Geçenlerde TKH'li bir arkadaşla konuşuyorduk; laf Türkiye solunun nereye yığınak yapmasına geldi. TKH'li arkadaş bunu savunuyordu. İşçi sınıfının örgütlenmesine ağırlık vereceklerini söylüyorlardı ve partileşme ile çıkardıkları broşürlerde de bunu açıkça yazıyordu. Yanlış değil, komünist partiler fabrikalarda da örgütlenmenin bir yolunu bulmalılar. Ne var ki, AKP'nin başını çektiği gerici sermaye düzeninin Türkiye'yi getirdiği noktada asıl yığınak konusu ''Cumhuriyetçi kitle'', bir anlamda ''Gezi kitlesi'' olarak da kodlayabileceğimiz aydınlanmacı ve laik alan olmalıdır. Aydemir Güler'in bugünkü yazısında da altını çizdiği gibi AKP'nin düzleme alanının dışındaki tek alan burasıdır. Bu anlamda hem Aydemir Güler'in bugünkü yazısı önemli ve hem de yazının içerdiği saptamalar oldukça yerinde.
Yumuşak karın-Aydemir Güler
Başlıktaki sözü, günlük kullanımın ötesinde Leninin zayıf halka kavramlaştırmasıyla birlikte düşünelim. Zayıf halka, kapitalist sistem bir zincirse, çelişkilerin yoğunlaştığı, isterseniz fay hattında enerjinin biriktiği ülkedir.
İşçi sınıfı açısından devrimci mücadele nadiren bir cephe savaşıdır. Kural çelişkilerin yoğunlaştığı, enerjinin biriktiği noktalara odaklanmak. Nadiren ve kural terimlerini bilimsel titizlik adına ve konumuz olmayan tartışmaların etrafından dolanmak için ekliyorum. Halk savaşı, işçi sınıfından ziyade yoksul köylülüğe denk düşer. Düzenli cephe savaşı ortada bir işgal durumu varsa, o durumun da ancak özgün konjonktürlerinde şekillenebilir. Etrafından dolanmış oldum
İşçi sınıfı, sosyalizm, devrim bu işin doğasında eşitsizlikler, yoğunluklar, odaklanmalar var; ezilen ve tanım gereği göreli olarak zayıf emekçi halk, ancak öncü partisi eliyle kırılgan noktalara büyük bir kuvvet uygulayarak sıçrama kaydedebiliyor. Sistemi çözmek için zayıf halka ülkelerin doğru saptanmasına nasıl gerek varsa, sınıf mücadelesinin akışında da her çağrının peşinden koşmak değil, seçilmiş alanlara yatırım yapmak gerekir.
AKP düzeninin çarpacağı duvar açıktır. Türkiye toplumunun büyük çoğunluğu başka deli gömleklerini güle oynaya giyebilir. Tek olmamakla birlikte en dayanılmaz, içine sığılamaz, bu anlamda istisna dinselleşmedir. Yumuşak karın ve zayıf halka, onları aramayanlara hep istisna gibi gelmiştir.
Yandaş sermayenin geleneksel büyük sermayeyi çok rahatsız ettiği, geniş kitlelerin de bu zengin imamların yolsuzluklarına, densizliklerine dayanamayacağı çok speküle edildi. Rahatsızlık, sorun, çelişki hepsi var. AKP geleneksel sermayeyi bayağı dengeledi, yer yer budadı. Ancak ikinci bir Cem Uzan da çıkmadı. O günden bu yana büyük sermayenin AKPye karşı direnişe geçeceği yolundaki beklentiler ham hayal olarak kalmış ve artık ölenin ardından dökülen gözyaşlarına karışmıştır. Bu çelişki hattı gözlenmeli, irdelenmeli ve tartışılmalı. Ama AKP rejimi buradan çatlamaz.
