Konu Tarihi: 15.03.2017- 21:31

---

Yasalar iptal mi oldu?
Aydemir Güler

Türkiye’de hukuken geçerli olduğu kesin bir sürü yasanın fiilen iptal edildiğini biliyoruz. Meğer yurt dışında seçim propagandası yapmak yasakmış!

Haliyle yasaklardan yana olacak değilim ve bana sorsanız “Yasaklar delinmek içindir” derim.

Ama bunu “biz” deriz! Biz hukukun evrensel bir akıl ve sağduyu tarafından oluşturulmadığını, egemen sınıfların egemen oluşlarının belirlenimi altında yazıldığını bilecek kadar bilimsel ve gerçekçi düşünebiliyoruz. Bu nedenle ezilen, sömürülen, yönetilen sınıfların adına, verili “legaliteyi istismar” etmek bizim için meşrudur.

Peki AKP’ye CHP’ye ne oluyor? Meğer öyle bir yasak yokmuş gibi davranıyorlarmış!

Neden dersiniz? Günü geldiğinde, söz konusu alana istenmeyen partiler girmeye kalkarsa sopa eksik olmasın diye mi acaba?

Hukuk bağlamındaki yasalar kimileri kendilerine yonttuğu veya görmezden geldiği, kimileri de “legaliteyi istismar”ı bir emekçi hakkı saydığı için delinir de, iptal da edilir. Peki ya toplumsal, siyasal yasalar? Bir yerde karar altına alınmamış, ama çok uzun zaman dilimlerinde toplumsal mücadelelerin, gelişmelerin gözlemlenmesinden çıkarsanmış, doğruluğu, geçerliliği defalarca tarihin sınavından geçmiş yasalar… Onlar iptal edilebilir mi?

Hayata “ben yaparım, olur” diye bakıyorsanız, bireyin veya öznenin rolünün de sınırlarını çizen birtakım maddi temeller olduğunu kabul etmeyecekseniz, bu yazıya devam etmeyebilirsiniz. Kendinizi dünyanın merkezi sayarak sonsuz özgürlüğünüzün keyfini çıkartın!

Bilimsel yanınız “olur mu öyle şey, tabii ki toplumun hareket yasaları var” demeye meylediyor, değil mi?

Ama bir de pratik yanınız var. Bakıyorsunuz ve dünyaya, en başta da Türkiye’ye delice bir “yasa” tanımazlığın damga vurduğunu görüyorsunuz. Yoksa, Erdoğan toplumun ve tarihin yasalarını değiştirmeye de mi kadir?

Merak etmeyin, değil… Bu deliliğin açıklaması var. Eğer olmasaydı, değiştirmenin yolunu da bulamazdık. Ancak “gideni ve gelmekte olanı”, bir dizi nedenselliği içinde kavradığımızda, var olanı nasıl değiştireceğimizi bulabiliriz. Yoksa, işimiz şansa kalmış olurdu.

Şans abartılı mı geldi? Emperyalizme kalmış olurdu diye anlayabilirsiniz. “Olmaz öyle şey, onlara mı bel bağlayacağız” diyorsanız, şans lafını sandık diye yorumlayabilirsiniz… Benim için fark etmez.

Ben şans değil derken, arkamızda tarih, önümüzde mücadele var; onu kast ettim.

AKP’nin Avrupa politikası herhalde anlaşıldı: “O yasa maddesini boş verebiliriz. CHP ‘durun yasak’ derse ‘pis yasakçı’ der geçeriz. Bir kez daha mağdur olup ezeriz elitleri. Kimse sesini çıkartmazsa güzel güzel mitingler yapar, bağırır çağırırız. Yok yok, ‘güzel güzel’ olmasın. AB’de yaygın milliyetçi, yabancı ve göçmen düşmanı, kendi doğusundaki herkesi barbar veya hayvan sayan sağcı atmosferin damarına basar, üstünde tepiniriz. Onlarla gerilince de yine mağdur oluruz. Noel babanın çükünü kesmişti ya bizim çocuklar. Yine ne yaratıcılıklar yaparız, neler neler…”

Bu uygulandı. Ve dahası oldu.

CHP’nin gerilim yaratmama, sağcıları ürkütmeme taktiği çöktü. CHP deli saçması bir milliyetçiliğin parçası oluverdi. Kendini mecburen CHP tabanı sayan Türkiye ilericiliği, emperyalizm yandaşlığı anlamında değil ama ilerleme, modernleşme, bilim, aydınlanma, yurttaşlık vb anlamlarında Batıcıdır. Kılıçdaroğlu bu limanı da terk etti. Üstelik Batı kaynaklı modernleşme ile yine Batı kaynaklı sömürgecilik-emperyalizm arasında, AKP’liler kadar bile ayrım gözetmeden!

Yeri gelmişken; AKP’liler bu ayrımı yapmaya mecbur. Çünkü işin ucunda para var. Ekonomi var. AB sadece bir ideoloji değil. Almanya Türkiye’nin gerçek ekonomik patronu. Doğru mu bilmiyorum, Başbakanın Hollanda’da şirketleri varmış… O yüzden AKP’nin yaptırım dediği, Hollanda büyükelçisine “hazır memlekete gitmişken biraz kalsın, hemen gelmesin” düzeyinde kalır.

Yazının başlığı ve girişinden biraz uzaklaştığımın farkındayım. Dönüp bağlayayım en iyisi.

Toplumsal yasalar diyor ki, AKP’nin Avrupa ile çatışıp kazanma şansı yoktur. CHP’yi şapa oturtmaya yeten taktikler, Alman sermayesine yetmez. Bir yasa budur.

“Evet” oyları birkaç puan yükselmiş. Yükselir; bunda anlaşılmayacak bir şey yok. Ama Türkiye yönetilebilir olmaktan tamamen çıkar. Burjuva demokrasisinde sandık “neden” değildir ki. Önce sonuçta varılmak istenen nokta belirlenir, sandık veya başka “nedenler” hedefe uyumlu hale getirilir. Yani seçim sonucu, hırsızın “cambaza bak, cambaza bak” numarasıdır. Bu da bir yasadır.

İptal edemeyecekleri çok yasa var. Portakal deşenlerin suratlarına bakın.



Türkiye işçi sınıfı bu değildir. Emeğiyle yaşayan insanların bu kadar aptal bakamayacak olmaları toplumsal yasalardan bir diğeridir. Bu fotoğraf Türkiye’deki lümpenleşmenin aptallığını resmetmektedir. Bunların iktidarı çok geçici, uçuşkandır.

Veya; kadın bakanın sınır dışı edilen eşlikçilerinin resmini gördünüz mü?



Bir köy derneği komşu köy derneğini ziyaret ederken bunları yanında götürmez. Götürürse olmaz. O dernek çöker, o köy biter. İnanın, bu da toplumsal hareket yasalarından biridir.  

Bir de, Marx’ın dediği gibi görünen gerçek olsaydı bilime gerek kalmazdı. Yani benim sözünü ettiğim yasalar öyle çırılçıplak ortada durmazlar. Bu da yasaların yasasıdır. Örneğin Türkiye görünüşte referanduma gidiyor… Bilimi yardıma çağırır ve görünenin arkasına ışık tutarsak topraklarımızda görülmemiş bir değişim enerjisinin birikmekte olduğunu anlarız. Bugünler yukarıdaki suratlarla değil, o enerjiyle tarihe geçecek. Tarihin ve toplumun yasaları bu gündelikçi cahilleri süpürecek.