Halit Kıvanç'ı kaybettik. 97 yaşındaydı ama işte, her ölüm biraz erken ölümdür ya öyle oluyor, öyle geliyor... İlk gençlik günlerimizin yıldızlarından biriydi. Mesleği konuşmak üzerineydi ama o hem güzel konuşur ve hem de çok uzun... Spor programlarının vazgeçilmez spikeriydi. Dün gece ölüm haberini okuduğumda ''bir bir yitip gidiyoruz'' diye geçirmiştim içimden. Bir hüzün, bir boşluk duygusu...

Ölüm kaçınılmaz bir şey; daha önce de söylemeye çalışmıştım, evrimin kaçınılmazlığı ölümün keşfedilmesine bağlıdır. Ölüm olmasaydı, canlılığın gelişmiş bir biyolojik aşamaya gelmesi, ve insanın ortaya çıkması mümkün olmazdı. Ama işte...-insanın duygusal yapısına çok çok ağır gelen bir olgu bu. Kimi zaman katlanılması çok zor da olabiliyor. Ayrılıklar gibi...

Artık görememek, dokunamak...
Varlığını hissedememek...

Halit Kıvanç öldü.
Işıklar yağsın üzerine, toprağı incitmesin.