Kibrit çakıyorsun karanlıkta
badem çiçeklerini görmek için
Ve mart denizlerinde tedirgin bir çift
sarnıç gemisi gözlerin
Bir iş açacaksın sen başımıza
yangın mı olur artık, bahar mı?

Face'teydim; bir Ahmet Kaya yazısı iliştiriyordum, Metin Uca'nın kaybını öğrendik, ''Işıklar yoldaşı olsun'' derken, bu ağır havanın üzerine bir de bu... Can Baba'nın bu şiiri çıktı karşıma...

Yalnızlığa dayanırım da,
bir başınalığa asla.
Yaşlanmak hoş değil duvarlara baka baka.
Bir dost göz arayışıyla.
Saat tıkırtısıyla…
Korkmam, geçinip gideriz biz mutluluğuyla,
Ama;
‘Günün aydın, akşamın iyi olsun’ diyen biri olmalı
bir telefon sesi çalmalı ara sıra da olsa kulağımda.
Yoksa,
Zor değil, hiç zor değil, demli çayı bardakta karıştırıp, bir başına yudumlamak doyasıya,
Ama:
‘Çaya kaç şeker alırsın?’
Diye soran bir ses olmalı ya ara sıra…

Face'te gördüm, Can Yücel'in olduğu yazılı altında. Net'te aramama rağmen böyle bir bilgi de yok. Ama güzel şiir ve Can baba'ya da yakışır. Aslını-doğrusunu buluncaya kadar burada kalabilir.

Bir bakmışsın sabah,
Bir bakmışsın akşam..
Akıp gidiyor zaman..
Daha dün çocuktuk oysaki,
Rengarenk çiçekler gibi..
Yıllar geçti,
Çocukluk bitti,
Gençlik gitti,
Renkler silindi.
Esmiyor artık kavak yelleri..
Haydi kalkın ayağa çocuklar,
Son bahardayız belli..
Vakit, doya doya yaşama vakti...