Faşizme ölüm (eceliyle), tek yol devrim (HDP'yle)

Özkan Öztaş


Faşizme ölüm (eceliyle), tek yol devrim (HDP'yle)Bu yazının amacı HDP’nin yaptıklarını eleştirmek değil, bu yapılanları bir yere koymak-tarif etmektir. Çünkü HDP, kendi siyasal konumlanışı açısından gayet tutarlı ve anlaşılır adımlar atmakta ve bunun altını doldurabilmektedir.

Bir ulusal hareket olarak Kürt Siyasal Hareketi’nin attığı adımlardan bir komünistin beklentileri, dünya üzerindeki herhangi bir ulusal hareketin bunu karşılayabileceği kadardır. Adıyla sanıyla bir ulusal hareket… Yoksa komünistler “sivil Cuma namazlarına” şaşırmıyor. Şaşılacak şey buna sosyalist-komünist bireylerce yapılan izah ve kamuflaj olabilir.

Yani meselemize gelecek olursak, tartıştığımız şey HDP’den ziyade HDP’ye çalınan “solcu” yaklaşım. Burada durmak ve düşünmek lazım.

Sorun HDP’nin yaptıkları, attığı adımlar ve açılımlar, barış sürecindeki tutumu veya yaklaşımı değil, tüm bunların sosyalizme götüreceğine inanılması ve sosyalistlerce körü körüne desteklenmesi. Dostlar eleştirmeyecekse ve daha iyisini talep etmeyecekse neden vardır?

“Gönül umduğuna küsermiş” diye bir deyiş vardır Anadolu’da. Bu nedenle komünistlerin gönül koymuşluğu yok ulusal harekete. Zira sosyalizme alan açacağına dair bir beklentimiz de yok.

Bir ulusun yaşadığı acılar ve sıkıntılar, dilinin ve kültürünün yok sayılması, işkencelerden geçirilmesi, bir dedenin torunları karşısında çırılçıplak soyularak sorguya alınması, çocukların masallarının savaş uçaklarıyla bölünmesi ve Kürt demeye dahi korkan bir düzenin açtığı savaş… Komünistler elbette emeğini acısıyla yoğuranların yanında yer alacaktır bu konu da başka.

Önce Program.

Komünistlerin programı, tarihsel ve siyasal olarak milyonları kapsayamaz. Bu komünistlerin yetersizliği ya da tembelliğinden değil, tam da sahip oldukları programın herkesi kapsayamayacağı ile alakalıdır. Yani “Ne Yapmalıcılar” milyonları bu programla kapsamaz. Sorun programda mıdır? Elbette hayır. Komünistler tarafsız değil taraftır. Program başlı başına proletaryanın muktedirliğini inşa etmeye çalışır, bu nedenle de sosyalizmden aşağısının kurtarmayacağı bilinir. Bu 1915 yılında Lenin için de böyleydi, 1955’te Fidel için de. Doğan güneş elbette işçi sınıfının bu muzaffer öncülerinin yolunu aydınlatacaktı.

Sosyalistlerin programı ulusal bir hareketin duymak istediklerini değil, duyması gerekeni söyler. Ya da başka bir ifadeyle “dost acı söyler”.

Ve fakat komünistler yine HDP’nin parti programın, ne dünya tahlili açısından ne de önüne koydukları hedefler açısından herhangi bir yerinde sosyalizm kelimesinin dahi geçmediğini de bilir.

“Adil yaşam, demokratik hayat, insanca düzen mi?” Bu kadarı düzen partilerinde de var.

Adını koyalım. HDP sosyalist bir parti değildir içinde bazı sosyalist özneler ve bireyler vardır. Malesef bu HDP’nin değil sosyalist kardeşlerimizin çelişkisidir.

Ayrıca adını koyalım biraz abartı oldu sanırım zira HDP’nin zaten böyle bir iddiası falan da yok. Altan Tan, Hüda Kaya,   Dengir Mir Mehmet Fırat’ı kaçıracak adımlar atmaya niyetleri de yok. Bunlar piyon falan değil, adlı adınca bir sürecin köşe taşlarıdır.

