Erdoğan Hulusi Akar’a güvenmiyor

Prof. Dr. Yalçın Küçük gündeme ilişkin soruları yanıtladı.



Yalçın Küçük gündemdeki gelişmeleri Deniz Hakan ve Okan İrtem’e yorumladı.

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın Harp Akademileri’ndeki konuşması için “Orada var olanların bir kısmı herhalde sevincinden ve bir kısmı derin üzüntüsünden ağlamışlardır. Ancak Tayyip Bey gerçekten ne kadar iftihar etse azdır. Ve ben de ‘yüksek komutanlar’ için Süleyman Çelebi’nin Mevlid’ini okumak istiyorum” diyerek ironik bir eleştiride bulunan Küçük, Güneydoğu’da yaşanan çatışmalar için ise şunları söyledi: “Türkler’in tarihe altıncı yüzyılda çıktığını biliyoruz ve o zamandan beri bize yakışmayan bir çatışmadır. Ordu, kaymakamların emrine girmiştir. İnsanlar, bizim yurttaşlarımız, evlerine tıkılmış; olana savaş diyemeyiz. İnsanlar sokağa çıkabildikleri zaman, beyaz çarşaflar açmışlar ve tehcir’e çıkmışlardır.”

Küçük, Batı'nın askere kapıyı açtığını, hiçbir askeri müdahalenin Batı'nın onayı olmadan gerçekleşmediğini söylerken sözlerini şu mevlid ile bitirdi:

"Vakte erişti hafta vü eyyam ile

Hem Muhammed gelmesi oldu yakin

Çok alametler belirdi gelmeden."

İşte o söyleşinin tamamı:

Deniz Hakan: Yalçın Hocam, Tayyip Erdoğan geçtiğimiz günlerde Harp Akademileri’nde yaptığı “tek komutan” konuşmasıyla dikkat çekti. Bu mülakatlar dizisi içinde, siz başkomutan konusunu da gündeme getirmiştiniz. Oraya geleceğiz. Ancak önce şöyle bir soru sorabilir miyim? Hulusi Akar Genelkurmay Başkanı olurken, Türk Ordusu’nun bir partinin ve bir kişinin, Tayyip Erdoğan’ın vesayetinden, bir anlamda güdümünden, çıktığını söylüyordunuz. Cemaat ve Hendek savaşlarında Erdoğan ile TSK’nın yakınlaşmasını izledik. Ardından Hendek Savaşı’nın valiler, kaymakamlar emrine verilmesini eleştirdiniz. Şimdi bu gördüklerimizi nasıl yorumlamalıyız sizce? Ordu yeniden vesayet altına girdi mi, diyeceğiz? Nasıl formüle ediyorsunuz?

Yalçın Küçük: Nerdeee, vesayetten çok fazlası. Hayır, sanki Erdoğan’ın izcisi olmuşlar. Tabii Erdoğan “gençlerim” demiyor ve konuşmasında “yiğitlerim” sözü var, “yiğit arkadaşlarım sizlerle gururluyum” demekte ve pek babacan hitapları dökmektedir. Bir daha mı, “sizler gibi yiğit, cesur, eğitimli, bilgili, dirayetli ve sadakatli mesai arkadaşlarıma sahip olduğum için ne kadar iftihar etsem azdır”, bunu da söylemişler. Tabii “sadakat”, Kurucu’ya ve Kemalist cumhuriyete değildir. Peki “hitabet” kime, Akar’a mı, Çolak’a mı, Güler’e mi; Hatip’e göre, bunlar “subay” değiller. Bunlar, Tayyip Beyefendi’nin “mesai arkadaşları” oluyorlar. Ve çok güzel, çok güzel, “gurur verici bir halde” duruyorlar.

Orada var olanların bir kısmı herhalde sevincinden ve bir kısmı derin üzüntüsünden ağlamışlardır. Ancak Tayyip Bey gerçekten ne kadar iftihar etse azdır. Ve ben de “yüksek komutanlar” için Süleyman Çelebi’nin Mevlid’ini okumak istiyorum. Çünkü bir gün Bursa’da, camide namazdan sonra bir münakaşa olmuştu; bir kısmı “Muhammed büyüktür” dediler, diğeri, “hayır, İsa daha büyük”, bunun üzerine Süleyman Çelebi’ye emir eyledik, has Türkçe’dir, işte okuyorum, şöyledir:

Amine Hatun Muhammed annesi

Ol sedeften doğdu ol dür danesi

Çünkü Abdullah’tan oldu hamile

Vakte erişti hafta vü eyyam ile

Hem Muhammed gelmesi oldu yakin

Çok alametler belirdi gelmeden

Müzikalitesi çok güzeldir. İşte tam burada, Akademi’de olanlar, başta Akar, Çolak, Güler, ayağa kalkarlar; huşu ile birbirlerinin sırtını sıvazlarlar. Çok güzeldir, çünkü Abdullah’tan oldu hamileee, ve bu çok mühimdir.

