Ne zamandan beri HDP ve seçmeni senin için sol? Hani Kürt milliyetçileriydi, seçmenide öyleydi, hatta aralarında kuyrukçularda vardı..........
Eğer HDP hala sol değilse hangi mantığa göre "solduyu" kazandı diyebiliyorsun? Burada sayfa sayfa HDP'ye oy vermek Solculuk değildir diye yazılar asılmıyormuydu

AKP'nin matematiksel gerilemesi önemli değil mi? En azından Erdoğan'ın diktatörlük hayalleri suya düşmüş oldu.

Sn.bedrettin

Sol toplumsal bir güç haline gelemedikçe bu tür tartışmalardan kendimizi alamayacağız.   Bizim asıl sorunumuz bu. Seçim sonuçlarını da önemsiz görmemek gerek. Bu seçimin en önemli sonucu halkın ezici bir çoğunlukla diktatorya heveslilerine prim vermemesidir. Bu konuda CHP'den HDP'ye giden ''emanet'' oyların da bir duyarlık göstergesi olduğu kesin. AKP'nin vekil sayısı, Erdoğan siyasetinin reddi, hepsinden önemlisi Erdoğan'ın uykusuz bir gece geçirmesi bile önemli!

Şurası doğru, seçimin sonucu ne olursa olsun, AKP devletinin hegemonyası sürecekti. AKp sadece devleti, toplumsal ve siyasal hayatı değiştirmedi, ''rakip'' partileri de değiştirdi ve çok daha önemlisi siyasi iklimi de dönüştürdü. Kılıçdaroğlu ve Demirtaş da bu iklimin bu siyasetin bir parçası haline geldiler. Partilerin adları farklı ama genel siyasi yaklaşımlarda çok büyük bir farklılık yok. Bu fotoğrafın değiştirilibilmesi için sola ihtiyaç var; sol da ortada yok! Yani toplumsal bir güç olabilmesi konusunda aşamadığı sorunlar var. Böyle olunca Haziran gibi yüzü sola dönük kitlelerin düzen siyaseti içinde elinden bu kadarı geliyor. Bu potansiyeli doğru bir kanala akıtabilme olanağı da olmuyor!

Ne yapmalı sorusu sadece bu gecenin sorusu değil; solun toplumsal bir özne olabilmesinin nasıl gerçekleştirilebileceği sorusunun yanıtını bile uzun zamandır düşünemez hale geldik. Sanalda solcu geçinenlerin haline bakın! Varsa yoksa kürt sorunu, HDP, PKK! Bu biat anlayışıyla mı sol güçlenecek! Bu kuyrukçuluğun sosyalist sola alan açamadığı, zarar verdiği, solun toplumsallaşma konusunda sorunlar ürettiği ve sol siyasetin   özellikle sempatizan gençliğin zihninde solla ilişkisi olmayan farklı bir algıya yol açtığını görmemiz gerekiyor. Konuyla ilişkilendirdiğimizde bu seçimde kendiliğinden boykot kararı alanlar mı haklı çıktı? Öyle bir şey de yok! KP seçime girmeseydi boykot kararı alsaydı, bir şey mi değişecekti? Ya da Haziran boykot kararı alsaydı sola alan mı açılırdı?

Sol toplumsal bir güç haline gelebilmeli!
Sol kalabalık olabilmeli!
Sol kalabalık olmadığında kalabalıklar da dönüp sola bakmıyor.

Keşke o kadar kolay olabilse

Solun toplumsal bir güç haline gelebilmesi için düzen partilerinden düzenin sol partilerinden farklı davranması ve kurtuluşun burjuva partilerden ve seçimlerden geçmediğini halka anlatabilmek lazım değil mi? Türkiye solu seçim dışındaki dönemlerde alabildiğine ideolojik davranıyor, seçim dönemlerinde ise düzen partilerinden farklı olmayan taktiklere sarılıyor. Komünist partisinin seçimlere katılması veya diğer sol partilerin katılmaması arasında hiç bir fark görmüyorum. Yapılması gerekenin CHP veya HDP'nin desteklenmesi değil, kendini solda görüp de CHP'den veya HDP'den kendini alamayanların siyasi tercihlerini düzen dışı stratejilere yönlendirmek olmalıydı. Bu yapılmadığı için sol toplumsal bir güç olabilme yolunda adım atamıyor. Solun bu tavrı devam ettiği sürece de toplumsal bir güç olamayacak. Solun düzen dışı bir alternatifte karar vermesi ve bunda ısrar etmesi gerekiyor. Halkın umutlarının düzen solunda sönümlenmesine izin vermemeliydik. Boykot doğru bir seçim taktiği olabilirdi.

