Haziran ayaklanmasının ilk günlerinde, ülkedeki siyasal gelişmeler üzerine en temel saptamalardan bir yazıldı duvarlara: Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak! AKP karanlığından kurtulmak isteyen milyonlara umut ve biraz da garanti veren bir saptama değil miydi bu?
Evet, ama yetmez! Hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını söylerken, ne olacağına dair en ufak bir işaret vermezsen yetmez. AKP gericiliğinin, ülkeyi İslam faşizminin iktidarı altında ABD emperyalizminin uydusu haline getirmekte olduğunun farkına varmaya başlayan milyonlara, bundan sonul kurtuluş hedefini, ona varacak yolları göstermezsen yetmez!
Türkiye şimdi olağanüstü bir politikleşme sürecine girdi, giriyor. Giderek daha geniş çevreler politika tartışır oldu. Gözler açılıyor, kulakların pası gidiyor, diller çözülüyor. Sohbetlerin merkez konusu daha çok siyasal alana kayıyor. Böylece giderek daha çok insan AKP diktatörlüğüne son verilmesi gerektiğini anlamıyor mu?
Evet, ama yetmez! Bir iktidara son vermek gerektiğini anlamak önemlidir, ama yerine ne koyacağını bilmezsen bunun hiçbir anlamı olmaz. AKP değil de şu parti olsun demek çözüm olamaz. Hele bunun için meclis koltuklarını ısıtan sözde muhalefet partilerinin adını anmak, AKP karanlığına son vermek değil, onu başka bir maskeyle dolaşanlarla değiştirme yanılgısına düşmektir.
MHPden bahsetmenin hiçbir anlamı yok. Hemen atlayalım. Milyonlarca insanın muhalefet yapmaya zorlamak için çabalamakta inat ettiği amalgama bakalım. CHPnin durumu giderek açığa çıktı, daha da çıkacak. Muhatap bulamadığı için ABD seyahatini ertelemek zorunda kalan, en sonunda Gülen ağabeyinin icazetiyle, emperyalizmin bir başka hizmetkârı Kemal Dervişin desteğiyle birilerini bulup gitmeyi başaran, seçim çalışmasını ABDde yürüten, bu arada cemaatlere bakın Erdoğan sizi bıraktı, ama ben varım diyen bir başkan... Cemaatlerle iyi ilişkisini aklı sıra propaganda malzemesi yapan bir İstanbul belediye başkan adayı... ırkçısından, milliyetçisine ve her türden çıkar avcısına dek çok çeşitli amaçların yönetim kadrolarına yanyana tıkıştığı bir çuval... bunlar arasına sıkışmış ve ne yazık ki, bu amalgamın sol imaj sahibi olmasına katkıda bulunan az sayıda dürüst, iyi niyetli politikacı... ve yine çok, ama çok yazık ki, AKPyi iktidardan alaşağı etmek için bu çuvaldan medet ummakta inat eden milyonlar. Bu insanlara, ortalıkta muhalefet yapıyormuş gibi dolaşan bu partiyle çözüme ulaşılamayacağı anlatılamazsa yetmez!
Ya Kürt ulusalcıları? Onlar da ne yazık ki, kendileri için statüko arayışını, her ne bahasına olursa olsun; her kimle ortaklık olursa olsun anlayışına dek genişlettikleri için, AKP diktatörlüğüne karşı güvenilir bir siyasal güç olmaktan çoktan çıkmış bulunuyorlar. Kürt ulusalcıları, kendi dar ulusal çıkarları için AKPden yıllar boyu ABD emperyalizminin koltuk altına barınmış olan Barzaniye dek uzanan bir koalisyonun ortağı olduklarını ilan ettiler. Üstelik, tüm dünyada yüz milyonlarca insanın gericiliğin karanlık örtüsü altında kalmasına neden olan Sünni İslamı da bölge halklarının çimentosu olarak kabul edeceklerini liderleri Öcalanın ağzından duyduk. BDP, artık Kürtlerin hak ve özgürlükler mücadelesinin çözümünü AKPnin gerçekleştireceği beklentisine saplanmış, bu nedenle AKP gericiliğinin amaçladığı çoğu başlıkta ona destek olma anlaşmasına varmış bir gayrı muhalif parti konumuna düşmüştür.
Bunca yıldır hak ve özgürlükleri için mücadele eden, kanlarını akıtan, saflarından binlerce yoldaşını, akrabasını yitirmiş Kürt militanları bu politik kıvrımlarda saklı olan tuzakları fark etmiyor mu? Bu mücadelenin giderek emperyalizmin bölgedeki planlarına eklemlendiğini, dahası ona düğümlendiğini anlamaya başlamıyor mu? Bu saflarda içten içe bir huzursuzluk başlamadı mı?
