tam tersine, etnik temelli bir siyasetten huzursuz oldukları, bu siyasetin hangi taraftan olursa olsun içine giremedikleri için gelişmelere vakıf olamıyor ve gittikçe yabancılaşıyorlar.
Ama insanlar ölüyor demenin bir noktadan sonra anlamı yok. Çünkü bu ülkede herkes ölüyor. Uzun AKP iktidarı çok ama çok kötü bir işi başardı, insanı en büyük insanlık değeri olan yaşama hakkına yabancılaştırdı. Bu nedenle yaşanan ölümlerin insanları kendiliğinden sorunun bir parçası yapacağını ve duyarlılaştıracağını kimse düşünmesin. Tam tersine, bu ölümlerin insanlarda daha fazla kaçma ve uzaklaşma hissi yaratacağını herkes bilsin. Arkalarını dönecek ve unutmak isteyeceklerdir. Kendi günlük hayatlarına başka türlü devam edemezler çünkü.
Türkleri, Kürtlerin ölümüne karşı duyarlı olmaya çağıran ama bu şekilde bölerek, etnik kimliklere göre tasnif ederek çağıran bir siyasetin bu nedenle hiçbir şansı yok. Sadece ölümler için değil daha geniş bir çerçevede Kürtlerin genel olarak bu ülkede yaşadığı tüm sorunlar için geçerli bu.
Evet, Kürtler bu ülkede yıllardır sadece Kürt oldukları için eziliyor, dışlanıyor ve öldürülüyorlar. Türklerin de zaman zaman bunu yaşıyor olması, Kürtlerin kimliklerinden dolayı bundan daha fazla mağdur oldukları gerçeğini değiştirmiyor.
Ama tüm bunları anlatmak için yalnızca etnik bir kimlikten, Kürt kimliğinden yola çıkarak yapılacakların sınırlarına gelindi bu ülkede. Bu yaklaşımın Türkleri ve Kürtleri ortak bir mücadelede birleştirmeyeceği görüldü.
Bugün Türkleri ve Kürtleri bir araya getirebilecek ortak değer bu iki ulusal kimlikten birisine ait özellikler olamaz artık. Ancak ayrıştıran değil birleştiren tek bir değer ve kimlik, sınıfsal kimliğimiz hepimizi ortak bir mücadelede bir araya getirebilir.
Türkiye'nin tüm emekçileri birleşin! Bir daha ne Türkler, ne de Kürtler nerede dememek için...
Bu yazı haftalık siyasi dergi Boyun Eğme'nin 12. sayısında yayınlanmıştır.
Artik pes dogrusu. Sizin yaptiginiz "oynamayan gelinin yerim dar" demesine benziyor.
Neymis efendim Türkiye'nin dogusundaki katlima karsi suskunlugun nedeni milliyetcilik degilmis, Kürt'lerin sadece kendi problemlerini ön plana cikartmasiymis, kimlik üzerinden mücadele etmeleriymis,..... Artik bu kadar ucuz ve komik argümanlara basvuruyorsunuz, güya böylece neden susutugunuzun hakli yanlarini acikliyorsunuz. Sanki Kürt katliamina susanlar kendi problemleri icin mücadele ediyorlarda birde Kürtlere destek verecekler.
Sonra yazar soruna melhemi buluyor ve söyle acikliyor; "Bugün Türkleri ve Kürtleri bir araya getirebilecek ortak değer bu iki ulusal kimlikten birisine ait özellikler olamaz artık. Ancak ayrıştıran değil birleştiren tek bir değer ve kimlik, sınıfsal kimliğimiz hepimizi ortak bir mücadelede bir araya getirebilir."
Sanki sinifsal mücadele verince ülkenin 70%'i destek verecek, size verilen destekten bunu görüyoruz. Neredeyse her yerde linc ediliyorsunuz,destek falan almiyorsunuz.
Aslinda ülkenin batisindan Kürt katliamina karsi ses cikartmayi, mücadele etmeyi, ...... beklemek ebest olur. Gezi'de "katil polis, AKP'nin polisi", "cocuk katili devlet" derken ülkenin dogusunda yasananlar karsisinda "polisler emekci halk cocuklari" diyenlerden ailelere "cocuklariniza neden sahip cikmiyorsunutda sokaga gönderiyorsunuz, cocuklari kendinize kalkan yapiyorsunuz",.... diyenlerden nasil bir adalet ve destek beklenirki. gene bati sehirlerinde insanlar linc edilirken seyredenlerden, dükkanlar, evler yakilirken susanlardan,.... nasil bir destek beklenirki?
Onlar önce onurlu mücadele yapmayi ögrensinler sonra baskalarina destek olsunlar, akil versinler.
Bu ileti en son Alisan
tarafından 21.12.2015- 20:43 tarihinde, toplamda 1 kez değiştirilmiştir.
