TİP Genel Başkanı Erkan Baş Gebze'den belediye başkan adaylığını duyurmuştu. İlginçtir CHP ve DEM de oradan aday çıkarmadı. Erkan Baş2ı destekleyecekleri söyleniyor. Öyleyse iyi bir gelişme, iyi bir başlangıç da denilebilir. DEM'in ve TİP'in pek çok seçim bölgesinde CHP'yi destekledikleri olmuştu ama benim bildiğim ilk kez CHP ve DEM aday çıkarmayarak bir TİP adayını destekliyor. Umarım böyledir. Çünkü Türkiyelileşen bir DEM, CHP ve TİP'in bu tek adam rejimi sürdüğü sürece dayanışmasına ve birlikteliğine ihtiyaç var.
Seçimler, genel ya da yerel olsun, bir sosyalist için ya da sosyalist bir parti için önemsiz midir, hiçbir şey anlamına mı gelir? Sözgelimi seçimler aynı zamanda bir siyasetin toplumda ne kadar kabul gördüğü anlamına gelmez mi? Bir sosyalist parti -atıyorum- yirmi, yirmi beş yıl boyunca binde birlerden, on binde birlerden bir adım üste çıkamamışsa, toplumda hiçbir hareket ve beğeni yaratmamışsa orada bir şeylerin yolunda gitmediği, bir yanlışlığın egemen olduğu ve hatta savunulan siyasetin ve savunan kişilerin ve bir şekilde ''ekran yüzleri''nin benimsenebilir olmadığı düşüncesine varılmaz mı? Ve bu durumda sürekli değişimden söz edenlerin öncelikle bu değişime kendilerinden başlaması gerektiği düşüncesi öne çıkmaz mı?
Böyle yazmışım face'e, eklemeliyim, ne yazık ki bizde bu tür sorgulamalar pek olmuyor. Bunca seçim başarısızlığına rağmen değişime öncelikle kendimizden başlamamız gerektiği gerçeğini de benimseyemediğimiz sürece toplumu değiştireceğini varsaydığımız sosyalizmin temsilcilerinin gerçekte sosyalist siyaset konusunda yetersiz kaldıkları gerçeğini görmezlikten gelme alışkanlığı edinmekten başka bir şey yapmıyoruz demektir.
Kötü, yanlış, bir büyük hata...-artık ne derseniz öyle!
Yeri geldiğinde aynı hataları yaparak farklı sonuçlar beklemenin yanlışlığından söz eder dururuz. Peki siyasette anlamı ne bunun? Örnekse sosyalist bir partinin nihai amacının öncelikle sosyalist devrim, sonrasında toplumsal dönüşümlerle birlikte sınıfsız, devletsiz ve gerçek özgürlüğün olduğu bir toplumsal/tarihsel kesite varmak ise bunun için gerekli olan sınıf/hak desteğine ulaşmak, daha kalabalık olmak...-değil midir? Peki bir iki değil, üç beş de değil, onlarca yıl hep aynı siyasette ısrar ederek on binde birlere, binde birlere çakılıp kalmak hiç mi bir şeylerin yanlış gittiği, yanlış olduğu düşüncesine yol açmaz? Hadi bu siyaseti sürdürenler, bu büyük yanlışlıkta ısrar edenler bir şekilde edindikleri konfor alanlarını terk etmek istemiyorlar, iyi de onlara bu cesareti verip gereksizce destek olan dostlar bir şeylerin hiç de yolunda gitmediği gerçeğini neden görmezlikten gelme pozisyonlarını terk etmezler?
''...ortada umut bağlanacak bir CHP’nin kalmamasına üzülecek de değiliz. '' diyerek tamamlamış yazısını Aydemir Güler, SOLportal'daki cumartesi yazısında. Tam olarak doğruyu yansıttığı kanısında değilim. Ne yazık ki, hem 31 Mart için ve hem de 1 nisan ve sonrası için hala ve hala ortada ''umut bağlanacak bir CHP'' var. Ve dahası, sosyalistler, toplumsal alandaki etkilerini arttırabilecek bir siyasetle daha da kalabalıklaşma sürecine girip toplum için umut vaat edecek bir siyasi konuma ulaşamadıkları sürece CHP toplum nazarında ve yüzü sola dönük kesimler üzerinde umut vaat etmeye de devam edecek. Keşke salt CHP eleştirileri ve yakınmalarıyla CHP'ye yönelen kitleleri sosyalizme, sosyalist partilere kanalize edebilme mümkün olabilseydi. Ama değil, böyle değil. Bu taktiksel yaklaşım, içinde ne kadar doğru barındırsa barındırsın, sonuç alınabilecek bir siyasi yaklaşım değil.