D.H.: Neden mevlid okuyorsunuz?

Y.K.: Çok severim, öz Türkçe’dir. Annem, arkadaşlarını çağırıp mevlid okurlarken, bizi almazlardı. Konağın üst katından izlerdim, annem çok süslenirdi, ruju ihmal etmezdi. Belli bir yerde, ayağa kalkarlar ve sanki dans ederlerdi, çocuktum ve çok hoşlanırdım. O zamanlar Bursa çok dinli ve çok laikti ve çok severdim.

Kaç defa söyledim, Tayyip Beyefendi “başkomutan” değildir. Oraya, davet edilmediyse gidemez, davet olursa gidebilir ve giderse de böyle konuşamaz. Orada izciler oturmuyorlar. Kemal Tahir bu durumda, “hürmet isterim” diyordu.

Ne söyledim, birini sizlerle birlikte söylemiştik, odatv’de yayınlanan eski mülakatlarımızdan bulup yeniden çıkardım ve öncekinde söylediklerimizi bu mülakata da koymanızı rica ediyorum. Önce bir tarif veriyorum: (a), odatv’da yayınlanan, bugünün Türkiyesi’nde her yerde yayınlanmış demektir. Ve (b), usulüne göre yayınlanmış kanunu bilmemek ise mazeret değildir. Bilmek ve riayet etmek bir gerektir. Kemal Tahir’den öğrendik, “dikkat isterim” sözümüz var.

***

“Burada da söylüyorum, Necdet Paşa ile Hulusi Paşa’ya 'istifa edin' dedim, niye dedim, Harp Akademileri’nde iftar yaptılar; Harp Akademileri’nde iftar açamazsınız, bu ülkeyi bu hale getiremezsiniz, daha önce kimse yapmadı bunu, kuralsız olamazsınız. İkincisi de, Necdet Paşa’dan değil, o gitti artık, Hulusi Paşa’dan rica ediyorum, arz ediyorum, bunu çok yazdım, kanunsuzdur, bunu yapamazsınız, başkomutanlığı kimseye veremezsiniz, cumhurbaşkanına veremiyorsunuz başkomutanlığı, çünkü başkomutanlık Mustafa Kemal’e verildiği zaman Türkiye’de cumhurbaşkanlığı yoktu. Niye vereceksiniz, askerlik yapmamış, şunu yapmamış, bunu yapmamış bir adam; niye veriyorsunuz? O geri alınacak, biz bunu takip edeceğiz." (Yalçın Küçük, odatv, 21 Ağustos 2015)

***

BAŞKOMUTANLIĞI ERDOĞAN’A VEREMEZSİNİZ

Demek, Özel ve Akar’ın babalarının malı değildir, mirasla kalmamıştır ve veremezler. Tayyip Beyefendi’ye hiç veremezler. Şunu da eklemek istiyorum, önce söyledim, “arz ettim” ve şimdi yargıya giderim, yargıyı bulurum. Bu bir “Cumhuriyet” işidir. Gereği bana düşmektedir.

Yalnız, Sezar’ın hakkını Sezar’a ve İsa’nınkini İsa’ya vermek durumundayız. Erdoğan, Ordu’da büyük tasfiye istemişti ve Necdet Paşa reddettiler; Hulusi Paşa, arkasında durdular. Necdet Paşa tahliyeler için Sezar’ın başını pek ağrıtmıştı ve sonra Obama-Gülen’den tahliye geldi; Erdoğan itiraz edememiştir. Bu arada ve bir ara, Akar, Washington’a gittiler ve Erdoğan, “devirirler” kaygısına ve hatta nöbetine kapıldılar. İşte bu sırada, Erdoğan, Kahya Doğan aracılığıyla, Akar’ın başkomutanlığa gelmesini önlemek istediler. Ben titizlikle izliyordum, Aydın Doğan’ın ham adımlarını kesiyordum. Erdoğan’ın vesayetinin kırıldığı tarih budur. Tarih düşüyorum.

