Daha önce yazdığım yazı teknik bir sorunla uçup gitti. Yeniden yazmak da zor geliyor. Şunu söylemek istiyorum, toplumun dinci gericilikle kuşatılmış olması, çözümün Muhammed'in devrimci, dinin ise sömürüye olanak vermediği ve benzeri yorumlarda olduğunu göstermez. Sol din üzerinden siyaset yapmaz ve yapmamalı. Gerici burjuvazinin tuzağına düşer ve tam da istedikleri noktaya gelmiş oluruz. Bu tür siyasetlerle toplumun önce aydınlatılacağı ve sonra sosyalizme yönlendirileceği tavrı tam bir idealizmdir. Tıpkı işçi sınıfı ve emekçi halkın bilinçlendirilerek tarihsel çıkarlarının farkına varacağı ve sonra devrime yönlendirileceği stratejileri gibi. Bu yaklaşım da idealizmin kendisidir.
Yapılması gereken halkı siyasete çekmek ve ona gerçek sorunları üzerinden yaklaşmaktır. Devrimci stratejiyi yitirmeden ve siyasal devrim perspektifini asla ötelemeden sınıfla, emekçi halkla bağ kurmaya çalışmak olmalıdır. Bunun da bir reçetesi yoktur. Hem öğretmeyi ve hem de ondan öğrenmeyi önemseyerek aradaki açıyı da olabildiğince daraltmaya çalışılarak yapılmalıdır. Bunun başkada bir yolu olduğunu düşünmüyorum.