Bana okumamı söylüyorsun ama daha bu başlık altında yazdığım bayrakla ilgili yorumumu okumamışsın bile.Ayrıca forumu incelediğimde de abbas ve bir kaç kişi hariç kemalist,türkçü falan görmedim.Ama sen kendi yazında sanki forumun hepsi türkçüymüş,kemalistmiş gibi bir söylemde bulundun,bunu düzeltmen lazım.

Sana daha önce neden zamanla kürt hareketinin güçlü konuma geldiğini,sosyalistlerin ise ne 1970'ler de nede bugün söylediğin kadar güçsüz olmadığını açıklamıştım ama sen kürt hareketini koşulsuz,şartsız desteklediğin ve onların tezlerini sorgulamadan kabul ettiğin için bu gerçeklere gözlerini kapatıyorsun.

Bir firsatta senin bayrakla ilgili yorumunu bulup okurum. Zaten burada etkin olarak   yazan bir kac kisi var ve sizde abbas ve bir kac kisi diye yazmissiniz. Yani iyi okursaniz o bir kac kisi dediklerinizin aslinda kendilerini keskin sosyalist olarak nitelediklerini ama özünde kemalist olduklarini göreceksiniz.

Bir yanlışlık var ve o yanlışlığın anlaşılması öncelikle kullanılan kavramların ne olduğuyla ilişkili. Komünist ve sosyal demokrat ( ve/veya reformist) kavramları yanlış kullanılır, anlamları konusunda doğru bilgiye sahip olunmazsa bu arkadaşın söylediklerine ve çok daha önemlisi SF'deki yanlış eğilimin ortaya çıkmasına engel olunamaz.

Türkiye'de sosyal demokrasi çoğunlukla CHP'de temsil edilmektedir. Ne kadar sosyal demokrat olduğu da ayrı bir tartışma konusu ama her şekilde şunu söylemek mümkün. Türkiye'deki sosyal demokratlarla Avrupa'daki sosyal demokratlar arasındaki fark oralardaki partilerin marksist bir gelenekten geldikleridir. Onlar için sosyal demokrasi veya reformist kavramları ( belki hepsi için değil) bir ölçüde söylenebilir. O partiler varsa örgütler sosyalizme-komünizme barışçıl bir biçimde ve kapitalizm içinde reformlarla geçmeyi savunmaktadır ve asıl sosyal demokrasi ve reformist kavramlarının anlamı da budur. Türkiye'de sosyal demokrasi dendiğinde ise yine kapitalizm içinde kalarak ve özel mülkiyet karşılığı bulunmaksızın sistemi kendi çerçevesi içinde ''iyileştirmek''tir. Avrupa'daki sosyal demokrasi ve reformist kavramları ile burada özellikle CHP'nin temsil ettiği siyaset arasında dağlar kadar fark var. Konunun bir yanı bu.

Alıntıdaki yorum, Avrupa'daki marksist gelenekten gelen partilerin ideolojileri doğrultusunda kavramlaştırıldığı iddia edilebilir. Hüseyin Aygün, Erkan Baş ve Aydemir Güler'e bu nedenle sosyal demokrat nitelemesi yapıldığı iddia edilebilir. Peki bunu nasıl anlayacağız?

Hüseyin Aygün'ün komünist olduğunu sanmıyorum. Onu bir kenara koyduğumuzda, Aydemir Güler'in ve Erkan Baş'ın ve dolayısıyla pek çok sosyalist aydın ve siyasetçinin sosyal demokrat veya reformist olarak nitelenmesinin ölçütü onların kapitalizmden sosyalizme geçişin reformlarla ve barışçıl biçimde olacağını savunmaları olmalıdır.   Ancak bu şekilde bir kara varmak mümkün.Peki böyle düşünmemize yol açacak tek bir veriye sahip miyiz? Tek bir yazılarında bile bu isimlerin ve pek çok benzerinin bu tür ifadeleri var mı? Yok! Tersi bir örnek var mı? Pek çok! O halde, bu yanlış kavramlaştırma neden oluyor?

Aslında avrupadaki sosyal demokrat partilerde 1950'lerden itibaren yapı değiştirdi.Daha önce marksist tarihsel okumayı kabul eden sosyal demokrat partiler,1950'lerden itibaren marksist tarihsel okumayı reddedip,sistemin iyileştirmelerle mevcut yapısı belli ölçülerde değiştirilerek devam edebileceğini savunmaya başladılar,adınada sosyal piyasa ekonomisi dediler.Özellikle alman sosyal demokrat partisi için söyleyebilirim bunu.Bizdeki sosyal demokrasi ise söylediğin gibi marksist geleneğin içinden değil kemalizmin içinden çıktı ama bu olgu hindistan,güney afrika gibi ülkeler için de geçerlidir.Buraların millici,devrimci ulusal kurtuluş hareketleri zamanla devletçi bir ekonomik gelenekten gelmelerinin de etkileriyle ulusal reformist,kamucu,sosyal demokrat partiler haline geldiler.
Aydemir Güler,Erkan Baş ve genel olarak tkp'yi reformist bulmalarının nedeni de,hem kendileri gibi gereksiz şiddeti savunmayan herkesi reformist olarak görmeleri,hem karalama amaçlı,hem de mevcut tkp'nin tip geleneğinin içinden geldiklerini düşündükleri için tip'in de o dönemler de parlementarist bir yapıya bürünmesi,barışçıl yollarla sosyalizme geçiş fikirlerini savunmaya başlaması ve tkp'nin de bu geleneğin devamı olduklarını düşündükleri için tkp'nin de bunu savunduğunu düşünmeleri.

