Sosyalistler bilimsel sosyalizmi savunur, mücadelelerinin merkezinde sosyalist ideoloji vardır. Bunun için örgütlenirler, bunun için sosyalizmin bileşenlerinden yana tavır koyarlar, bunun için bütün sorunların çözümünün sosyalizm olduğunu her platformda yinelerler. Bu durum hiç bir şekilde kimi sorunların belirsizliğe kilitlenmesi, geleceğe havale edilmesi anlamına gelmez. Sosyalist ilkeleri savunmak, işçi sınıfı ideolojisi doğrultusunda siyaset yapmak, -somutlaştıralım- ne alevilerin, ne kürtlerin , ne her türlü ötekileştirilenlerin mücadelesinin sosyalizm sonrasına erteleneceği anlamına gelmiyor. Sadece, sorunların çözümünün sosyalizm mücadelesi içinde işçi sınıfı sınıfı ideolojisi perspektifinde ve sosyalist bileşenlerle bir güç olarak verilmesi gerektiği anlamındadır. Sorunu demokrasi sorunu olarak koymak, bilimsel sosyalist mücadeleyi salt bir demokrasi sorunu olarak görmek, sonuçta burjuvaziye, AKP'ye, AKP açılımlarına destek vermek veya Tüsiad'a kapak olmaktan başka bir işe yaramaz. Bunun kanıtını 10 yıllık AKP iktidarı boyunca gördük. Sadece TKP ve birkaç sosyalist örgütlenme dışında, kendine sol-sosyalist diyen pek çok "aydın", pek çok kurum-parti, pek çok dönek, pek çok liberal, pek çok sözde dinci-gerici aydın bir ittifak oluşturarak Avrupa Birliği kapsamında yıllarca demokrasi şarkıları söyleyip, kendilerinden yana olmayanları ulusalcılık ve sosyal şoven olarak karalayıp durdu. Üzerinden çok geçmedi, hepsi topu topu 10 yıllık bir süre içinde oldu?

Geldiğimiz duruma bakın?
Geldiğimiz durumdan bir şeyler çıkarın!
Hiç olmazsa az biraz çözümleme yapın, özeleştiride bulunun!

AKP'nin sayenizde ele geçirdiği onca mevziyi düşünün, boşa giden onca zamanı göz önüne alın, AKP'nin despot bir devlete dönüştüğünü, siyasi ve dinci gericiliği nasıl da kurumsallaştırdığını biraz düşünün. Bugünün koşulları dünün koşullarından çok daha zorluysa, işçi sınıfının kazandığı onca hak, 12 eylül faşizminin bile yapamadığı bir biçimde nasıl da budandığı, yandaş sendikaların devlet eliyle nasıl da palazlandırıldığını biraz düşünün

Sosyalizm burjuva demokrasisini merkeze koyularak yürütülecek bir mücadele değildir. Böyle bir mücadele burjuvaziye yamanmaktan, somutta AKP'ye destek olmaktan başka bir işe yaramaz. Bugüne kadar olan da sadece buydu. Sonuçta kullanuılanlar, kullanıldıklarıyla kaldılar ki, bari, kullanıldıklarının bilincine varmış olsalar!

Sosyalist mücadele sistem içi demokratikleşmeyi kapsar. Ama bu mücadelenin burjuvazinin paydaşlarıyla kol kola girilmeden gerçekleştirilmesi anlamına gelir. Sosyalizm denildiğinde bunu hala "slogan" olarak gören insanların zihinleri karartılmıştır. Karatanlar da bugün Tüsiad'ın dergilerine kapak olmakta ya da işleri-işlevleri bittiği için basından-medyadan bir bir dışlanmaktadır. Bu görüntü bile ibretliktir!


Tabii anlayana, düşünene, dersler çıkarmak isteyene, sosyalizmi TARAF solu olarak algılamayanlara...

Öncelikle sosyalizmin öyle abuk subuk demokrasi güzellemeleriyle bir ilgisinin bulnmadığını, bir sosyalistin -eğer gerçekten sosyalistse, eğer bilimsel sosyalizmden yana bir tavır sergilmek istiyorsa ve eğer sosyalizmi bir kenar süsü olarak kullanmak amacında değilse- demokrasi dediğimiz burjuva yönetim biçimini hiç bir şekilde mücadelesinin merkezi haline getiremeyeceğini, getirmemesi gerektiğini, böyle bir duruşun eninde sonunda burjuva paydaşlarla birliktelik anlamına geleceğini anlaması-kavraması gerekir. Sosyalizm bir mücadele gerektirir, ki altını da çizmekte yarar var, bu mücadele bugünün koşullarında mutlaka legal sınırlar içinde olmalıdır. İllegal örgütlenmeler, illegaliteye övgüler, ayakları yere basmayan düşünce ve tavırlar, sorunu belirsizliğe-geleceğe havale etmeler, bugünün konusu değildir. Onlarca-belki yüzlerce örgütlenmeyi en aza indirgemedikçe, bu örgütlenmelerden-partilerden birini bir çekim merkezi olacak şekilde öne çıkartamadıkça bu ülkede değil sosyalist devrim, kitle-toplum üzerinde sosyalistlerin en küçük bir etkisi ve belirleyiciliği olmayacaktır.

Sorun öncelikle sosyalizmin ne olup ne olmadığı konusunda genel bir bilgilenme içinde olmak ve sosyalist mücadelenin her şeyden önce örgütlü bir çaba içinde anlam kazanacağını bilmekten geçiyor. İmkanımız yoktur, öznel nedenlerimiz vardır, doğrudan bir örgütlenme ( bir partiyle birlikte olmaktan sözediliyor) içinde değilizdir, olmak da istemiyoruzdur, ama bari o zaman abuk subuk düşünceler ve tavırlarla köstek içinde bulunmamak gerektiğini anlayabilmek gerek.

Sosyalist mücadele kuyrukçuluk anlamına gelmiyor. Sosyalist mücadele sistemin demokratikleştirilmesi anlamına da gelmiyor. Sosyalist mücadele sınıf mücadelesi anlamına geliyor. Birine sorulsa bunları söyler. Sosyalizmi savunduğunu söyleyen hemen herkes sınıf mücadelesinden yanadır. Sınıf mücadelesi yanlış mı anlaşılıyor da bu kadar farklılık ortaya çıkıyor? Hangi sosyalist sosyalizmin toplumsal bir güç olmamasını ister. Mutlaka ister. Problem ne o zaman? Ben problemin sosyalizme inanmamakta yattığını görüyorum. Lafa gelince sosyalistiz, belki buna gerçekten inanıyoruz ama onu ulaşılmaz bir yerde görüyoruz. Yakın bir gelecekte gerçekleşmeyeceğine yönelik bir inanç içinde olduğumuz için sosyalizmin ne olduğu önemini kaybediyor. CHP'lilerle konuştuğumda bana söyledikleri bu. Bir tanesi yakın bir gelecekte gerçekleşmeyecek olan sosyalizm yerine sosyal demokrasiyi güçlendirmenin daha mantıklı bulduğunu ve bu yüzden CHP içinde çalıştığını söylemişti. Sosyalizmin sınıf mücadelesini bilmek de pek işe yaramıyor diye düşünmüştüm. Uzak bir gelecekte gerçekleşecek olması insanlara yetmiyor diye düşünüyorum.