Türkiye’de yeniden dirilen terörist bir tehdit

    Pek bilinmeyen Marksist bir grup, pek de beklenmemesine karşın hızla Ankara’nın güvenlik sorunlarından biri haline geliyor.

    Türkiye uzun zamandır kendi sınırları içindeki Kürt isyancılarla mücadele ediyor, Ankara’nın cihatçılara kendi sınırlarını düşüncesizce kullandırma politikası sonucunda ülke son zamanlarda ağır bir cihadçı tehditle karşı karşıya. Ancak son zamanlarda az bilinen aşırı sol bir terör örgütü, Türkiye’nin en aktif terör tehdidi olarak ortaya çıkmış durumda ve hiç kimse durumun farkında değil.

    Devrimci Halk Kurtuluş Partisi / Cephesi ya da DHKP/C, Türkiye’de komünist bir devrim amaçlayan, Marksist-Leninist bir örgüttür. 1994 yılında kurulan örgütün kökleri 1970’lerdeki radikal sol hareketlere uzanmaktadır. Üst düzey siyasetçileri ve askerleri çeşitli şekillerde hedef almıştır.

    DHKP/C ve öncülleri diğerlerinin yanısıra eski Başbakan Nihat Erim (1980), Orgeneral Temel Cingöz (1991) ve İsrail Başkonsolosu Efraim Elrom’a (1971) suikast düzenlemiştir. ABD ve AB’nin terör listesindedir, DHKP/C, ABD ve NATO’nun sıkı bir karşıtıdır. Türkiye’de iktidarın Batılı iktidarlarca kontrol edildiğine inanmakta ve bu bağları, özellikle de NATO ile olan ilişkiyi kırmak için uğraşmaktadır.

    2000’lerin ortalarında sessizdiler, grubun kurucu lideri Dursun Karataş 2008’de kanserden öldü. 2012’den beri çarpıcı bir şekilde geri döndüler. Komşu Suriye’deki kaostan ülkeyi korumak için NATO’nun Türkiye’deki varlığını artırması, DHKP/C’yi harekete geçirmiş gibi görünüyor.

    2012 ortalarında ve 2013 başlarında DHKP/C bir düzine saldırı gerçekleştirdi. En göze çarpanı Şubat 2013’te Ankara’daki ABD elçiliğine yapılan saldırı oldu. Bir intihar bombacısı güçlü bir şekilde sağlamlaştırılmış polis noktasının girişinde üzerindeki bombayı patlattı. Bir Türk güvenlik görevlisi öldü, bir gazeteci yaralandı. Şu an [ABD] Dışişleri Bakanlığı, DHKP/C’nin üst düzey üç lideri Musa Asoğlu, Zerrin Sarı ve Seher Demir Şen hakkındaki herhangi bir bilgiye 3 milyon dolara kadar ödül veriyor.

    Türk yetkililer, 28 şehirde yapılan seri operasyonlarla cevap verdiler, bu arada polis aralarında iki eski cumhurbaşkanının da bulunduğu 22 üst düzey isme suikast planlarını açığa çıkardı. Fakat bu baskınlar, grubu zaptetmede başarısız oldu. DHKP/C, bir ay sonra iktidardaki Adalet ve Kalkınma Partisi ve Adalet Bakanlığı’nın Ankara’da bulunan merkezlerine saldırdı.

    2013 yazı boyunca süren iktidar karşıtı Gezi Parkı eylemleri, DHKP/C için, eylemlerin düzen karşıtı karakterinden menfaat sağladığı bir armağandı. Gezi eylemleri sona erdikten aylar sonra çatışmalar, DHKP/C’nin destek bulduğu Okmeydanı gibi mahallelerinde devam etti.

    DHKP/C’nin 2015 yılında da iddiasından vazgeçtiğine dair bir işaret yok. Yılbaşı günü DHKP/C’li bir terörist başbakanın ofis olarak kullandığı İstanbul’daki tarihi Dolmabahçe Sarayı’na iki el bombası attı. İki bomba da patlamadı. Grup, sorumluluğu üstlenirken, -Gezi’yi bastırırken arada öldürülen- 15 yaşındaki Berkin Elvan’ın intikamı için saldırdığını söyledi.