Bir de şunu ekleyebilirim; Anayasa, Madde 90/1, “Başkomutanlık Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin manevi varlığından ayrılmaz ve cumhurbaşkanı tarafından temsil olunur” demektedir ve işte hepsi budur. Bu ne demektir, başkomutanlık Mustafa Kemal’e verilirken bir kanun gerekiyordu ve Mustafa Kemal Paşa cumhurbaşkanı değildi, cumhurbaşkanlığı yoktu; Paşa, Türkiye Büyük Millet Başkanı idi, bir kanunla aktarılmıştır. Ve araya koyuyorum, Türker Ertürk Amiral’in yine odatv’deki yazısında işareti doğrudur ve pek yerindedir. Amiral ve Paşa, doğru yazmaktadır.

Güzel, hiç kimse başkomutanlığı Meclis’in manevi varlığından alamaz, ayıramaz, bu nettir. Ancak, diğer yandan, Meclis ve manevi kişilik, yürüyemez; bir yerde Başkomutan yürümek durumunda kalırsa, Anayasa çok açık, cumhurbaşkanı başkomutanlığı “temsil” eder, ne demek, temsil eden, burada cumhurbaşkanı yürür ve başkomutanı yürümüş sayarız. Temsil budur. Temsili durum, yürüyüştür.

Bunun dışında bir gasp var; veren veremez ve alan alamaz. Çünkü biz varız.

Buradaki tarifte ve “temsil” kelamında, hiçbir icra yoktur, hiçbir iş yoktur, hiç hitabet yoktur ve Erdoğan’ın sözleri yoktur. Hatta girmemiştir.

İmam-Hatip’te öğretmiyorlar ve Erdoğan bir kalın hukukçu bulmak zorundadır.

General Akar’a sesleniyorum, Genelkurmay’a gelmemiş birisini konuk ettiniz. Pek sorumlusunuz.

BU SAVAŞI TSK BAŞLATTI

Okan İrtem: Bu çerçevede, “nereden nereye” demek gerekiyor. Değişen nedir peki? Durumun bu noktaya gelmesini neye bağlıyorsunuz?

Y.K.: Okan Hocam, sözünü ettiğiniz durumlar arasında bir “savaş” var, var mı ve “savaş” diyebilir miyiz, işte mesele budur.

Pek güzel, bu Savaş’ı Türk Silahlı Kuvvetler başlatmıştır.

Erdoğan vesayete uymuştur ve bu savaş, Kürtler ile yobazizm ittifakını ve kucaklaşmasını sona erdirmiştir; bu hesapla başlattıklarını sanmıyorum. Kaldı ki başlattıkları savaşta bütün hesapları yanlış çıkmıştır. Pek savaş diyemiyoruz, benzemiyor, Türkler’in tarihe altıncı yüzyılda çıktığını biliyoruz ve o zamandan beri bize yakışmayan bir çatışmadır. Ordu, kaymakamların emrine girmiştir. İnsanlar, bizim yurttaşlarımız, evlerine tıkılmış; olana savaş diyemeyiz. İnsanlar sokağa çıkabildikleri zaman, beyaz çarşaflar açmışlar ve tehcir’e çıkmışlardır.

Erdoğan, kaybın çok olduğunu kabul etmiş ve yine günah keçisi, ki Fransızca “tête de turc” diyoruz, “Türk kafası” çevirisidir, bulmuştur; Ordu’daki fethullahi subayların, casusluk yaptığını ileri sürüyor. Güzel ve günah keçisi bulmadan ya da tasfiye kapısı aramadan hareket edememektedir. Artık biliyoruz ve bir de asker ve subay kaybımızın kaybının çok çok fazla olduğunu itiraf ediyorlar.

Başka yerde ele alabiliriz ve alacağız, İmam-Hatip’te aritmetik dersi zayıftır ve saymasını öğretmiyor ve Erdoğan da genel olarak saymasını bilmemektedir. Kürt sayısına inanmak için bir neden bulamıyorum. Bulduğum şudur, kaymakam komutasında Türk generalleri Tayyip Erdoğan ile yeniden kucaklaşmıştır. Ve ayrıca, Akar, Çolak ve Güner, komutanlık ile şehit subay ve askerlerin cenazelerini gitmeyi karıştırdılar. Taziye ziyaretlerini çok önemsiyorlar. Bu bir başka iştir.

O.İ.: “Bu savaş savaş değil” mi diyorsunuz?

