Öncü parti ile tek parti aynı şey değil. Sovyetlerdeki durum özgün bir durumdu. O koşullara özgünlüktü ve hem içte hem dışta büyük sorunlarla boğuşmak zorunda kalıyordu. Sen hala tek parti, CHP diyerek öncü partinin sosyalist ideolojideki karşılığını bilmeden konuşmaya çalışıyorsun.

CHP örneğini Türkiye açısından değerlendirmek için verdim. Ama sonuç olarak fark etmiyor. Her ikisinde de partiye her türlü akımların girmesi ve hatta hakim olması engellenemiyor.
Sen önce yazılanı doğru kavra ve sonra cevap ver. Sen Sovyetler döneminde partiye sosyalist olmayanların alınmasını ve hatta onların yüksek derecede görevler üstlenmesinin nedenlerini basitçe değerlendiriyorsun . Diğer taraftan bu sadece Sovyetler için geçerli değil geçmişteki tüm reel sosyalist ülkeler içinde geçerli.
Ben bunu o ülkelerde sadece tek bir partinin oluşuna yorumluyorum. Bir ülkede tek parti varsa o partide her türlü akım zamanla yerini alır ve nitekim geçmiş deneyimler bize bunu doğruluyor.

bedrettin, komünist bir parti başka partiler gibi kitleselleşebilirmi. bunu gerçekten savunuyor musunuz? sürekli olarak syriza örneğini vererek yunan komünist partisinin syriza gibi yüksek oy almasını istiyorsanız yanlış bir beklenti bu. sosyaldemokratlar komünistlerden her zaman fazla oy alırlar çünkü onlar kitle partileridir ve toplumun her kesimine seslenirler. komünistlerin amacı bu değildir. böyle bir parti olmak istemezler. bence yanlış bir örnek veriyorsunuz.

Komünist de çulhaoğlunun yazısının tamamını okumadım ama göz gezdirdiğim noktalarda Çulhaoğlu tkp'nin siyasal aklının bugüne kadar partiyi liberal savrulmalara karşı korumada etkili olduğunu ama siyasal aklın mesela üniversitelerle,gençlikle,sendikalalarla ilgili bazı tanımlamalar yaptığını ve genelde bu tanımlamaların olumsuz olduğunu dolayısıyla tkp'nin sterilliği koruma nedeniyle buralara yeteri kadar eğilemediğini belirtiyordu.Gezi sonrası ise siyasal akıl mevcut sterilliği koruyarak kitleselleşemeyeceğini anladı ve buda şaşkınlık yarattı diyordu başka bir yerdede.Yapılması gerekenin ise tüm bu toplumsal dinamiklere el atılması gerektiği ve kitleselleşmenin gereği olarak da daha alttan gelen taleplere açık bir yapı kurulması gerektiğini belirtiyordu.Eğilimli parti konusunda ise politikanın gereği olarak bazı yorumlarda farklılıkların olabileceğini bunun ise hizipçilik olmadığını belirtiyordu.En yakın zamanda derginin tamamını okuyacağım o zaman daha sağlıklı bir tartışma yapabiliriz.

Bence HTKP'nin yapısını açıklayan en iyi göstergelerden biri Ender Helvacıoğlu.Ender Helvacıoğlu sosyalist devrim stratejisini savunan bir partinin üyesi olarak demokratik devrimi savunan yazılar yazabiliyor.Buda bize HTKP'nin eğilimli bir parti yapısını savunduğunun göstergelerinden.HTKP üye alımını esnekleştirip bunu da daha aşağıdan yukarı olan bir parti mekanizmasıyla birleştirerek komünist bir parti yapısından çıkma tehlikesini göze alıyor.Bu riskli çünkü sen üye alımını her sokak eylemcisini kapsayacak biçimde esnetip,aşağıdan yukarı mekanizmayı da bunla paralel olarak arttırmaya çalışırsan tıpkı Helvacıoğlu gibi mdd'yi savunanlar yada başka noktalarda başka görüşleri olanlar zamanla partide etkin olabilir hatta egemen olabilirler.Ayrıca bu eğilimli,esnek yapı kitlelere ekin bir bilinç götürmeyi ve siyasete devrimci müdaheleyi engelleyebilir.

Dergiyi okumadım ancak Çulhaoğlu TKP'nin üniversite gençliğne eğilemediğini söylüyorsa bunun nedeni TKP MK midir? FKF'yi ve FKF'de etkin olan Erkan Baş'ı bundan sorumlu tutmayacak mıyız? Çulhaoğlu böyle söylemişse bence yanlış bir yorum yapmış.

'Bölünmüşlük' konusu: Normal ve Ötesi - Metin Çulhaoğlu


Bu ülkede sosyalizm dendiğinde istisnasız herkesin bir şekilde karşılaştığı, ama yazılara pek dökülmeyen, açıkça tartışılmayan bir soruna doğrudan giriş yapmaya çalışalım.

Türkiye’de sosyalist mücadelenin örgütlü ve kararlı kadroları vardır. Bir de onların çevresindeki “ilk halka” diyebileceğimiz, genel olarak “solculuğun” ötesinde içtenlikle sosyalist olan ve sosyalizmi isteyen insanlar… Bu insanların bir bölümü sosyalist mücadelede geçmiş deneyime sahiptir, bir bölümü ise yenidir… Aralarında aydınlar da vardır öncü işçiler de…

Sorun ise şuradadır: Sosyalist mücadelenin örgütlü ve kararlı kadrolarının çok net oldukları ve gerekli saydıkları ayrılıklar (“bölünmüşlük” durumu), çevredeki insanlara fazla şey ifade etmemekte, bu duruma pek anlam verilememektedir.

