Perincek bunu nasıl başarıyor, üzerinde uzun uzadıya düşünmek gerek. Çünkü sorun sadece Perincek sorunu da değil, siyasetimizin, sol siyasetimizin de temel bir sorunu. Şöyle bir durum var sanki, solcuysan, sosyalistsen ya da o ideolojiyle yola çıkıp bir şekilde solun ön saflarında yer bulmuşsan, ne olursa olsun bir değişim yaşanmıyor. İstediğin sürece orada kalabiliyorsun. Bu yüzden sorun sadece Perincek sorunu değil, diyorum. Bakın sol, sosyalist partilerin yönetim kademelerine pek çoğunda hiçbir değişim yaşanmaz. Parti seçim sonuçlarında hiçbir başarı elde edemez, toplumsal alanda solu hiçbir yere taşıyamaz, kitleler dönüp bakmaz ama bu durumun kabul edilebilir bir durum olmadığı, ortada yoğun bir başarısızlık olduğu gerçeği bir türlü benimsenmez ve aynı kişiler, aynı sesler, aynı yüzler ve aynı siyasetlerle bıktırırcasına ısrar edilir. Sonra da sürekli olarak neden bu haldeyiz sorusu sorulur ve sanki çok bilinmeyenli bir denklemmiş gibi yanıtı bulunamaz.

Perincek'in durumu da bundan farklı değil, ama Perincek'in farkı çok keskin dönüşler yaşayabilmesi ve kısa sürelerde çok büyük savrulmalar içine girerek kimi zaman tipik sağ siyasi refleksler gösterebilmesi ve sağ siyasetleri savunablir hale gelmesidir. Ama işte parti yapılanmamız, üye yapılarımız, partiler sol-sosyalist olmasına rağmen demokratik merkeziyetçilik anlayışımız bir çeşit biat anlayışı geliştirmesi, bu tür sonuçlara yol açıyor. Hiç kuşkum yok, kendisi istemediği sürece partinin başınan ayrılmayacak ve partide onu genel başkanlıktan ayıracak bir mekanizma da bulunamayacak. Gerçi, partisi ne işe yarıyor, nayi savunuyor, siyasi olarak kimin-neyin yanında duruyor o da ayrı bir konu.