Bu halka güvenin
Aydemir Güler

Biz Marksistler işçi sınıfına ve onun parçası olduğu halka, bir kere, teorik ve tarihsel olarak güveniriz. Teoriyi ve tarihi hafife almayın. Bunlar olmadan önünüzdeki patikayı göremezsiniz. Çünkü patika hep en azından çalı çırpıyla, bazen de kayayla, betonla örtülüdür. Ayaklarınızı yere de basamazsınız. Nereden geldiğinizi bilmeden şaşkın kalıverirsiniz ortada.

Ama yetmez. Bizim, solcuların teorik ve tarihsel güvenin ötesinde halkla bir kaynaşma hissetmemiz gerekir.

12 Eylül darbesine sesini çıkartmamış, darbe anayasasına evet’i basmış; AKP’ye neredeyse her seçim daha çok oy çıkartmış bir halk karşısında, teori de tarih de biraz kenarda dursun dememek güçtür.

Haziran 2013 solcu aydınla halkın barışmasıydı da. “Bu halk adam olmaz” lafının yakamızdan düşmesiydi.

Şimdi ise halkımız Gezi’den daha ağır saldırılar, ahlaksızlıklar karşısında ortalığı altüst etmiyor diye, aynı lafları yakamızda değilse de, ayaklarımıza dolanırken görüyoruz. “Halk evine geri döndü, adamlar diledikleri gibi at koşturuyorlar, bak bu haftada bir şey olmadı...”

Bırakın bunları...

Tarihi boyunca ilk kez öyle bir direniş gerçekleştiren halkın hafızasını hâlâ unutkanlıkla yaralı saymak, teoriye de aykırıdır. Halkımız Haziran’ı unutmaz.

Söylediğimi, Cumartesi internet yasakçılığına karşı, Pazar Hrant’ı anmak için dolan sokaklara dayandırmıyorum yalnızca. Onlar var, iyi ki varız. Ama onların ötesi de var.

Bir kere bu düzenin yolu yol değil. Siz seçim takvimi başladıktan sonra bile seçim olacak mı olmayacak mı, kimsenin emin olmadığı bir durum gördünüz mü? Sorsanız, hatırı sayılır bir kalabalık bu hükümetle, bu YSK’yla, bu polisle, bu yargıyla seçim meçim olmaz der.

Erdoğan’ın kendisi emin mi acaba, siyasi yaşamının 30 Mart’a kadar süreceğine?

Diyelim ki, o güne vardık. AKP’nin izlediği politika tutsa; yani sımsıkı birbirine kenetlenen cahil gerici bir çekirdek, çevre halkaları etrafında birleştirse, daha dış halkaları da terörize etse... Yenilenmiş belediye yönetimleri AKP’ye güç mü katacak? Buna ancak kendileri inanır. İnançlarını yitirseler çil yavrusu gibi dağılırlar. Boş inanç! Türkiye daha dün seçim kazanmış olsalar bile AKP belediyelerine sığmayacaktır.

Zaten ara vermeden cumhurbaşkanlığı gündemi açılacak ve 30 Mart hesaplaşmanın yalnızca ilk raundu olarak kayda geçecek.

Diyelim ki, halkın üstünü çizen sağcı AKP’nin yerine sağcı CHP’liler geldi. Bu zaten hükümetin ve meclisin çözülmesidir.

Bunlar olasılıklar. Ama o durumda, kesin olan şu ki, Türkiye bunca zamandır hükümete koltuk değnekliği yapan CHP’ye de sığmaz.

Ya mühendislik çalışmaları, manipülasyonlar? Geçiniz derim. Son zamanların usta tasarımcısı Gülen takımı, Tayyipçilerle boğaz boğaza birlikte batıyorlar. Nerede kaldı mühendislik!

Amerikalılar... Onlar kafayı fazla göstermesin. Çadır tiyatrosuna dönen siyasete dışardan el koymaya kalkan olursa, halk hareketinin muazzam bir anti-emperyalist patlamayla geri geleceğinden hiç kuşkum yok.

Diyeceksiniz ki, bu yakın gelecek projeksiyonu, halkın yapacaklarından çok, başkalarının beceremeyeceği şeylerden söz ediyor... Doğru değil. “Niye evinden çıkmıyor” dediğiniz, güvenmeyi sorguladığınız halk olmasa, bunlar gayet de becerirlerdi!

İkincisi; halkın daha fazlasını yapabilmesi için solla kaynaşmanın duygu olmaktan çıkması gerek. Solun bir seçenek olarak halk tarafından görülebilmesi gerek. Solun seçenek olabilmesi ise halkın örgütlenmesi demek.

Bu meşruiyet yoksunu seçim ortamını meşru kılacak tek öge de budur. Bu seçim, listeler güvenilir olduğu, YSK tarafsız göründüğü için değil, olsa olsa sol seçenek halk içinde tam da bu aralar örgütleneceği için meşru olabilir yalnızca.

Zaten halkımız da elinden bir şey gelmediği için değil, sol bir seçeneğe susadığı için şimdilik, çoğunlukla evinde duruyor. Güvenin!