Ya da başka bir deyişle, Selahattin Demirtaş’ın erken seçimler için ifade ettiği “erken seçim olsun taşlar yerine otursun” çıkışının özneleridir.

Roboski’de ölenlerin “Vallahi kaçakçıyız biz” dediği bir ülkede barıştan söz ediyoruz. Aynı orduyla Eşme Ruhu’nu inşa edip “Şah Fırat” operasyonuna destek oluyoruz. Daha sonra o “Fırat” kalkıp Kürdistan dağlarını bombalayan uçaklara operasyon adı oluyor.   Benim kardeşlikten anladığım bu değil. Ayrıca eşit olmadan kardeş olunmuyor. Kürt halkının önce eşit haklara ihtiyacı var.

Her yıl binlerce insanın dini duygularını sömürerek katleden Suudi Kralı ölünce yas ilan eden Tayyip Erdoğan ve şürekâsı, Cizre’de buzdolabında bekletilen çocuk cenazelerini görmezden gelirken dönüp dolaşıp geleceğimiz yer barış masası mı? Adı batsın o halde böylesi bir barışın. Dost sofrası değil ki diz çökelim!

Gezi’de sivil darbe arayacaksınız, Ergenekon’da alkışladığınız öznelerce operasyonlar yiyeceksiniz, Eşme Ruhu ile selamlanan ordu dağlarımızı bombalayacak, Hakan Fidan’ı bakan olarak görme heyecanı yaşayacaksınız, Mazlum Doğan ve Kemal Pir’in büstünü dikeceğimiz meydanların adını Şeyh Sait meydanı olarak değiştireceksiniz, sivil itaatsizlik derken gericilerle ve yobazlarla saf tutup sivil Cuma namazı kılacaksınız, İzmir’de patronlarla buluşup memleketin geleceğini konuşacaksınız, özerklik ilan edilen yerlerde bankalar ve merkez bankası şubeleri rutin çalışmalarına devam edecek, biz komünistler de heyecan duyacağız öyle mi?

Kusura bakmayın dostlar ama sosyalizm programı ulusal harekete yedeklenemeyecek kadar ciddi bir iştir.

HDP yoluna devam ediyor ve edecek. Bunda bir beis yok. Başta da dediğim gibi mesele yapılanlardan çok yapılanlara çalınan sosyalizm rengi. Etmeyin. Öznesi olmadığımız günlerin kahramanı olmak iradesizlikten önce hayaldir. Kürt Siyasal Hareketi; olgun, ne yaptığını bilen bir harekettir ve barajı sosyalistlerin oylarıyla falan da geçmemiştir. Hepsi 2013 İslam Kardeşliği ifadesinden bugüne örülen yolun çıktılarıdır.

Sonuç olarak; yeterince güçlü değilsek, boyun eğecek de değiliz ya.

Ya da Öcalan’ın geçmiş zaman sözlerinden biriyle, sosyalizmde ısrar insan olmakta ısrardır.

Bizim için “geçmiş geçmemekte ısrar etmektedir.”

Faşizm ölecekse örgütlülükle…

Devrim olacaksa işçi sınıfıyla…  


25 Mart 1930 Tarihinde Sovyetler Birliğinde Yayımlanan Kürtçe Gazete Reya Teze

Bu yazıyı iyi niyetli kabul edip kısa bir düzeltmede bulunmak istiyorum. HDP'nin sosyalizme hdp ile ulaşacağı fikrinin kaynağı hdp dışındaki partilerin girenlere bir ithamıdır kanımca. Hdp'nin bugünnün türkiyesinde topluma verebileceği demokrasidir.( verebileceğinden kastım katılımcılarının alabileceği)

Kısası, boduru, küçük burjuvası veya burjuva demokrasisi bile olsa demokrasi her daim daha geri yönetimlerden iyidir. HDP de çalışma yürütenlerde eminimki bilmekteler gelecek olan demokrasi hiç bir şeye çözüm olamayacak ama normalleşmeyi sağlayacaktır. Nefes alınacaktır...

Bu sebeple hdp'nin ulusal karekteri ağır olmakla beraber hdp için deki sosyalistlerin yetersizlikleri bu partiyi daha geniz bir demokratik mücadeleye sevketmekte yetersiz kalabilir.