Evet, ama yetmez! Kürt hareketi içinde kol kırılır, yen içinde kalır çerçevesinde tutulan tartışma, Kürt burjuvazisinin ve onunla birlikte gelen emperyalist etkileri kırmadıkça hiçbir işe yaramaz. PKK, sloganlarına Halkların kardeşliğinin en başta proletarya enternasyonalizmi temelinde gerçekleşecek işçilerin kardeşliğini gösteren semboller katmadıkça; özgürlük ve demokrasi istemlerinin en başta hangi sınıf ve katmanlar için istendiğini açıkça ortaya koymadıkça, bu mücadelenin kent ve kırdaki Kürt emekçileri için hiçbir getirisi olmayacaktır. Bir zamanlar Kürtlerin özgürlük mücadelesine önderlik etmiş Marksist devrimci damar tekrar canlanmadıkça, Kürt Marksistleri bu mücadeleyi en başta Kürt işçi ve emekçilerini gerçek kurtuluşa götürecek yöne çevirmedikçe yetmez!
Ya iktidar cephesi? Sokağa çıkan milyonların adımlarından doğan büyük sarsıntı, iktidar güçleri arasında paniğe neden oldu, çatlaklar oluşturdu. Emperyalizmin hizmetindeki koalisyon ortakları, birbirine düştü. Taşeron eşbaşkan Tayyip taraftarlarıyla, patronlarına hizmette ondan aşağı kalmayan takkeli Gülen taraftarları itişmeye başladılar. Bu çatışkı iktidardakilerin oyunlarını, dolaplarını ve böylece zaaflarını ortaya çıkarmıyor mu? Böylece AKP iktidarını zayıflatmıyor mu?
Evet, ama yetmez! Bunların aralarındaki anlaşmazlık uzlaşmaz bir çelişki gibi algılanamaz. AKP iktidarının bu yüzden çökeceği de beklenemez. Bu hizmetkârların önünde sonunda, herhangi bir şekilde anlaşmak zorundadırlar. Olmadı, ABDli patronları bunlara artık yeter, kesin kavgayı da diyebilir. Bunlardan şu ya da bu tarafın daha ılımlı, daha tercih edilebilir olduğunu düşünmek bile abesle iştigaldir. Bu odakların iktidarına son verilmediği ve kökleri temelden kazınmadığı ve ülkemizde emperyalizmin etki odakları tamamen ortadan kaldırılmadıkça yetmez!
Ya halk arasında yükselmekte olan anti-emperyalist tepkileri askere almaya çalışanlar? Bunlar da AKPyi devirmek için CHP ve MHPye cephe kurma çağrısı yapmıyor mu? Bunlar da AKPyi geriletmek için mücadele etmiyor mu?
Hayır, artık yeter! Bunlara söylenecek tek şey bu olabilir. Bu hareketin Kürt düşmanlığını körüklemesi, Türk milliyetçiliğini propaganda etmesi, üstelik bunu sol olarak pazarlaması sola yapılan en büyük ihanettir. Bir halkı/ulusu diğerine düşman edecek söylemlerin hiçbir koşulda solda yeri olamaz. Örneğin, ABD emperyalizmine karşı mücadele ederken Amerikalı düşmanlığına, İsrailin Siyonist politikasına karşı çıkarken Yahudi düşmanlığına asla yer verilemez. Kaldı ki, burada söz konusu olanlar, aynı ülkede yaşayan, işçi ve emekçi yığınları özellikle kentlerde birbirine karışmış, kaderleri birleşmiş milyonlarca insandır. Milliyetçilik propagandası yaparak, tarihsel rolünü tamamlamış burjuva devrimi sonunda kurulan Cumhuriyeti aynen yeni baştan kurarak bu toplum bir adım bile ileri götürülemez!
Taşlar yerinden oynadı. Yapı sarsılıyor. Yer yer kıpırdanan, alışılmış süreci tersine çevirerek sendikalara öncülük etmeye başlayan işçiler; onurla başını kaldıran kadınlar; inanç özgürlüğünün sadece Sünni İslam için geçerli olmasına karşı çıkan Aleviler; gericiliğin bilime saldırılarına karşı sesini yükselten öğrenciler, akademisyenler, bilim insanları, yaşam alanlarını savunmak için direnişe geçen köylüler... Bunlar da AKP gericiliğinin iktidarına son verecek güçler değil mi?
