Emperyalizm çağı kapitalizmin son aşaması olduğu anlamına gelir. Aradan yüz yıl geçti, kapitalizm emperyalizm olarak varlığını sürdürüyor. Dünyada her ülkede kapitalizmi yıkacak sol örgütler olduğu halde neden dünya devrimler çağına girdi ve neden dünyada kapitalizm varlığını sürdürüyor? Kapitalizmin gelişmesinin ve yıkılmasının sonu nasıl olacak, devrimlerle olduğunu ve iktidarın işçi sınıfı tarafından alınarak gerçekleşeceğini bilmemize rağmen, işçi sınıfından bağımsız olarak kapitalizmin bir sonu yok mu?

İşçi sınıfından bağımsız olarak kapitalizm nasıl yıkılsın, işçi sınıfı iktidarı alamazsa kapitalizm her türlü zorluğu da sırtlayarak yaşamaya devam eder, barbarlık, haydutluk olarak devam eder ama eder.

Kapitalizm emperyalist aşamaya geçtiğinde yıkılış aşamasına geçmiş demektir. Kapitalizm için emperyalist aşamadan başka bir aşama yok. Şimdi çağımız sosyalist devrimler çağıdır. Her ülkede komünist özneler işçi sınıfı öncülüğünde emekçi halkın tüm ilerici kesimlerini örgütleyerek iktidarı almalılar, iktidar alınamadığı sürece kapitalizm kendini koşullara uydurabilecek hünere sahip olacaktır.

Kapitalizmin yıkılmasını sağlayacak, çok daha doğru bir tanımlamayla sürdürülemez hale getirecek olan şey kendi içindeki çelişkilerdir. Emperyalist aşama kapitalizmde var olan bu çelişkilerin geri kalmış ülkelere aktarma ve orada biriktirmedir. Sonrası yok. Emperyalist aşamayla kapitalizm kendi içindeki çelişkileri yeryüzünün her noktasına yaymakta ve böylece kendi sonunu hazırlamaktadır. Şöyle de söylenebilir, kapitalizm sürekli olarak üretici güçleri geliştirmek zorundadır, bunun doğal sonucu ise üretimde makinalaşmak ve işçiyi ( canlı emeği) üretim dışında bırakmaktır. Varlığını sürdürmek için bu süreç zorunludur, zorunlu olan bu süreç de işsizler ordusu yaratarak kendisi için bir tehdit alanı yaratmaktadır. Birincisi bu. İkincisi ise yine bununla bağlı olarak kapitalist mülkiyetin giderek daha da merkezileşmesi ve bireysel mülkiyeti ortadan kaldırmasıdır. Ve son olarak da emperyalist aşamadan öte kapitalizmin ömrünü uzatacak bir aşamanın bulunmayışıdır. Bu üç faktör kapitalizmin nesnel sınırlarını oluşturur. Ama bu nesnel sınırlar, kapitalizmin kendiliğinden çöküp, sosyalist düzenin kendiliğinden bir süreçle gerçekleşeceği anlamına gelmez. İşçi sınıfı komünist öznenin öncülüğünde bu gidişe dur diyecek iradeyi gösteremediği sürece, kapitalizm çok farklı yönetim biçimleri altında varlığını sürdürmeye devam edecektir. Rosa'nın ''ya barbarlık ya sosyalizm'' diyerek işaret ettiği süreç de budur.

Konu bu noktaya gelmişken şunun altını çizmekte yarar var: Burjuvazinin devrimci barutunu yitirdiği aşamadan bugüne 250 yıla yakın bir zaman geçti. Reel sosyalizmin çözülüşü ile birlikte daha da gericileşen burjuvazinin sistemini demokratikleştirmeye çalışmayı mücadelelerinin merkezine alan sözde sol anlayışlar nesnel süreci de okuyamamaktadır. Dünyanın ve elbette Türkiye'nin gidişi barbarlık yönünde olurken siyasal devrim perspektifini yitiren, sınıf mücadelesini terkeden ve solculuğu demokratikleşmeye indirgeyen sol akımlar burjuvazinin ekmeğine yağ sürmekten ve sistemin ömrünü uzatmaktan başka bir iş yapmamaktadır. Türkiye'de de bu yönde savrulmalar olduğunu akılda tutmakta yarar var.

Kapitalizm emperyalist aşamaya geçtikten sonra aynen kalmış değil ki. Birbirini gırtlaklayan emperyalist ülkeler ve emperyalist şirketler bir araya gelmişler ve güçlerini birleştirmişlerdir. Daha sonra tekeller ortaya çıkmış ve tekelci devlet kapitalizmine geçilmiştir. Günümüzde de globalleşme adı altında sınırları tamamen kaldırarak tüm dünyayı bu çokuluslu emperyalist tekellerin açık sömürgesi haline sokmak istiyorlar. Bu arada işçi sınıfı da değişiklikler göstermiştir. İşçiler sayıca çok artmıştır. Orta sınıflar ve küçük burjuvazi erimiş ve bunlar da emekçilerin arasına katılmıştır. Boğaz tokluğuna, hatta yarı aç günde 16 saat çalışan yoksulun yoksulu proletaryanın yerine, uzun ve kanlı mücadeleler sonunda çeşitli sosyal haklar almış bir işçi sınıfı ortaya çıkmıştır. Arada reel sosyalizm dönemi yaşanmıştır. Bu dönemin işçi sınıfı üzerinde derin etkileri olduğu da kuşkusuzdur. Zaten pek çok kazanımlar reel sosyalizm sayesinde gerçekleşmiştir. Günümüzün tahlilini yaparken de, tabii ki zamanın ve günümüz dünyasının gerçeklerine göre tahlil yapmak zorunlu. Günümüz dünyası 20. yüzyılın başındaki dünyadan çok farklı.

günümüzün dünyası farklı derken çözümün farklı olmasını mı söylemek istiyorsunuz. sosyalizm hala çözüm değil mi?

Evet, sosyalizim bu anlayışıyla ne yazıkki gerçek bir çözüm değil, olsaydı zaten 25 yıl önce böyle kolayca kendlliğinden çökmezsi. Sosyalizim'in en büyük sorunu teoriyle pratiğin örtüşmemesi ve sonuç olarak devlet kapitalizminin uygulanmasıdır.

Kapitalizmden kurtulmanın yolu sosyalizmdir, bu konuda değişen hiç bir şey yok. Bundan emin olabilirsin.

Nasıl bir sosyalizm olduğu da önemli. Sosyalizm diye kestirip atılmasının faydası olmuyor, insanlar ya ilgi duymuyor ya da ilgi duyanlar sosyalizm diye demokratik kapitalizmi savunuyorlar. Sosyalizm ve devrim konularını çok iyi irdelemek lazım. İşçi sınıfı eski işçi sınıfı değil. Zincirlerinden başka kaybedecek şeyleri olmayan sınıf, şimdi kaybedeceği çok şeye sahip. Solun peşinden gitmemesinin nedeni de bu olabilir diye düşünüyorum.