Özgür Şen'in yazısını kendini solcu/sosyalist olarak tanımlayan herkesin okuması, üzerinde düşünmesi gereken bir yazı; özellikle solculuğun kürt hareketine kuyrukçuluktan geçtiğine inananların...
Kürt ulusal hareketi kartını açık oynamaya başlamıştır. Kendi ideolojik duruşuna uygun olarak bölgede şiddeti öne çıkaran bir kalkışma içindedir. Açıktır ve bölgede bir savaş hali sürdürülmektedir. Kendi ideolojik tutumu ve stratejik yönelimine ne kadar uygun olursa olsun, bu yönelim AKP devletine de yoğun bir saldırı yapma olanağı vermektedir. Bölgeden her gün ölüm haberlerinin gelmesi, insanların yerlerini yurtlarını terketmek durumunda kalmaları, kalanların ise türlü yokluk, yoksunluk ve huzursuzluk içinde yaşamlarını sürdürmeye çalışmaları bölgenin acılı ve rutin bir gerçeği haline gelmiştir. Bu savaşın sonu nereye varacak; PKK bölgede kesin bir hakimiyet mi kuracak? Dış müdahale olmadıkça böyle bir sonucun söz konusu olamayacağını bilmemiz gerek. PKK bu savaşla ve savaşı batıdaki kentlere de yayabileceğini düşünsek bile AKP devletini masaya oturtup masadan bir özerklik çıkartmayı mı umuyor? Böyle bir sonuç da olmaz. AKP'nin daha önce aklından böyle bir sonucu geçirse bile, bu saatten sonra böyle bir anlaşmanın mümkün olamayacağını da söyleyebiliriz. ( Çünkü bu savaş sadece AKP'ye yaramakta milliyetçi yükselişten en büyük payı kendi hanesine yazabilmektedir. Bölgedeki savaşın gündemde olması başka sorunların da önüne geçebilmekte AKP'nin oylarında yükselişe yol açabilmektedir. Geçenlerde yapılan bir anket AKP'nin oy oranının yükselişte olduğunu ortaya koyuyor. Yüzde 53'lere kadar çıkmış.) Dolayısıyla bölgedeki savaş AKP'nin işine geldiği sürece sürdürülebilir bir niteliktedir.
Bir daha soralım, ne olacak?
PKK'nin bölgede kendi çıkarlarına uygun olarak sürdürdüğü siyaset karşısında sosyalist solun tavrı ne olması gerektiği sorusunu akılda tutarak okumak gerek ''kürtler öldürülürken türkler nerede'' sorusunun yanıtını? Kürt siyasetinin etnik niteliği yazarın da belirttiği gibi ''Kürt kimliğinden yola çıkarak yapılacakların sınırlarına gelindi bu ülkede.'' Biz bunun adını kürt siyasetinin sıkışmışlığı olarak koyuyorduk. Etnik temelli siyasetle kürt halkının da türk halkının da sorunları çözümlenemez. Çözümlenemediğini her gün yaşayarak görüyoruz, acılarla, ölümlerle, katliamlarla... Özerklik konusunu bir kenara bırakalım, kürt hareketinin haklı talebi olan ana dilde eğitim bile bugün AKP devleti tarafından karşılanamaz bir nitelik göstermektedir. Kapitalizm içinde ''kürt halkının sorunları'' çözülemez. Şiddet ise Kürt ve Türk yoksulunu her gün birbirinden daha fazla uzaklaştırmakta, neredeyse birlikte olamayacakları bir kopuşa yöneltmektedir. Sol bu konuda açıkça sesini yükseltmelidir artık. Pasifist ve kuyrukçu siyasetlerden vazgeçilmelidir. Çözümün ne olduğunu öteden beri söylüyoruz; varsın Kürt ve Türk milliyetçileri ayrı telden çalmayı ısrarla sürdüredursunlar; solcu olmanın yolu gerektiğinde yalnız kalabilmeyi de göze alabilmekten geçer. Onun için sesimizin daha gür çıkmasında ısrar etmeliyiz.
Bugün Türkleri ve Kürtleri bir araya getirebilecek ortak değer bu iki ulusal kimlikten birisine ait özellikler olamaz artık. Ancak ayrıştıran değil birleştiren tek bir değer ve kimlik, sınıfsal kimliğimiz hepimizi ortak bir mücadelede bir araya getirebilir.
Türkiye'nin tüm emekçileri birleşin! Bir daha ne Türkler, ne de Kürtler nerede dememek için...
Sitemiz Bir Paylasim
Forum sitesidir Bu nedenle yazı, resim ve diğer materyaller sitemize
kayıtlı üyelerimiz tarafından kontrol edilmeksizin eklenebilmektedir. Bu
nedenden ötürü doğabilecek yasal sorumluluklar yazan kullanıcılara
aittir. Sitemiz hak sahiplerinin şikayetleri doğrultusunda yazı ve
materyalleri 48 Saat içerisinde sitemizden
kaldırmaktadır.
Bildirimlerinizi info@solpaylasim.com adresine
yollayabilirsiniz.