Bir sorundur ve çözümü kolay olmasa bile üzerinde durulması gerekmektedir.

***

Çözüm yolunda, her iki tarafın da “normal” sayıp kabul etmesi gereken kimi gerçekler vardır.

Önce ikinci tarafa, yani mevcut duruma anlam veremeyenlere bakalım.

Çok basit bir gerçek olmasına rağmen pek dikkate alınmayan nokta şudur: Bir düzen olarak kapitalizm, eski toplumun bağrında kendiliğinden, nesnel süreçler sonucunda doğup gelişir ve yerleşiklik kazanır. Eski toplumda aydınlar, yeni gelişen sermaye ve işçi sınıfları, “daha ileri” bir toplum düzeni olarak kapitalizme nasıl, hangi yollardan geçilebileceğine ilişkin tartışma süreçleri yaşamazlar, yaşamamışlardır.

Kapitalizm “geldiğinde”, herhangi bir tartışma sürecinin ulaştığı şu ya da bu sonuç üzerine gelmez, kendi nesnel dinamikleri ve gelişim çizgisi neyse ona göre gelir.

Kapitalizmden sosyalizme geçiş ise böyle değildir.

Yeni bir düzen olarak sosyalizm, kapitalist toplum içinde boy atmaz; ama bu yeni düzene ilişkin fikirler özellikle aydınlar arasında gelişir, şu ya da bu ölçüde yaygınlık kazanır. Nesnel süreçlerin kapitalist bir toplumda yerleştiremeyeceği sosyalizm böyle bir ortamda aydınlar tarafından benimseniyorsa tartışmalar ve ayrılıklar da kaçınılmaz olur.

“(Sosyalizmin) kendisi gelmediğine ve gelemeyeceğine göre biz nasıl, hangi yollardan getireceğiz” tartışmasıdır bu…

Normaldir ve belirli bir noktaya kadar, sosyalizmi isteyen, ama “ayrılıkları bir türlü anlayamayan” kesimler tarafından da kabul edilmesi gerekir.

***

İşin normalinden söz ettik ve “belirli bir noktaya kadar” dedik.

O zaman, sosyalist mücadelenin örgütlü ve kararlı kadrolarına da bakalım: Bir yere kadar anlaşılabilir, ama daha ötesinin de “normal”, “gerekli” ya da “kaçınılmaz” sayılması mı gerekiyor?   Yani bugün görülen “bölünmüşlük” durumunun “normal” ve “kabul edilebilir” olanın ötesine geçen yanları yok mudur?

Bizce vardır.

Vardır ve olmasının temel nedenlerinden biri, ülkede örgütlü ve kararlı kadroların düşünce ve eylem dünyasını da etkileyip belirli ölçülerde “sadeleştirecek” güçte bir sınıf hareketinin bugün olmayışıdır.

Ancak, yalnızca bunu söyleyip orada kalırsak yasak savmış oluruz.

Bizce daha ötesi de vardır.

Daha ötesi: 1) şu ya da bu mirasın, belirli bir “kökenin” ve/ya da 2) hâlihazırdaki örgütün, güncel ihtiyaçlara ve zorunluluklara baskın çıkacak şekilde yüceltilmesi (belki de “fetişleştirilmesi”) ve her tür boşluğu doldurabilecek yeterlilikte bir varlık (asset) gibi görülmesidir  

Yukarıdakilerden ilkine “köken zıtlaşmasını geride bırakma”, ikincisine de “önce siyasal, sonra örgütsel bağlanma” gibi başlıklar altında değinmiş olduğumuzdan şimdilik burada bırakıyoruz.

***

Çözümün kolay olmadığını söylemiştik.

Bir ihtimal, ülkede bundan böyle yaşanacak süreçlerin bir noktada bizi “normal” sayılabilecek olana zorlaması, bunu dayatmasıdır; ne var ki bu dayatıcı noktaya gelindiğinde iş işten geçmiş de olabilir.

En iyisi, sosyalist hareketin bugünkü öznelerinin kolaycılığa düşmeden ve çıtayı aşırı yüksek tutmadan durumu normale çevirmenin zeminleri ve yolları üzerinde tartışmaya başlamasıdır.

Bölünme üzerinden epey zaman geçti ve M.Çulhaoğlu ilk kez   bölünmüşlüğün aşılmasından ve bu konuda tartışmalara başlanmasından söz ediyor, yazısının son bölümünde..

''..sosyalist hareketin bugünkü öznelerinin kolaycılığa düşmeden ve çıtayı aşırı yüksek tutmadan durumu normale çevirmenin zeminleri ve yolları üzerinde tartışmaya başlamasıdır. ''

Peki ne oldu; bölünme, ayrışma, farklı bir yol izleme bütün bunlar için ''denedik, olmadı'' mı demek istiyor? Çulhaoğlu'nun ayrışmadan sonraki yazılarından birinde söylemişti: ( Mealen) denemeden bir zarar görmeyiz, olmadığını görürsek geri de dönülebilir.'' Böyle bir şeydi. Metin Çulhaoğlu şimdi üstü örtük biçimde '' evet, denedik ve olmadı'' mı diyor? Bu yazıdan bu sonucu mu çıkarmalıyız?