Alıntı Çizelgesi: hakkı yazmış
Her şeyin (maddenin) işinde kendi özü vardır. Ruh özgürdür. Ruhun görevi özü özgürleştirmektir Hegel .Tarih felsefesi.
Ruh madde değildir ama özgürleştirici bir öznedir.
İşçi sınıfı ekmeğine bir lokma daha ilave etmek için değil onuru için savaştığında devrimcidir K.Marks.
İşçi maddedir sınıfta maddedir onur madde değildir ama devrimciliğin öznesidir .İşçi sınıfının özgürleştirici öznesi ruh dur yani onur mücadelesi
Demekki her şey madde değilmiş.
Kaba materyalizm madde olmayan şeyi kabul etmez Ama insanda ve insanın ürettiği medde olmayan sevgi aşk kin nefret acımak duygusal reflekslerdir yani ruh halidir değişimin esareti kabul etmenin özgürleşme isteğinin belirleyicidir.
Sn.Hakkı;
Yukarıdaki yorumumu dikkatli okursanız, orada bir tanım var ve o tanımda böyle bir ''bizim dışımızda ( bilincimizin dışında)'' ibaresi geçiyor. Bilincimizin dışında olan her şeyin madde olduğu söyleniyor. Sizin verdiğiniz örnekteki sevgi, aşk ve nefret gibi duygular maddeye ihtiyaç gösteren ve kendi başına var olmayan şeylerdir. Bizim dışımızda ve kendi başına bir sevgi, aşk ve nefret gördünüz mü; ya da kendi başına buyruk bir ''ruh''? Göremezsiniz çünkü insandan ( bizden) bağımsız değillerdir. Dahası bu saydıklarınızın dışında da bir şey gösteremezsiniz, zaten gösterebiliyor olsanız, o gösterdiğiniz şey de madde tanımı içine girerdi.
Sizin kurgunuzla söylersek, demek ki, bizden bağımsız olarak madde dışında hiçbir şey yokmuş!
(Bu arada ''Kaba materyalizm'' kavramını da bu kadar gelişigüzel kullanmamak gerek. Daha öncede sormuştum sanırım, kaba materyalizmi diline dolayan biri mutlaka hen kullandığı kavramın anlam ve tanımını yapmak durumunda kalır ve hem de kaba olmayan materyalizmin ne olduğunu açıklamak durumunda kalır. Sevgi, Aşk ve nefret örneğiyle ''demek ki her şey madde değildir'' yargısına ulaşan bir idealist yaklaşım da böyle bir tanımlamayı yapamayacağı için kullanılan kavram içi boş bir sözcük olmanın ötesinde herhangi bir anlam taşımamış olur.)