Ben olmamasından iyidir demekle yetinmek istiyorum dostça

Söylemek istediğiniz sosyalistlerin demokrasiyi hedeflemeleri ve bunun için HDP'ye yanaşmaları mıdır? Nasıl olsa sosyalizm olmuyor, o zaman demokrasi! Nasıl olsa HDP de demokrasi dağıtıyor, kimin payına ne düşerse onu alır! Anti emperyalist mücadele ne olacak; sınıf mücadelesi ne olacak; AKP'nin başını çektiği gericiliğe ve faşizme karşı mücadele ne olacak? HDP'ye yanaştığımızda bunların hangisi olabilir? Veya kürt hareketi ülkeye hangi demokrasiyi kazandırdı, burjuva demokrasisini bile alıp götüren AKP'ye pek çok konuda destek vermedi mi?

Faşizme ölüm (eceliyle), tek yol devrim (HDP'yle)

Özkan Öztaş

Ben yazının başlığı ile yazının içeri arasında bir bağlantı kuramadım.

Başlık anti faşizm ve gelebilecek faşizmin tehlikesi ve kurtuluşn devrimde olması.

içeriği kürt düşmanlığı arada kürtlere acıma duygusu bazı olumsuz isimlerin yerleştirilmesi bir de devlet imamı değil de gönüllü imamın ardında cuma namazı kılınmasını eleştirisi yer almakta

Sayın bedrettin; toptan cevaplayacak olursak mücadeleden kaçmanın bahanesidir birçoğu.

Çünkü akp'nin burjuva demokrasisini bile bitirdiğini görebilirken demokrasi mücadelesinde hdp'nin diğer katılımcıların baskısıyla bizim algıladığımız bir demokratik mücadeleye girebileceğini niçin düşünemiyorsunuz anlamıyorum. Bunun yanında kürt meselesini sen burjuvazi ile çözerken nasıl bir sonuç bekliyorsun merak ettim.


Dostça

Tam olarak yazınızda ne söylemek istediğinizi anlamadım. Sosyalistlerin işi demokratik mücadele değildir ki, eğer bunu savunuyorsanız. Demokrasi mücadelesi kapitalist yönetim şeklini   demokratikleştirmeye çalışmaktır. Sınıflı bir toplumda sosyalistlerin içine girmesi gereken mücadele bu değildir. Bu mücadeleyi samimiyetle savunanlara sosyalist değil, demokrat denir. Bırakın demokrasicilik oynamak demokratların, liberallerin işi olsun, sosyalistlerin o kulvarda yeri olmamalı.

Sayın bedrettin demokrasi mücadelesini neden sonul hedefmiş gibi düşünüyorsunuz. Bu taktiksel bir mücadele olamaz mı? Eğer top yekün yok saymak mantıklı gelmiyor bana...

Tam olarak anlaşılmıyor ne demek istediğiniz, sosyalistler sosyalist mücadele yerine demokratikleşme mücadelesi içinde olmalıdır demek mi istiyorsunuz? Bunu söylemek istiyorsanız, sosyalistler için böyle bir mücadele içinde olmak sosyalist mücadeleyi ikinci plana atar. Bu da sosyalistler için yanlış bir siyaset seçimi olur. Sınıf mücadelesi bir kenara bırakılacaksa, sosyalist olmanın anlamı ne, sıradan bir demokrat da aynı siyasetin peşinden gidiyor.

Sevgili dostum; bu ikisi farklıdır sosyalistler dönem ve koşullara göre demokrasi mücadelesinde bulunurlar. Bu onların sosyalist mücadeleyi arka plana attıkları anlama gelmez.

Ki sınıf mücadelesi içinde kucak kucak demokrasi mücadelesini içerir. Sınıfın ekonomik ve çalışma koşullarını iyileştirme eksenin verdikleri mücadele demokratik alanları genişletmeyi içerirken; politik talepleri (örneğin geçmişteki dgm'ler kalksın gibi) sosyalist mücadelenin talepleridir.

Yani sosyalist mücadele ile demokrasi mücadelesi birbirinden ayrılmaz içiçe geçmişlerdir ve dönemin koşul ve şartlarına göre öncelik kazanırlar. Ben böyle anlıyorum.