Hem yaptığım alıntının yazarı ve hem de SF'deki egemen anlayışın kaynaklandığı birinci yanlış bu. İkinci ve daha önemli yanlış, sosyalist ideolojideki "zor" kavramıyla doğrudan ilişkili. Hepimiz tekerleme derecesinde sermaye sınıfının iktidarının barışçıl bir biçimde değil, zor kullanarak değiştirilebileceğini söyler, savunuruz. Yanlışlık ta tam bu noktada ortaya çıkıyor. İktidar zor yoluyla alınacaksa yani "iktidar namlunun ucundaysa"   "gerçek komünist" illegaliteyi seçmelidir ve devletle her koşulda savaşmalıdır. Bu konuda ortaya çıkan yanlış budur. Başlık yazısında konuyla ilişkilendirdiğim kürt ulusal hareketinin mücadele yönteminin de bu algının oluşmasında dolaylı bir etkisi olduğunu söyleyerek geçmek gerek. SF yönetimi   kürt ulusalcı hareketine yedeklenerek ve her başlıkta bu yönde yaklaşımlar sergileyerek bu "zor" konusunun zihinlere yanlış bir algı olarak akmasını sağlıyor. Kısaca SF hem doğrudan ve hem de dolaylı yönde bu "zor" konusunu çarpıtıyor ve sempatizan kitleyi hatalı bir doğrultuda biçimliyor.

"Zor" konusu hiç bir şekilde bir komünist kişi, örgüt veya parti için devrimin nesnelveya öznel koşullarını göz ardı ederek ve illegalitede ısrar ederek, koşullar ne olursa olsun silahlı mücadelenin içinde olması ve "devlete" savaş açması değildir. Böyle bir şey yok. Leninist olmak böyle bir savrulmanın içinde olmak değildir. Kapitalizmin yol aldığı ve temel sınıfların ortaya çıktığı bir ülkede işçi sınıfı ve emekçi halkı kazanamayan, burjuva ideolojisinin etkisiyle sistemle bağı artan kesimleri siyasete taşıyamayan ve sonrasında geniş kitlere öncülük yapma becerisi kazanamayan ve onları her koşulda mobilize edebilecek bir siyasi yeterliğe ulaşamayan bir siyasi partinin ister silahlı mücadelenin doğrudan içinde olsun, ister başka yöntemleri savunsun, bu mücadele yönteminin Leninizm ile ilişkisi olamaz.

Bildiğimiz devrimin zor yoluyla olacağıdır. Bu zor işçi sınıfı ve emekçi halkın zor'u olacaktır. Sınıftan kopuk ve halkı kazanmayı amaçlamayan hiç bir mücadele yöntemi Leninizm olarak adlandırılamaz. Sömürünün gizlilik kazandığı, burjuvazinin kendi çıkarını işçi sınıfı ve emekçi halkın çıkarıymış gibi dayattığı koşullarda zor, sınıfı ve emekçi halkı kazanacak ve siyasete dahil edecek siyasi araçlar oluşturmaktan geçmektedir. Ve asıl zorluk da buradadır. Bu siyasi mücadelenin reformizm ile hiç bir ilişkisi de bulunmamaktadır. Günü geldiğinde, kitleyle buluşabilmiş ve onu mobilize edecek bir beceri kazanmış olan öncü parti kitleyle birlikte o zorun gereklerini yerine getirecektir. Tekrar olacak, kapitalizmin yol aldığı ve temel sınıfların ortaya çıktığı bir ülkede devrimin gerçekleştirilmesinin başkaca bir yolu ve örneği de bulunmuyor.

Hiç sanmıyorum

Bu konuları SF üzerinden tartışmaya açmamın nedeni, orada yazanların SF'deki hakim eğilimin yarattığı algı etkisinde kalarak yorum yapmalarıdır. SF kürt ulusal hareketinin kuyrukçusu haline gelmiştir. Uzun zamandır böyle. Bilimsel sosyalizmi bile çarpıtmışlar ve kürt ulusal hareketinin "demokratik modernite" ve "komünal yaşam" tezlerine uygun hale getirmişler. Böyle bir eğilim, öteden beri bu yanlışlığa teslim olmayan siyasetleri hedef tahtası haline getirmektedir. İP, CHP, TKP, yeri geldiğinde ÖDP, ve Halk Cephesi'ne karşı tavır alınmasının nedeni budur. Kuyrukçu siyaset kuyrukçu olmayanları "düşman" bellemekte ve buna kendilerince siyasi ( sol) bir kılıf uydurmaya çalışmaktalar. TKP'nin öne çıkartılmasının nedeni budur. HDK bileşenleri arasında bulunan EMEP'in ideolojik konumu TKP'den daha mı ileri? Bunu söylemek mümkün mü? SF'den TKP'ye yönelik eleştiri ( siz saldırganlık olarak anlayın)   sadece kuyrukçu olmamasıdır yoksa TKP önderlerinin TİP geçmişi olmasından değil.

Yorumlarınıza katılıyorum dediğiniz gibi kürt hareketinin kuyrukçusu olmayanları hedef haline getiren bir yapıları var ama tkp'ye reformist eleştirisi veya parlementarist eleştirisi bir tek sf'de yada kürt hareketinde yapılmıyor,solun önemli bir kısmında böyle düşünceler var ve bunun nedenlerinide de tip kökenli olunması,önceki yıllarda kadıköy de yapılan 1 mayıs,genelde eylem yeri olarak kadıköyün belirlenmesine bağlı olduğunu düşünüyorum.