AKPnin içerde ve dışarda bulduğu destek, bütünlüklü bir proje olmasındandır. Yeni-Osmanlıcılık olmadan bir şey çıkmazdı. Geliyoruz Suriyeye Emperyalizmin Ortadoğuda bu kadar bıçkın, başına buyruk, maceracı bir aktör istemeyeceği de çok tartışıldı. Genel olarak doğrudur, ama yıllardır olay yaramaz çocuk, hadi daha fazlası, hain evlat halinin ötesine geçmemiştir. Bu başlık da tek gün ihmal edilmeden gözlenmeye devam edilmeli elbette. Çünkü barış emekçilerin en güzel, en içten sözlerinden biridir. Bu sözü yeniden ve yeniden üretmeyen devrimci değil sınıf uzlaşmacısı olmuş demektir. Lakin bunca zamandan sonra kimse emperyalistlerin ellerine sopayı kapıp temizliğe girişmesine umut bağlamamalıdır. Tuttuğu her dal kırılan rejim buradan da çatlamadı.
Lafı uzatmayayım. Çünkü uzadıkça akla Kürt ulusal hareketinin dengeleri bozma kabiliyeti hakkındaki devrim teorilerinin de gelmesi kaçınılmaz olacak. Kürt ulusalcılığı ve ona entegre olan Türk solculuğu AKP rejiminin karşıtı değil parçası oysa. Aynı CHP gibi! Bu iki sosyal-demokrasi, daha önce yazmıştım, AKP İkinci Cumhuriyeti kuramamışken kendilerini İkinci Cumhuriyette varsayarak gericiliğe unutulmaz hizmetlerde bulundular. Bin bir dertle kıvranan bir iktidara verilecek en büyük destek, halk muhalefetini saptırmak değilse nedir?
Türkiye toplumunun bu dinselleşme operasyonuna sığmasının imkânsız olduğuysa artık kesin doğrudur. Olmuyor ve olmayacak. Enerji buraya dolacak ve doluyor. Batı emperyalizminin, batıcı sermayenin, muasır medeniyetçi cumhuriyetçilerin, küreselleşmeci liberallerin, özerklikçi, yerelci Kürt ulusalcılığının, hayal dünyalı Türk ulusalcılığının tamamının boşalttığı bir alan Türkiye sosyalizmi en üzücüsü Hikmet Kıvılcımlı olmak üzere birkaç MDDcinin fantezilerini ayırırsak her zaman aydınlanmacı ve laik olmuştur. Bu mevzinin bin bir baskı altında ve Müslüman mahallesinden dem vuran kahvehane düzeyinde teorilerle, sakil, tövbekâr, inkârcı miras karalamalarıyla boşaltılması, birikimin kendisini ve tarihsel haklılığımızı zerre kadar etkilemiyor. Tersine, bugün sosyalizmin ileri hamlesi için ihtiyaç duyulan alan temizliği kendiliğinden gerçekleşmiş bulunuyor. Türkiyede aydınlanma ve laiklik nüfusun kesinlikle çoğunluğunun kırmızı hattıdır. Bu hattın arkasında sadece komünizm vardır.
AKPnin dikiş tutturamadığı ve tutturamayacağı bir başlıkta komünistleri yalnızlıkla, tecritle korkutacağını sanmaksa şaşkınlıktır. Meselemiz bu yumuşak karna uygulayacağımız kuvveti organize etmekte. Bu yapıldığında dinselleşmenin AKPnin karnesindeki istisna olarak kalmadığını, çözülmenin yumuşak karnı olduğunu da göreceğiz. Piyasacılıklarıyla, işbirlikçilikleriyle, kadın düşmanlıklarıyla çözülecekler.
Geçenlerde TKH'li bir arkadaşla konuşuyorduk; laf Türkiye solunun nereye yığınak yapmasına geldi. TKH'li arkadaş bunu savunuyordu. İşçi sınıfının örgütlenmesine ağırlık vereceklerini söylüyorlardı ve partileşme ile çıkardıkları broşürlerde de bunu açıkça yazıyordu. Yanlış değil, komünist partiler fabrikalarda da örgütlenmenin bir yolunu bulmalılar. Ne var ki, AKP'nin başını çektiği gerici sermaye düzeninin Türkiye'yi getirdiği noktada asıl yığınak konusu ''Cumhuriyetçi kitle'', bir anlamda ''Gezi kitlesi'' olarak da kodlayabileceğimiz aydınlanmacı ve laik alan olmalıdır. Aydemir Güler'in bugünkü yazısında da altını çizdiği gibi AKP'nin düzleme alanının dışındaki tek alan burasıdır. Bu anlamda hem Aydemir Güler'in bugünkü yazısı önemli ve hem de yazının içerdiği saptamalar oldukça yerinde.
