BİZ TKP'yiz!



Bugün gerçekten güzel bir gündü. Hava sıcaktı ve sıcacık insanlarla biraradaydık. Çok yineliyorum, zararı da yok; ''komünistler dünyanın en güzel insanlarıdır''. Günün güzelliği o güzel insanlarla birlikte olmamızdan ve aydı duygu ve düşünceleri taşıyor olmaktan kaynaklanıyordu.

Solan kalabalığa dar geldi. Boş koltuk yoktu, merdivenler de doluydu ve pek çok yoldaşımız kapı girişlerinin önünde ayakta kalmıştı. Tahmin edilebilir konuşmalardan sonra bence günün merakla beklenen konusuna K.Okuyan açıklık getirdi. Çok net ve kesindi! ''Bütün komünistlere kapımız açık, ama hiç bir örgütle de birleşmeyeceğiz'' demişti. Doğru bir tavır olduğunu düşünüyorum. KP, ayrılıktan sonra TKP çizgisinin ideolojik ve siyasi hattına sahip çıkarak ve bu konuda elinden gelen çabayı da göstererek TKP adını almayı hak etti. Okuyan sanki kürsüden bunun müjdesini verir gibiydi ve bu konuya da zaten büyük bir güven içinde değindi.

Bir an önce TKP'mi geri istiyorum.

Umarım yakında o da gerçekleşecek ve yolumuza TKP adıyla devam edeceğiz.

Sn Menur

Öncelikle sizi kutlarım.
Bu kalabalık insanların bir arayış içinde olduğunu anlatıyor.
Aynı zamanda ağır bir yükün altına sokuyor.

TKP nin tarihi çok eski ve kuruluş fikri Bolşevik iktidarı arkasını dayadığı duvar Sovyetler Birliği. Savaşım gerekçesi anti Emperyalizm. Savaşım özneleri İşçi Sınıfı nesneler burjuva ve kapitalizm.

TKP nin arkasını dayadığı duvar yok eleştireceği koca bir tarih var Teknolojik gelişmelerle birlikte bir çok eski yapılar yıkıldı dünya dünden daha fazla küreselleşti Modernizm tehdit altında dünya krizden çıkamıyor barbarizim kapıyı daha hızlı çalıyor.

Böyle bir durumda eski yapıları sırtlanarak çıkış bulmak çok zor.

Bunu için dünden daha fazla fedakarlık ve özveri göstermek gerekir eski ismi taşımak hem eskinin yanlışlarını hem geleceğin taşlarını temizlemek gerekecek.

Neyse kolay gelsin başarmanızı gönülden isterim.

Nazım Hikmetin bir şiir ile bitireyim.

Türkiye Komünist Partisi,

              T.K.P.em benim,

                Seni düşünüyorum.

Sen dünümüz, bugünümüz, yarınımızsın,

En büyük ustalığımız,

                En ince hünerimizsin.

Sen aklımız, yüreğimiz ve yumruğumuzsun.

Dünyada bir anılır şanlı soyun var:

Sen küçük kardeşisin V.K.P. (B) nin.

Sen bana bugün

                Mübarek alnındaki yara yerinle

Ve işçi bileklerinde zincir izleriyle göründün,

Yürüyorsun dimdik, pırıl pırıl.

Ömrümde yalnız seninle

                Ve senin safında olmakla övündüm
 

Resimden ve sayin melnur'un anlattigindan anlasilan gercekten muhtesem bir toplanti ve kalabalik oldugu. Ancak ben bu tür kivilcimlarin sürekliligini izledigimde bir umut baglarim, yoksa   gecmistekiler gibi sadece "saman kivilcimiysa", yani saman gibi birden alevlenip sönüyorsa konusmaya dahi degmez derim.
Dolayisiyla bekleyip izlemek gerek, gelecek ne gösteriyor.

BGM üç bin kişilik bir salon, bilemedin 3.500 kişilik. Ama kapasitesi koltuk ileveleriyle arttırılabiliyor. Burada o da yapılmış. Merdivenlerde oturanları ve kapı ağzındaki birikmeyi de göz önüne aldığımızda en fazla beşbin kişi eder. Dışarda kalan var mıydı bilmiyorum, 2 saat boyunca hiç dışarı çıkmadık.

