'Sabahın bir sahibi var'



Değerli müzisyen, aydın Ruhi Su için aramızdan ayrılışının 28. yılında her yıl olduğu gibi Zincirlikuyu'daki anıt mezarı başında saat 12.30'da anma töreni gerçekleşecek. Ruhi Su'nun ölümünün 28. yılında Emin İgüs'ün Ruhi Su yazısını paylaşıyoruz.

Ruhi Su'nun öğrencisi olmuş değerli müzisyen Emin İgüs '90 kuşağına Ruhi Su'yu anlatıyor...

Ruhi Su, 1975 yılında Dostlar Tiyatrosu'nun girişimiyle Dostlar Korosu'nu kurup çalıştırmaya başladığında 63 yaşında, onlarca türkü derlemiş, onlara ses vermiş, nefes olmuş; görmezden gelinmiş, yok sayılmış yaşamlara söz katmış, ünü ülke sınırlarını aşmış bir sanatçıydı. Altmış kadar, bir kaçı dışında müzikle ilişkileri "sevdalı" olmaktan öteye geçmeyen genci etrafına toplayıp, onlarla başka bir sesin, söylemin peşine düştü. O sevdalı" gençlerden biri olarak, anlatılmaz bir heyecan içerisinde, bu sesi, bu söylemi ve yaşadıklarımızı anlamaya çalışmıştım. Koro yıllarında sırasıyla "El Kapıları", "Sabahın Sahibi Var" ve "Semahlar" albümlerini kaydettik ve bunların hemen ardından da "Çocuklar Göçler Balıklar" solo albümü geldi.

"El Kapıları"nda; 60'lı yıllarda başlayan yurtdışına göç, belki de ilk defa bu kadar kapsamlı, duyarlı ve en önemlisi bu kadar öfke ve dirençle ele alınıyordu. Ardından "Sabahın Sahibi Var" albümü için provalara başladığımızda Ruhi Hoca'nın bir yandan sanatı/müziği anlatmaya çalışırken bir yandan da bizimle yaşamı, emeği, sevgiyi, hoşgörüyü, dayanışmayı, mücadeleyi, adaleti, direnmeyi ve insana ait bildiği tüm doğruları, güzellikleri paylaşmak, konuşmak istediğini gördük. Ve nihayet "Semahlar"da on yıllardır yok sayılmış, yasaklanmış bir kültüre, bir felsefeye tanıklık etmiş; dostluğu, kardeşliği, birlikte yaşama kültürünün ne demek olduğunu bütün derinliğiyle hissetmiştik.

Yıllarca dergahına usanmadan odun taşıyan ve taşıdığı bütün odunların uygunluğu konusunda değişmez bir hassasiyetle davranan Yunus Emre geleneğinin devamı olan Ruhi Su; bu disiplinini, bu sabrını, direncini ve umudunu bize de taşımak istemiş, gençlere duyduğu güveni ve beklentilerini dışa vurmuştu. 1977 yılı "kanlı 1 Mayıs"ında Koro'nun önündeki yürüyüşü de bunu yeterince anlatıyordu. Bugün yaşıyor olsaydı aynı yürüyüşü yine yapardı ve Haziran Direnişi gençlerinin yanında dururdu; yine ses verir, yine nefes olurdu.

Ruhi Su'yu tanımış, bilmiş, dinlemiş çoğumuzun onu özlediğini, yokluğunu derinden hissettiğini biliyorum. Onun Haziran Direnişi gençleri için de bir yokluk, yoksunluk olduğunu düşünüyorum. Sesine kulak vermek, nefesine nefes katmak, onunla yürümek yoksunluğumuza az da olsa çare olacaktır. Bize veda edeli 28 yıl oldu, bugünün direnen gençleri o gittikten sonra geldiler yeryüzüne, ama onlara yıllar öncesinden "barış ve aydınlık bir dünya için" bırakılmış bir selam var; inatla ve umutla...

http://haber.sol.org.tr/kultur-sanat/sabahin-bir-sahibi-var-haberi-79905

Ruhi Su - Sabahın bir sahibi var.