Y.K.: Öyle demiyorum, ancak, Atilla İlhan’ın sorusu kalıcıdır, “Hangi Sol” türü vardı, savaş var mı, tabii vardır, ama, “hangi savaş” diyoruz. Ben, hiç general görmedim, hiç general adı bilmiyorum, benim bildiğim, savaştan önce “sıkıyönetim” ilan ederiz ve etmedik, hiçbir rütbeli subayın emrini duymadım, kaymakamların emrini duydum, eğer bu savaşa generaller katıldı ise, emir verenler kaymakamdır. Sadece ölen binbaşı ve albay adı duydum. Bir kısmının cenaze töreni de yapılmıştır; şehitlerin bir kısmının törenini bilmiyoruz. Demek bütün kuralları yıktığımız bir dönemden geçiyoruz. Sonuna gelmiş durumdayız.

Peki siz tekrar sormayalım diyorsanız, ben tekrar soruyorum, savaş nedir?

Savaş düşmanın moralini bozmak ve savaş iradesini kırmak demektir. Yapabildik mi, Tayyip Erdoğan’ın bu ziyareti subaylarımıza moral dağıtmak için yaptığını anlıyoruz. Peki, “düşman” moralini bozduk mu, silahlarını aldık mı, savaş gücünü kırdık mı, bunları göremiyoruz. Gördüğümüz, Silahlı Kuvvetler’in “valiler bizi engellediler” demeye başladıklarıdır. Bir mahalle kavgasına göre çok fazla şehit verdiğimiz ortadadır.

Anayasa’ya gör savaş kayıpları hakkında Erdoğan sayı vermeye yetkili değildir. Verilmemiş sayıyoruz.

Ordu, kendine ait savaşını vermiştir. Sadece savaşı mı, vesayeti de vermiştir.

Sıkıyönetimi vermiştir. Savaşı vermiştir. Bu bir “Hendek” Savaşı olmuştur, emirleri kaymakamlar vermiştir. İnsanlar günlerce hapsedilmiştir. Savaş yok olmuştur. Bana hangi vesayeti soruyorsunuz, doğaldır. Subay’ı yok ediyoruz, işte yoktur.

“TÜRK PAŞALARIN SÖZÜNE GÜVENİLMEZ” SÖZÜNÜ UNUTMUYORUM

D.H.: Savaşla birlikte hava da döndü mü diyorsunuz?

Y.K.: Ben on dokuzuncu yüzyıla ait İngiliz siyasi ve o zamanlar gizli belgelerden, “Türk paşaların sözüne güvenilmez” paradigmasını öğrenmiştim. Tabii bu Osmani bir döneme aitti, ancak kafamdan da atmıyorum.

Ve 9 Mart 1971 tarihini de biliyorum; “Devrim” olacaktı, o gün Genelkurmay Başkanı Faruk Gürler ile Hava Kuvvetleri Komutanı Batur, döndüler. 12 Mart gericiliği bu dönüşün sonucudur.

Tabii “döndüler” mi, cevabı zordur, çünkü Haziran yazında İngiltere’den döner dönmez Doğan Avcıoğlu’na gitmiştim, “Yapma Doğan” dediğimi hatırlamıyorum, “yaparsınız, tutamazsınız”, bunları da söylüyordum. Madanoğlu-Avcıoğlu Devrimi’ni hazırlıyorlardı. O zaman başka cuntalar da vardı, ODTܒde öğretim üyesiydim, Kastro Nuri ve Memduh Eren de geliyordu, güçlü bir başka cunta için beni buldular, radyoda okunacak bildiriyi yazmamı istiyorlardı. “Tutamazsınız”, cevabım bu olmuştu. Tutamadılar ve hepsi içeriye girdiler.

Genelkurmay Başkanı Gürler, döndüler. Ben yaparlar ve tutamazlar; böyle düşünüyordum. Ama ellerinden kaçırdılar. Doğru çıktım, ama, bir kez deneyeceklerdi ve denediler.

ERDOĞAN HULUSİ AKAR’A GÜVENMİYOR

O.İ.: Bu sözleri Hulusi Akar için de mi söylüyorsunuz? Ertuğrul Özkök, daha önce Hulusi Akar’ın “Başkomutan benim” dediğini yazmıştı.

Y.K.: Evet, tabii konuşmayı biliyorum; ince, uzun ve Atatürkçü idi. Önemli bir açıklamadır.

Ve burada teyidini kaleme alıyorum. Erdoğan emrivaki yapmayı denemektedir.