Bir kere bir komünist partinin hemen hemen hiç tanıtım ve çalışma yapmadan böyle bir kitleyi oraya yığabilmesi çok önemli. Daha önemlisi ise kitlenin heyecanıydı. Salonda inanılmaz bir coşku da hakimdi. Bu böyle sürer, sürecektir, buna eminim. Ama bir komünist partinin hiçbir zaman sistem içi partiler gibi kitle partisi olamayacağını, olmayacağını da bilmek gerekiyor. Bir örnek vereyim, köylü Rusya'da devrim öncesinde Bolşevikler hiçbir zaman çoğunluğa egemen olamadı. 1903 yenilgisinde partideki üye sayısı sanırım yüz civarındaydı. Daha önemlisi, Lenin ayaklanma çağrısında yaptığında bile üye sayısı 500 bini geçmiyordu. Devrimci partilerde örgütsel yapının korunması gerekir. Leninist parti olma özelliğinden de taviz verilmemesi gerekiyor. KP bölünme sürecinde de bunu savunuyordu, -bölünmenin en önemli nedeni buydu- şimdi de aynı şeyi savunuyor. Doğru da yapıyor.

Sonuçta söylemek istediğim, sosyalistlerin toplumsal güç olabilmelerinin ne üye sayısıyla ve ne de seçimlerde aldığı oyla doğrudan bir ilişkisi vardır. Başarılı olmaktan anlaşılması gereken siyasi, ideolojik örgütsel tutarlılık ve bu konuda gösterilen çabalardır. TKP adını alacağını umduğumuz KP'nin yakın bir süreçte Türkiye sosyalist hareketinin tekrar omurgası haline geleceğine ve bu konuda bir sıçrama yapacağına inanıyorum.

Sn Alişan
Bu gün dünyada komünistleri heyecanlandıracak hiç bir şey olmuyor. Adını TKP koysan ucuna Devrimci de ilave etsen bu gün bulunduğu yerden bir adım öteye gidemez belki bir iki adım geriler.

Dünyada reel sosyalizm kapitalizm karşısında yenildi arta kalan Çin Vietnam hatta daha direngeni Kuba nın durumu malum Venezuella da bütün hayaller çöktü.

Komünistler ne görecek ki yürekleri hoplasın bütün işini gücünü bırakıp devrim için çaba göstersin.
Birtek Kapitalizm çok zor günler geçiriyor bir türlü krizden çıkamıyor bir sürü plan yapıyor ama hiç biri tutmuyor Ne yazıkki bu durumu komünistler görmüyor onlar hala 1920 kalmış .

İşçi sınıfı barikatlara çıkacak sokaklar mavi tulumlularla dolacak ellerinde kızıl bayraklar olacak diye bekliyorlar .
İşçi sınıfıda 1000 metre madenin içinde okşizensiz işmizi geri istiyoruz diye arapça dualar yapıyor.
İşçi sınıfı komünistlerin hayellerinin çok gerilerinde duruyor
Komünist partileride hiç yapacak bir şeyleri olmadığından vatan kurtarma sevdalarına daldı.

Halbuki kabuklarından çıkıp dünyaya baksalar ne kurtarılacak vatan var ne kurtulacak iş .Sermaye küreselleşti onlar hala ulusal sermaye insanı özgürleştirmek için teknolojiyi geliştiriyor onlar hala işimizi geri ver diyor
D.Harvey bile işçilerin mücadelesi 4 saatlik iş günü olmalı diyor bunlar onu bile duymuyor.

Bence ad ne olursa olsun amaç uygun değilse ajitasyondan başka bir şey olmaz.
Ama yinede iyi dileklerde bulunuruz Keşke bizi yanıltsalar.

hiç bulaşmıyayım diyorum ama, olmuyor. sakın kendini kapitali okudum, komünistim gibi cümlelerle savunma. her yazın saçmalık ötesi bir şey. anti komünist olmuşsun, farkında değilsin.