    DHKP/C aynı zamanda 6 Ocak’ta İstanbul Sultanahmet’teki intihar saldırısının da sorumluluğunu üstlenmişti. Sonrasında saldırıyı yapanın cihadçı gruplarla bağlantılı bir Rus kadın olduğu belirlenmişti. Dikkat çekici olan,   DHKP/C’nin bunun kendi eylemi olmadığının farkına ayrıntılar netleştiğinde varmasıydı. Grup, sorumluluğu üstlendiği açıklamasını geri çekti fakat militanlarının Türkiye’de her an saldırı yapmak üzere hazır olduklarını da hızlıca duyurdu.

    Geçen hafta, -kimliği 6 Ocak saldırısında yanlışlıkla grup tarafından açık edilen- DHKP/C militanı, İstanbul’un ünlü Taksim Meydanı’nda bir polis noktasında silahla ateş açtığında, grup tehdidini hayata geçirmiş oldu. Ölen veya yaralanan yoktu ve saldırgan ortadan kaybolmuştu. Polis, o olduğunu kamera görüntülerinden tespit etti ve insan avı halen devam ediyor.

    Türkiye’nin karşısına çıkan diğer terörizm sorunları sona ererken, DHKP/C yeniden diriliyor. Gerçi binlerce yabancı cihadçıyı çeken Suriye İç Savaşı, Türkiye içine yayılmak üzere. Türkiye’nin güneydoğusunda kimi huzursuzluklar ısrarla sürse de, barış görüşmeleri asıl Kürt terör grubu Kürdistan İşçi Partisi veya PKK’nin terörist saldırılarını kayda değer bir şekilde azaltmasıyla sonuçlandı.

    Ancak Ankara’nın adımlarını dikkatle atması [bu kelime İngilizce’de aynı zamanda ‘ayakla ezme’ anlamına da geliyor, yazarlar bu anlama da gönderme yapıyor-çn] gerekiyor. Eğer Kürt görüşmeleri başarıyla sonuçlanırsa, Türkiye ile barışmayı reddeden en katı Kürt militanlarının bazıları DHKP/C’ye yönelebilir. İkisinin de kökleri Marksist ideolojide ve 1990’larda yaşanan ortak bir hareket geçmişi var.

    Aynı zamanda Ankara’nın bir gözü de büyük kısmı muhalif olan Türk azınlık üzerinde olmalı: Aleviler. Geleneksel olarak sola yakınlar ve tıpkı Kürtler gibi orantısız bir şekilde sürü halinde [bu kelime hayvanlar için kullanılıyor, yazarlar, Alevilere ve Kürtlere hakâret ediyor-çn] DHKP/C ve diğer radikal hareketlerde toplanıyorlar. Dahası Aleviler, AKP ve DHKP/C arasında yaşanan çatışmaların tam ortasındalar, düzen dışına itilmiş İstanbul mahallelerinin göbeğinde yaşıyorlar. Bu mahalleler Gezi protesto hareketinin merkeziydi.

    Türk iktidarı gelecek aylarda daha fazla DHKP/C saldırısına kendini hazırlıyor. Geçmişte polis baskısının etkileyici bir şekilde ispat ettiği gibi DHKP/C kolayca dağıtılamıyor. Grup liderlerinin çoğu Avrupa’da, özellikle de Almanya ve Yunanistan’da bulunuyor.

    Ankara’nın şansına, bereket versin ki grubun taktikleri küçük ölçekli bombalar ve küçük ölçekli silahlarla yapılan gerilla saldırıları ile sınırlı. Silahlar evde yapılmış olduğundan çoğu işe yaramıyor. Bütün bunlara rağmen saldırıların sıklığı ve hedefi, belli bir şekilde Batıya ve NATO’ya yönelmiş durumda. Bunlar endişe sebebi. Ayrılıkçı Kürt şiddeti ve cihadçılık tartışmalarının tam ortasında bu pek de bilinmeyen Marksist grup, pek de beklenmemesine rağmen birden yeniden ortaya çıkıyor ve Türkiye’nin güvenlik sorunlarından biri oluyor.