Erdoğan, yüksek kademeyi bölmeye çalışmaktadır. Erdoğan ve yakınları, ki çok azaldılar, Hulusi Akar’a güvenmiyorlar. Hulusi Akar’ın, Washington ile bir bağ içinde, müdahale edeceği kurgusunu aklından hiç atamamaktadır. O kadar öyle ki, Ordu’da sürekli bir tasfiye peşindedir.

Dursun Çiçek de Ordu’daki fethullahileri bitirememektedir.

Bir tespitimi tekrarlayabilir miyim; bir Paşa arkadaşım, “Dursun’a Akepeli diyordun, Cehepe’den milletvekili oldu” demişti, beni bana tekzip etmeye çalışıyordu. Ben de, “öyledir, ama, Akepe’ye almazlar” cevabını vermiştim ve şimdi Akepe’ye çalışmaktadır. Ordu’daki fethullahçıların istatistiğini ilan ediyor ki, bilmez, bilmediği konulardır. Ancak, Erdoğan, çok memnun olmalıdır.

Ordu’da çok fethullahi olduğunu ileri sürmek saçmadır ve abartmadır. Neden olsunlar; ancak yobaz, aşırı dindar, gerici subay çokturlar. Jandarma’da, Özel Kuvvetler’de, pek kalabalıktırlar. Ancak bunlara Fethullahçı diyemeyiz, “aşırı dindar ve yobaz” uygundur. Bunlar 12 Eylül’den beri vardırlar ve öyle eğitildiler. Ordu’nun politikasıdır; sol ile mücadele için gerekli gördüler. Öcalan hapse konduktan sonra Kandil dışındaki Kürtleri de yobazlaştırmaya başladılar. 7 Haziran’dan sonra Ordu’nun Hendek Savaşı’nı başlatması bir dönüm noktasıdır; artık başka bir tarihe açılıyoruz. Kürtler’in Rusya ile yakın ilişkileri yalnızca bu tarihi hızlandırmak durumundadır.

Benim, “Türkiye ve Suriye Tek Devlet” planım aynı yöndedir. Tabii bunun için, Erdoğan ve Akepe devrinin sona ermesi şarttır.    

HER MÜDAHALEDE BÜYÜK DEVLETLERİN İZNİ VAR

O.İ.: Peki, Siz de Amerika’dan müdahale mi bekliyorsunuz?

Y.K.: Ben mi, Osmanlı’nın son zamanlarından beri, Devlet-i Ali’de, her müdahale ve değişimde büyük devletlerin rolü ya da izni vardır. Onlarsız yapılmamaktadır. Yıl, 2009 olabilir, Genelkurmay’da bir çalışma yapılmıştı, biz, Deniz ve Okan ve Yalçın demek istiyorum, bunu özetledik ve sanıyorum Aydınlık’ta yayınladık.

D.H.: Hatırlıyorum. Mahkemeye 2009 yılında sunulan harddisklerin incelemesini tamamlayan Naip Hakim’in ön raporunda Genelkurmay’ın bilgi notlarından önemli bölümler bulunuyordu. Genelkurmay Raporu’nda, “TSK’yı bir suç örgütü gibi gösterme amaçlı” operasyonun ardında “Gülen grubu” ile “Adalet ve İçişleri Bakanlıkları’nın” bulunduğunu söyleniyor ve bunların arkasında da Amerika’ya işaret ediliyor, ancak cumhuriyete ve TSK’ya karşı savaş yürütenler tam da “ABD, AB ve küresel sermaye” ile işbirliği içinde olduğundan, bunlara karşı herhangi bir müdahalede bulunmanın mümkün olmadığı saptamasında bulunuyordu. Buradan TSK’nın 35. Madde bir yana, Amerika destek verdiği sürece gericilikle savaşmayacağını, şimdi ise Amerika’nın en azından Erdoğan’a verdiği desteği çekmesinin böylesi bir mücadelenin önünü açabileceğini mi düşünmek gerekiyor?

Y.K.: Evet, sözünü ettiğiniz rapor. Bunları tekrar yayınlayacağız, kitaplarımıza koyacağız; kurmaylar, askeri müdahalenin şartlarını tespit etmişlerdi. Ve “şimdi imkansız” diyorlardı, çünkü büyük güçler, akepe ve Erdoğan’ı tutuyorlar ve şu anda yapamayız, bunu açıklıyorlardı. Yobazizm ilerlemişti, toplumumuzun hücrelerine girmişti ve Genelkurmay “izin yoktur” diyordu. Ordu işte budur, Esad “Erdoğan’ın Ordusu” diyordu, geçicidir ve Düvel-i Muazzama ordusudur.