Türkiye'de sosyalist Sol halka inemediği için hüsrana uğruyor, halkın sorunlarına tercüman olmak yerine devamlı bildik tavırlarına devam ediyorlar. Yani halkı dinlemek yerine ona akıl vermeye ve kurtuluşlarının sadece sosyalizimde olduğunu ama bu sosyalizmin sorunları nasıl çözeceğine ve nasıl geleceğine dair inandırıcı bir açıklama yapamıyorlar.
Parlementer sistemi ciddiye almayan, her soruna çözüm olarak sosyalizmi gösteren bir siyaset asla başarıya ulaşamıyor.
Burada devamlı söylüyoruz, nihai hedefin sosyalizim olabilir ama halkın günlük sorunları var, yakın vadede çözülmesi gereken veya çözüm bekleyen sorunları var,...... Bu sorunların tümünü sosyalizmi işaret ederek herhangi bir başarıya erişilmesi mümkün değil. Başarı halka hizmetten geçer, onlara akıl vermekten değil. Yerelden başlarsın sonra meclise girersin, sorumluluk alıp bazı adımların atılmasını sağlarsın,..... ve halkta kendisine verilen hizmetler ve destekler sayesinde sosyalist Solu daha iyi anlar.
Yıllardan beri aynı hüsran, aynı manzara ama genede akıllanmayorlar ve birde kendileri dışındakileri beğenmiyorlar, yok efendim etnikcilermiş, kürt milliyetcileriymiş,   bölücülermiş, kuyrukcularmış, döneklermiş, ...........

Anlaştığımız konu solun toplumsal bir güç haline gelmesi konusunun ivediliği. Bunu yapamazsak Haziran hareketi ile ortaya çıkan ve yüzü sola dönük olan milyonlarca insanın sola umut veren dinamiği başta olmak üzere ezilen, horlanan, sömürülen kitlelerin düzenle bağlarını gevşetebilmek ve sola akıtabilmek mümkün olamayacak. Doğru bir saptama bu. Sorun da bu noktada başlıyor. Bu süreci nasıl tersine çevirebilir, bu kitlelere düzen dışı bir umut nasıl verebiliriz?

Yanıtı belli bunun: Sol bir özne yaratabilmeliyiz. Solun dağınıklığını kitleler nezdinde önemsizleştirecek bir durum yaratabilmeliyiz. Bence çözüm öncelikle burada yatıyor. Haziran'ın önemi de böyle bir öznenin var olduğunu kitleye gösterebilmesiydi. Bunun yanında Haziran'a da özne olabilecek, Haziran içinde öne çıkabilecek bir komünist parti de yaratabilmeliyiz. Bu çok zor değil. Kitleye ''biz varız'' diyebilmek için önce ''biz'' olabilmeliyiz.

Şunu söylemeye çalışıyorum; uzunca bir zamandır CHP'nin içinde, bu seçimde HDP'ye yönelen kesimler var. Bu kesimlerin sol partilere yönlenebilmesi sağlanmalıdır. Kitleye ''biz varız'' dedirtecek bir gücün gerekliliğine bizler inanamıyor ve gereğini yapamıyorsak, ne yaparsak yapalım kitlelerin ilgisini üzerimize toplamak mümkün olmuyor. Örnekse, seçime giren bir komünist parti varken kendini sosyalist olarak tanımlayanlar hatta herkesten fazla komünist olduğu iddiasında bulunanlar neden düzen dışı sol partilere yanaşmazlar. Neden oralarda örgütlenmek gerektiğinin bilincine varmazlar, bu konuda sorumluluk yüklenmezler? Biz kendi sorumluluklarımızı yerine getiriyor muyuz ki, halktan bir özveri bekleyelim?

( Sonra devam ederiz.)

Şimdi ne olacak?-Haluk Yurtsever

Erdoğan’ın ve başkanlık rejimine geçişin oylandığı bir referandum biçiminde geçen seçimler sonuçlandı.

Erdoğan bu kez sandıkta yenildi. Yüzde 60 civarında net bir seçmen çoğunluğu, Erdoğan’ın başkanlık dayatmasını reddetti.

AKP, 2011 seçimlerinde aldığından yüzde 9 daha az oy aldı. Tek başına hükümet kuramıyor. Yüzde 41 oyla hâlâ birinci parti olmasına rağmen, geleceği tartışılıyor. AKP tek başına Türkiye’yi yönetme yeteneğine artık parlamentoda da sahip değil.