Evet, ama yetmez! İster sendikal hareket, isterse diğer hareketler olsun, bunlar örgütlü siyasal mücadelede yer almadığı sürece, görece sınırlı çıkarlar ve istemlerin dar alanlarında sıkışıp kalmaya mahkumdur. Siyasal mücadelede yer almak da yetmez.
Tüm bu çevreler, temel kurtuluşun bir burjuva partisinin iktidarına son verip, diğerini hükümete taşımakta değil, emperyalizmin hizmetindeki gerici güçlerin kurduğu II. Cumhuriyeti yıkmak, onun yerine -başka bir şey değil- Sosyalist Cumhuriyeti kurmakta yattığı kavramadığı sürece yetmez, yetmeyecek!
AKP 11 yıllık iktidarında hiç olmadığı kadar toplumsal bir tepkiyle karşı karşıya. 2013 Mayıs'ının son günlerinde başlayan bir kalkışma yurt ölçeğinde boyun eğmeyeceğiz tepkisiyle sokakları dolduran milyonları ''artık yeter'' noktasına da getirebildi. Aydınlanmadan, Cumhuriyet'ten, laiklikten yana olan, gerici baskıdan ve yaşam biçimlerine müdahaleden bıkkınlığa uğrayan kitleler bir ayı aşkın bir süredir bu ülkenin altını üstüne getirerek AKP'ye direndiler, gericiliğe boyun eğmeyeceklerini gösterdiler.
Yazıda anlatılmaya çalışılmış; CHP, ortaya çıkan bu muhalefeti de arkasına almaya çalışarak ve çok daha önemlisi cemaate ve ABD'ye de selam yollamaya çalışarak AKP karşısına çıkmaya hazırlanıyor. Kürt dinamiğinin durumu da bundan farklı değil. Yurt çapında kendiliğinden ortaya çıkmış bir direnişe önce yabancı kalarak, ''aman ha, AKP gider milli hükümet gelir'' diyerek kayıtsız kalmışken şimdi o da HDP aracılığıyla bu muhalif rüzgarı kürt dinamiğine katma telaşında. Kürt ulusalcılığı batıda böyle bir süreci işletmeye çalışırken, AKP'yle birlikte ülkeye ''barış'' getireceği umudunu da taşıyor; her ne kadar bu ''barış süreci'nin ne anlama geldiğini kamuoyuna bir türlü anlatamasalar da...
Ya solcular, sosyalistler?
Batıda HDP, doğuda BDP'nin yani ve hala kürt ulusalcılığının peşine düşen siyasal yapılardan söz etmiyorum, solu sosyalizmi önemseyenlerden, bu ülkenin gericilerden, bezirganlardan emperyalizm yanaşmalarından kurtulması için solun sosyalizmin sesinin meydanlarda çok daha fazla duyulması gerektiğini söyleyenlerden, sosyalist Türkiye özlemi çekenlerden söz ediyorum. Haziran direnişini önemseyenlerden, kurtuluşun bu direnişin özünde yattığını kavrayanlardan söz ediyorum. Onlar ne yapıyor?
Yazarın söylediği gibi, Haziran direnişi önemli. Çok önemli. Ülke insanlarını kurtuluşa götürecek dinamizm yatıyor orada. Sistemin onlarca yıllık koşullanmışlığını da içeren bireyleri kapsasa da, o kitlenin yüzü sola dönük. O kitle kazanılmalı. O kitlenin kazanılması ve o kitleyle birlikte sistem partilerinin içinde hapsolmuş kesimleri de kazanmanın yolu sadece ve sadece sol bir seçeneğin de bu toplumda yaratılmasına bağlı...
İşte, solcular, sosyalistler bunu yapmaya çalışıyor.
Bugünlerde hummalı bir çalışma var. Aralık 15 önemli bir adım.
Ya eski tas eski hamam, içinde bulunduğumuz sarmalın içinde dönüp durmayı sineye çekeceğiz, ya da ''evet ama yetmez'' deyip yeni bir başlangıç için adım atacağız!
Sitemiz Bir Paylasim
Forum sitesidir Bu nedenle yazı, resim ve diğer materyaller sitemize
kayıtlı üyelerimiz tarafından kontrol edilmeksizin eklenebilmektedir. Bu
nedenden ötürü doğabilecek yasal sorumluluklar yazan kullanıcılara
aittir. Sitemiz hak sahiplerinin şikayetleri doğrultusunda yazı ve
materyalleri 48 Saat içerisinde sitemizden
kaldırmaktadır.
Bildirimlerinizi info@solpaylasim.com adresine
yollayabilirsiniz.