Ilk yazimda da söyledigim gibi aciklamalarinizdan muhtesem bir salon toplantisi oldugu belli. Ama önemli olan bu tür toplantilarin ve ötesindeki mücadelenin sürekliligidir. Bu söylemden neden hemen "kitle partisi olmak" gibi bir anlam cikartiyorsunuz anlayamiyorum. Tabiiki kitle partisi, örgütü olabilmek verilecek mücadeleyi dahada tetikler ve kolaylastirir ama ne olursan ol önemli olan sürekliliktir.
Diger taraftan   Lenin'in ayaklanma cagrisindan örnek vermissiniz, bu örnegi devamli   duyuyorum ama bana göre yanlis örnekler bunlar. Dönem ayni degil, insan yapisi, siyasi konum,.... asla ayni degil. Bakin siz "Forum cok sesziz" basligi altinda Solpaylasima etkin katilimlarin neden olmadigina cevap olarak   "Bir başka neden de forumların eskisi gibi rağbet görmemesi. İnternette başka kanallar var ve oralar özellikle gençlerin kendilerini daha iyi hissedip ifade edebilecekleri yerler. Orada kendilerine daha fazla güven duyabiliyorlar, öyle bir ortamı bulabiliyorlar.
Açıkçası ben de soğumuştum. Hep aynı şeyleri aynı kişilere yazmak keyifsiz gelmeye başlamıştı. Bu ne kadar sürer, onu da bilmiyorum. " yaziyorsunuz. Yani degisikliklerin, teknolojinin, toplumsal hayatin,..... devamli etkili oldugu ve asla sabit kalmadigini görüyoruz.
Lenin örnegi o dönem icin ve Rusya icin gecerli oldu ve sonrasina baktiginizda ayni sistemle hic bir komunist parti basari saglamadi. 1917 devrimine benzer baska hic bir devrim gösteremezsiniz.
Dolayisiyla kafamizi kumdan cikartmaliyiz, yeniliklere acik olmaliyiz ve mücadele bicimlerini matematik kurallari gibi düsünmemeliyiz.  
Türkiye Komunist parti ve örgütleri 90 yili askin bir ilerleme yapamiyorlarsa demekki en azindan mücadele bicimlerinde bir yanlislik var ve masaya yatirmalari gerekli.

Bu gün dünyada komünistleri heyecanlandıracak hiç bir şey olmuyor. Sen heyecanını kaybetmişsin, böyle şeyler yazıyorsun. Komünistlerin arasına girmediğin de belli. Türkiye ve dünyada sömürü en vahşi biçimini almış, insanlar ölüyor, yoksulluk içinde kıvranıyor, ne yapacaklarını bilemez hale gelmişler, mücadele etmenin tam zamanı. Komünistler için bundan iyi olanak mı olur. Sen mücadeleyi terketmişsin herkesi de kendin gibi sanıyorsun.

Sn Bedrettin.
Bir cümleye sen diye başladınmı tartışma değil kavga etme sebebi aradığını gösterir Piskolojik uzmanlar öyle söylüyor.

Evet beni bir tek heyecanlandıran şey kapitalizm bu dünyada çıkış noktası bulamamasıdır. Kahredende komünistlerin çıkış noktasını bulamamasıdır.

Yoksa kim kimle birleşmiş kim ne ismi almış bunlar beni hiç heyecan vermiyor . Ben TKP ye 1977 yılında üye olmuştum işte o zaman çok heyecanlanmış kendimi Süpermen sanmıştım. Haksızda sayılmazdım. Her yer işçi her fabrikada grev direniş her komünist fabrika önünde nöbet tutuyor. Her kes işçi mahallesine yerleşmiş, hedefine işçileri örgütlemeyi koymuş,   dernekler devrimcilerin   evi sokaklar mekanı yoldaşlar ailesi   olmuştu. Mahallelerde örgütlerin gücünü duvarlardaki sloganlar belirliyordu

Her kes tek bir şey düşünüyordu Devrim. Bazen aklıma o yaşadıklarım gelince yine heyecanlanıyorum.

Bu günde kapitalizm çaresizliğe düştükçe her sermaye battıkça her devlet kriz yaşadıkça da heyecanlanıyorum .Ama binim heyecanımı dünyaya okuyamayan komünistler ve gericilerin peşine takılan işçiler bastırıyor.

Etrafımda bir çok komünist var çaresiz ve umutsuz. Oraya buraya koşuyor çevrecinin peşinde LGBT nin peşinde bazen kürt bazen ermeni bazen çingene oluyorlar. Onları gördükçe kitaplara gömülmek bana daha uygun geliyor.

İşte bir kaç yıl önce Haziran hareketi diye bir model çıktı Gezi parkı olaylarının gazı ile ne yazık ki alev çabuk söndü.
Komünistler kendilerine kapitalizmin genelini hedef olarak koymazsa heyecan ancak bir kaç aylıktır. Ondan sonrası belli küçük dükkancılık ve küçük rakipler.

Evet yaşayacağız ve göreceğiz heyecanları .