27 Mayıs mı, çok araştırmıştık, genç subaylar yaptılar, ancak en fazla göz yumdular, diyebiliyoruz.

Şimdi koşullar ve hava başkadır. Erdoğan’ın adalet bakanı, “bunlar hakaret ediyor” diyorlar ki reddetmemiz kolay görünmüyor. Çocukluğumdan beri izliyorum, böyle bir dönemi bilmiyorum. Çık, git arkanı dön artık, şarkısını söylüyorlar. Erdoğan ve dönemi bitmiştir. Recep Bey, artık hep terk edilmiş ademdir. Sürüleri saymazsak, saymayız, en çok Türkiye’de bırakılmıştır.

Doğu Perinçek çok korkuyor, nerede ise Erdoğan’ın önünde siper olacak, yanında bir de Yeğeni Yunus var; Odtü’de öğrencim olan Işık Hanım’ın oğlu, Işık gerçekten hanımdı, erken kaybettik. Oğlu mu, Işid’e vuran oldu mu üzülmektedir diyebilirim, dayısının kalan tek desteğidir. Güzel, ancak, Amerika gelip Erdoğan’ı mı indirecek; bu Doğu’nun korkusudur, yatarken yorganını iyi örtsünler. Arkadan üşümesinler. Kötü rüya görmektedir.

Hayır, içerden düşürürler. Büyük devletler sadece kapıyı açarlar. Hepsi budur.

Çok açtılar. Kapı çok açıktır.

Erdoğan’a kapıları açmış olan Paul Wolfowitz de artık sırtını dönmüştür.

O.İ.: Peki, Erdoğan’ın son Akademi ziyareti?

Y.K.: Bütün bu analizlerime bakarsanız, mezarlıktan geçerken ıslık çalmaktır, diyebiliriz.

Perinçek, korkuyu asimile etmiştir. Erdoğan artık pek çok korkmaktadır.

ASKER MÜDAHALE EDECEK Mİ

D.H.: Ancak Erdoğan’ın konuşması üzerine Genelkurmay’dan da bir açıklama geldi. Emir-komuta zinciri dışında herhangi bir işe izin vermeyiz dediler. Siz gene de yakın zamanda bir değişiklik bekliyor musunuz?

Y.K.: 29 Nisan’dan saldırısından sonra ben gizliye çıkmıştım. CHP İskenderun İlçe Başkanı Dayım, beni, Suriye sınırına yakın, Kırıkhan’da bir Kürt Ağa’nın bir küçük kale benzeri köşküne kaçırabilmişti, ama fazla uzun kalmadım. Sıkıldım, Ankara’ya döndüm, yine gizlideydim, gündüzleri, gizlice, 555K gösterilerine katılıyordum.

Cebeci’de, Konservatuar’ın yakında bir evdeydim. Kardeşim, erken kaybettik, gidip geliyordu. Bakkallardan yiyecek getiriyordu. Her bakkala gittiğinde, her bakkal, “yarınmış” ya da “yarına kalmış” biliyordu. Ağabeyim, gizlide bana haber getiriyordu. Bilirler.

Ne zaman mı? Bakkallar bilirler ve bana değil, bakkallara sorunuz. Haberiniz olur ve kaçırmazsınız ve bana güvenin, çünkü, burada konuşan tarihtir…

Genelkurmay, bir, emir-komuta zincirinin dışında izin vermeyiz, dediler. Demek her türlü 27 Mayıs’a kapalılar. Ve, iki, “darbe” diyorlar, hayır, ileriye doğru olana “devrim” diyoruz, 27 Mayıs, devrimdir. 12 Mart ve 12 Eylül Darbe’dirler. M.Tağmaç ve K. Evren darbecidirler.

O.İ.: Peki cevabınız ne oluyor?

Y.K.: Bakkallara sorun, lütfen.

Devam edebilir miyim? Ve sadece tarihten değil, annemin mevlidinden de öğrenmişem. Farisi “hayli memnunem” diyorum.

Bir nota mecburum, bu, on beşinci yüzyıl başları olabilir, en güzel Türkçe’dir. Ancak yer yer Farisi’nin işgalindedir.

Vakte erişti hafta vü eyyam ile

Hem Muhammed gelmesi oldu yakin

Çok alametler belirdi gelmeden.

Odatv.com