Yaklaşık bir ay kaldı seçime. 2023'te merkezi yönetimi alan iktidara bu kez yerelde iktidar olma fırsatı verilmemeli. Tek adam rejimi değiştirilemediği sürece girilecek her seçim iktidara karşı bir referandumdur. Ya devamından yana olacak ya da 'yeter artık' diyeceğiz. Bardağın boş olan yanlarıyla uğraşmanın bir yararı yok. Olmuyor. Sosyalizmin ayaklarını bastığı zemin giderek darlaşırken iktidarın değirmenine su taşımaktan başka bir karşılığı olmayan ham hayallerin peşinden sürüklenmenin bir getirisi olmuyor. Dinci gericiliği alt edemedikten sonra binde birleri binde ikilere, on binde birleri on binde ikilere yükseltme çabası öylesine anlamsız kaçıyor ki!
Bir de ''CHP ve DEM olmasaydı...'' diye başlayan yakınmalar var. Hani şu ''okullar olmasaydı Milli Eğitimi ne güzel yönetilirdi'' diyen anlayış gibi. Keşke her şey bu kadar kolay olabilse, keşke CHP ve DEM eleştirileri ile oralara akalan desteklerin önü alınabilip, onları sosyalist partilere kanalize edebilseydik. Ama olmaz, olmuyor. Türkiye sağı büyük çoğunluğuyla hala Osmanlıcılıktan kurtulamamışken ve ümmet toplumu hayalleri kurarken kitleler sosyalist partilerin söylem ve eylemlerini gerçekçi bulmuyorlar. Nedeni şu ya da bu. Bu yüzden farklı bir siyasete ihtiyaç var ve bu yüzden kendi gündemimizle değil onların gündemleriyle ilişki kurmak gerek. Aradaki mesafeyi daha da açacak siyasetlere sarılıp, sonra CHP ve DEM'den yakınmak bizi daha ileri taşımayacaktır. On yıllardır toplumsal alanda olamayışımızın en başta gelen nedeni bu temel yanlışlıktan kurtulamayışımız değil mi?
1999 seçimlerinde İstanbul AKP'nin elinden kıl payı kurtarılmıştı. İlk seçim muhalefetin ortak aday çıkarmasına rağmen yaklaşık 13 bin oyla kazanılmıştı. 31 Mart seçimlerine muhalefet dağınık giriyor, ortada ittifak falan yok. Buna rağmen İmamoğlu'nun kişisel karizmasının da etkisiyle devlet destekli AKP ve MHP ittifakına karşı hala başa baş bir seçim süreci yaşanacağını anketler söylüyor. Peki solun, özellikle sosyalist solun bu süreçte ''bana ne, beni ilgilendirmez'' demeye hakkı var mı? TKP ve TKH aday çıkarıyor. İkisinin son seçimde toplam İstanbul oyu 12 bin bile yapmıyor. On binde 1-2 falan. İstanbul için, İstanbul halkı için, AKP-MHP ittifakının daha da güçlenmemesi adına somut bir tek adam rejimi karşıtlığı göstermesi gerekmiyor mu? Peki neden aday gösteriyorlar sizce? Her iki partinin İstanbul adayı toplam 10 bin olsa, seçim de 5-10 bin farkla kaybedilse, ortada bir vebal olmayacak mı? Böyle bir siyasi tavrın ve bu koşullarda aday çıkarmanın mantığı ne olabilir ki?
Çok açık, çok net, bu ülkede tek adam rejimini, ülkeye sürekli gericiliği ve otoriterliği boca eden bu siyaset egemenlerini doğrudan karşısına almayan-alamayan insanların solculuğundan ve samimiyetinden kuşku duyun. Sol siyasetin uzunca bir zamandır toplumsal alandaki etkisizliğinin nedenlerinden biri de ve belki en önemlisi de budur. Bu halimizle toplumun gerisine düştüğümüzün de farkında değiliz. Yazık.
Sitemiz Bir Paylasim
Forum sitesidir Bu nedenle yazı, resim ve diğer materyaller sitemize
kayıtlı üyelerimiz tarafından kontrol edilmeksizin eklenebilmektedir. Bu
nedenden ötürü doğabilecek yasal sorumluluklar yazan kullanıcılara
aittir. Sitemiz hak sahiplerinin şikayetleri doğrultusunda yazı ve
materyalleri 48 Saat içerisinde sitemizden
kaldırmaktadır.
Bildirimlerinizi info@solpaylasim.com adresine
yollayabilirsiniz.