Eğer işçileri fabrikalarda örgütlemek diye bir eyleme geçerlerse hayatın en büyük yanlışını yaparlar. O kadar yanlış yaparlar ki o fabrikalardan işçiler tarafından kovulurlar
Ama cumhuriyet ve laiklerle birlikte davranmak doğru düşünce ama eksik bu düşünceye birde işçilerin genel anlamda yoksulların, oturduğu mahalleleri de ilave etmek gerekir.
Çünkü çelişkinin ana merkezleri o mahalleler de yaşanmaktadır dinci orada gerici orada milliyetçi orada dilenci orada sokak çocukları oralardan çıkıyor hırsız gaspçı orada .Orada olmayanlar tokatçı büyük hırsızlar din ticareti yapanlar rantçılar arkasını devlete dayayanlar .
İşte o yoksul mahallelerinde bir çok yetenekli ve bir çok yeteneksiz insanlar var hepsi zenginden nefret ediyor
Ama Fabrikalarda zaten iş zor bulunuyor zaten çalışan kadar kapıda bekleyen var sen git onların zorla bulduğu şeyi riske at. Birde türkiyenin özel koşulu olan 2 milyon Suriyeliyi düşün
O fabrikalarda örgütleyeceğin her kes o yoksul mahallelerinde yaşıyor. Ayrıca o mahallelerde insan tek tek örgütlenmiyor ailecek örgütlenecek .Bence o mahalleler akla daha uygun .Fabrikalarda örgütlesen işçileri nerede örgütleyeceksin sendikalarda değil mi. o fabrikalarda çalışıp yüksek ücret alanlar zaten elit semtlerinde yaşıyor onlar zaten laik ve demokrasi güçlerinin içinde veya dışında yer almışlar senin onlara gitmene gerek yok onlar sana gelecek zaten. veya karşı tarafta yer alacak.
Artık o 1970 lerden kalan modelleri bırakmak gerek dünya yeni modeller deniyor işte gezi olayları yeni model hiç örgütlü olmayan ttnet le örgütlenen eylemlerini teknoloji vasıtası ile yöneten birbirinden haberli önceden tanışmayan binlerce insan bir anda koca devleti şaşırtıyor ve bütün sol örgütler ağızları açık kalıyor.
Halbuki bu tür modeller avrupanın bir çok yerinde ABD de önceden uygulandı Tunusta Mısırda bizden önce oralarda vardı ama bizim insanlar hala dünyaya bir kaç yıl geriden takip ediyor.
Bence yeni şeyler denemenin zamanı geldi.
Aslında mahallelerde örgütlenmek bize çokta yabacı değil geçmişte bir çok örgütlenme mahallelerde oldu özellikle 12 eylülün karanlığından çıkıldığı günlerinde mahallelerde örgütlenildi çeşitli futbol kulüpleri kuruldu çeşitli farklı dernekler kuruldu daha sonraları alevi semtlerinde alevi derneklerinde örgütlenildi Çeşitli işçi dernekleri kuruldu
Ben hatırlıyorum için de de çalıştım İşçi sağlığı meslek hastalıkları derneği (İSD) çok işler yaptı bir çok doktoru avukatı içine alan bir örgütlenme idi bize Türk-iş Örgütünde büyük itibar sağlattı. türk-iş sendikacıları ile bir çok fabrikada denetimler o dernekle yapıldı .Hatta böyle bir hastane kurulum planları bile vardı.
Bence Aydemir Gülerin düşüncelerine Mahalle örgütlerini de katmak gerektir. Çünkü oralarda bayağı savaş olacak Belki AKP ile oralarda hesaplaşılacak
Sitemiz Bir Paylasim
Forum sitesidir Bu nedenle yazı, resim ve diğer materyaller sitemize
kayıtlı üyelerimiz tarafından kontrol edilmeksizin eklenebilmektedir. Bu
nedenden ötürü doğabilecek yasal sorumluluklar yazan kullanıcılara
aittir. Sitemiz hak sahiplerinin şikayetleri doğrultusunda yazı ve
materyalleri 48 Saat içerisinde sitemizden
kaldırmaktadır.
Bildirimlerinizi info@solpaylasim.com adresine
yollayabilirsiniz.
