Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin,
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır,bir üşütür,bir ağlatır,bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.
''Yalnızlık paylaşılmaz'' diyor, Özdemir Asaf, ''paylaşılsa yalnızlık olmaz''. Yalnızlığın ilacının paylaşmak olduğunu mu söylüyor, tam belli değil. Bana göre yalnızlığın paylaşılması da yalnızlığın ortadan kalkmasına yetmiyor, yetmez. Belki sadece daha da çoğalmasına yol açıyor. Paylaşma an'ı belki iyi geliyor; Dostoyevski'nin söylediği gibi insanın iç'ini açması, ikirciksiz bir tavır, insanı rahatlatır, belki anlık bir ''huzur'' da verir. Ama hepsi o kadar. Sonrası yine aynıdır, değişen pek bir şey de yoktur. Bana göre yalnızlığın ilacı, tek bir ilacı vardı. O da SEVGİydi, AŞKtı, DOSTLUK'tu. Ne ki, bu toplumda o da yaşanmıyordu. Öylesine ağır ve travmatik bir süreçten geçiyoruz ki, ne aşk, ne sevgi ve ne de gerçek anlamda dostluk yaşanmıyor. O zaman işte; sadece elde var hüzün, elde var yalnızlık!
Özdemir Asaf'tan bir güzel söz, bir yaşanmışlığın hatırlattığı aslında...
Her şeyi zamana bıraktık
Zamanımız var mı, bilmeden.
Face'te okudum biraz önce. Bu tür özgünlükleri, hatırlatmaları, özellikle yaşanmışlık kokan anlatıları ve mutlaka ama mutlaka üzerinde düşünülmesi gereken...-zamanı!
Zaman dışımızda değil, Yunus Emre'nin söylediği gibi içimizde. Zaman geçiyor, çok kullandığımız bir söz ama gerçekte zamanla birlikte ömrümüzün de geçtiği, geçip gittiği ve bir daha asla geri gelmediğini, gelmeyeceğini...-öyle!
Sitemiz Bir Paylasim
Forum sitesidir Bu nedenle yazı, resim ve diğer materyaller sitemize
kayıtlı üyelerimiz tarafından kontrol edilmeksizin eklenebilmektedir. Bu
nedenden ötürü doğabilecek yasal sorumluluklar yazan kullanıcılara
aittir. Sitemiz hak sahiplerinin şikayetleri doğrultusunda yazı ve
materyalleri 48 Saat içerisinde sitemizden
kaldırmaktadır.
Bildirimlerinizi info@solpaylasim.com adresine
yollayabilirsiniz.