CHP yerinde sayıyor. MHP oylarını yükseltti. Bu iki partinin toplam milletvekili sayısı da hükümet kurmaya yetmiyor.

Yüzde 10 barajı yıkıldı. HDP yüzde 13 oyla, 80 milletvekilliği kazandı. Demirtaş sıcağı sıcağına yaptığı açıklamada şunları söyledi: “Bu saat itibariyle, Türkiye’de başkanlık tartışması, diktatörlük tartışması bitmiştir. Türkiye uçurumun kıyısından döndü. AKP'yle koalisyon yapmamaya söz vermiştik. Sözümüzü tutacağız. Halkımızın taleplerini dile getiren bir muhalefet olacağız. AKP'yle asla içerinden veya dışarıdan koalisyon yapmayacağız. İyi bir muhalefet yapacağız."

Bu seçimler, Erdoğan ve AKP için sonun başlangıcı hükmündedir.

Bu hükmü yaşama geçirmek ise kolay ve sancısız olmayacaktır.

Türkiye, birikmiş, derinleşmiş ekonomik, toplumsal ve siyasal krizin iç içe geçtiği, var olan çelişkilerin keskinleştiği bir belirsizlik ortamı içindedir. “Dışarıdan” sistemik kaos, “içeriden”, 13 yıllık AKP iktidarının ağırlaştırdığı, tarihsel derinlikli siyasal, etnik ve kültürel öbekleşmeler durumu daha da kritikleştiriyor. Emekçiler açısından bıçak kemiğe değmeye başlamış, milyonlarca insanın geçim-yaşam sorunları katlanılamaz sınırlara dayanmıştır.

Bu koşullarda iktidar ateşten toptur. Eline alanı yakabilir. Koalisyon isteksizliklerinde bunun payı var.

Koalisyon seçenekleri ve erken seçim konularına yalnızca “içeriden” bakmak eksik, dolayısıyla da yanlış olur. Uluslararası konjonktür ve emperyalist yönlendirmeler, Türkiye’deki iktidar oluşumunda artık bir “iç” etkendir. Olmaz gibi görünen hükümet seçenekleri bu etkiyle gerçekleşebilir.

Bu ortamda koalisyon seçenekleri üzerine akıl yürütmek anlamlı görünmüyor.

Erken seçim, en güçlü olasılıklardan biridir.

Erdoğan ve AKP iktidarı kolayca bırakmayacaklardır.

Hangi gerekçeyle olursa olsun, AKP’yi iktidarda tutan bir yaklaşım, yurttaş iradesini hiçe saymak olacaktır.

Programına yüzde 10 barajını kaldırmayı, diktatörlük yasalarının iptalini, Erdoğan ve eski bakanlarına yüce divan yolunu açmayı alan, AKP’nin kesinlikle ortak olmadığı bir erken seçim hükümeti var olan seçenekler içinde seçmen iradesine en uygun olanı gibi duruyor.

Koalisyon ya da erken seçim, parlamentodaki dört partili yapının üreteceği herhangi bir formülün kalıcı iktidar ve istikrar sağlayamayacağı açıktır. Bugünkü tıkanıklığa çare olarak düşünülen bir erken seçimin bugünkünden farklı bir sonuç yaratacağının hiçbir garantisi yoktur.

Kürt hareketinin ve HDP’nin konumunu, önümüzdeki süreçte oynayacağı rolü ayrıca ele almak, yeni durumun sol için yarattığı olanakları, ama aynı zamanda getirdiği yeni sorun ve sınırları irdelemek gerekiyor.

Sözün geleceği yer bellidir. Ekonomik ve siyasal krizin üst üste bindiği, ülkenin bir devrimci duruma doğru yol aldığı koşullarda solun, sınıf siyasetinin, devrim ve sosyalizm seçeneğinin, ete kemiğe bürünmüş bir güç olarak devreye girmesi gerekiyor.

Tarihten, devrimci durumlarda, devrimci olanaklarla faşizm tehlikesinin iç içe yükseldiğini biliyoruz.

Son seçimler bu ülkede küçümsenmeyecek bir sol, sosyalist gizil gücün varlığını bir kez daha göstermiştir.

Türkiye sol siyasetinin önündeki sorun, bu gizil güçle siyasette, örgütte ve eylemde buluşmaktır.

Önümüzdeki kritik zamanda bunun sorunları ve yolları üzerine, hızlı ama ciddi,   yazılı ve sözlü, analitik ama aynı zamanda somut, üretken bir tartışmanın son derece yararlı ve gerekli olduğunu düşünüyorum.